Antoni Medyceusz
Antoni Medyceusz (włos. Antonius de Medici) – (ur. 29 sierpnia 1576 we Florencji, zm. 2 maja 1621 tamże) – syn Franciszka I Medyceusza i jego kochanki Bianki Capello, książę Toskanii, dyplomata, rycerz Zakonu Kawalerów Maltańskich, alchemik, podróżnik.
 Antonio de' Medici | |
| książę Toskanii | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1576 |
| Data i miejsce śmierci |
2 maja 1621 |
| Ojciec | |
| Matka |
Bianca Capello |
Życiorys edytuj
Antonio de 'Medici był nieślubnym synem Franciszka I Medyceusza Księcia Toskanii i Bianci Capello córki patrycjusza weneckiego. Urodził się w niejasnych okolicznościach w trakcie trwania prawowitego małżeństwa Franciszka I z Joanną Habsburżanką. Istnienie niemowlęcia z nieprawnego łoża było publicznie ukrywane, prawie przez trzy lata. Po śmierci żony Joanny Habsburżanki, Franciszek zawiera oficjalny związek małżeński z Biancą Capello, matką Antonio. W 1584 r. Antonio został prawnie uznany za syna Franciszka I i w związku z tym otrzymał tytuł księcia oraz prawo do tronu i dziedziczenia wszystkich wierzytelności wobec spuścizny po ojcu. Ze względu na zdecydowany opór całej rodziny Medyceuszów a w szczególności kardynała Ferdinando de' Medici, młodszego brata Franciszka I, przyszłego księcia Toskanii Ferdynanda I Medyceusza, Antonio jako bastard nie został oficjalnie uznany jako spadkobierca i następca tronu Wielkiego Księstwa Toskanii. W 1594 roku w wieku 18 lat, pod naciskiem wuja kardynała Ferdinando de' Medici, wstąpił do zakonu Kawalerów Maltańskich, przyjmując celibat. Antonio przez całe swoje życie był w cieniu swojego wuja, wielkiego księcia Ferdynanda I, który za zrzeczenia się książęcego tytułu oraz prawa do dziedziczenia tronu i wszystkich wierzytelności wobec spuścizny po ojcu, przyznał mu królewski przywilej trzech tysięcy koron rocznie, oraz otrzymał pozwolenie na pobyt w pałacu Pitti, oficjalnej rezydencji Wielkiego Księcia Toskanii. Po wystąpieniu w 1598 r. z Zakonu zajmował się dyplomacją. W 1614 r. zrezygnował z dyplomacji i aż do śmierci mieszkał w jednym z rodzinnych domów Mecydeuszy i utrzymywał się ze skromnej emerytury. Zmarł we Florencji 2 maja 1621 r. pochowany we Florencji w kaplicy książąt Medyceuszy przy kościele San Lorenzo.
Działalność edytuj
W latach 1594-1595 będąc rycerzem zakonu Kawalerów Maltańskich walczył na Węgrzech z Turkami. Po wystąpieniu w 1598 r. z zakonu, działał w służbie dyplomatycznej jako ambasador Wielkiego Księstwa Toskanii we Francji i Mediolanie w 1598 roku, w następnym roku w Genui, Bolonii w 1601 w Livorno, Mantui, Rawennie i Rzymie. W Hiszpanii otrzymał przydomek "Don", dzięki któremu był znany w ówczesnym w świecie dyplomatycznym. W okresie swojego życia realizował swoje zainteresowania; był zapalonym myśliwym, miłośnikiem muzyki i teatru. Zajmował się alchemią i badaniami naukowymi, dzięki którym poznał Galileusza.
Potomstwo edytuj
Miał pięcioro nieślubnych dzieci z trzema kobietami.
- z niewiastą pochodzącą z Bolonii
- Maria – córka, zakonnica
- z niewiastą pochodzącą z Lukki
- Magdalena – córka (1610-?), zakonnica
- z Artemizią Tozzi
- Paolo – syn (1616-1656), żołnierz
- Giulio – syn (1617-1670) kapłan
- Anton Francesco – syn (1618-1659)
Bibliografia edytuj
- P. Strathern; Medyceusze: mecenasi sztuki, tyrani, kochankowie; Wyd. Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa; 2007 r.; ISBN 978-83-11-10631-4
- Ch. Hibbert; przekł. A. Kominiak-Michalska; Medyceusze: wzlot i upadek; Wydaw. Łódzkie; Łódź; 1992 r.; ISBN 83-218-0943-X