Antonio Panciera
Antonio Panciera (ur. ok. 1350 w Portogruaro, zm. 3 lipca 1431 w Rzymie) – włoski kardynał.
| Kardynał biskup | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1350 |
| Data i miejsce śmierci |
3 lipca 1431 |
| Patriarcha Akwilei | |
| Okres sprawowania |
1402–1411 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
6 czerwca 1411 |
| Kościół tytularny |
S. Susanna |
Życiorys edytuj
Urodził się ok. 1350 roku w Portogruaro, jako syn Antonia Panciery seniora[1]. Studiował na Uniwersytecie Padewskim, gdzie uzyskał doktorat z prawa[1]. Po studiach udał się do Rzymu, wraz z Bonaventurą Badoerem i został kanonikiem kapituł w Akwilei i Cividale[1]. Był sekretarzem Bonifacego IX i w tym samym czasie zaprzyjaźnił się z Baldassare Cossą[1]. 12 lipca 1392 roku został wybrany biskupem Concordia Sagittaria[2]. Władanie diecezją objął rok później[1]. 27 lutego 1402 roku został mianowany patriarchą Akwilei[2]. Jego przeciwnicy często zwracali się do Bonifacego IX, Innocentego VII i Grzegorza XII o odwołanie Panciery[1]. Kiedy odmówił podporządkowaniu się rozkazowi Grzegorza XII, papież odwołał go z funkcji patriarchy w 1408 roku i rok później powołał Antonia da Ponte[1]. Pancieri sprzeciwił się tej decyzji i zwrócił się o poparcie do uczestników soboru pizańskiego, którzy przywrócili go na stanowisko[1]. Antypapież Jan XXIII postanowił wynieść Pancierę do godności kardynalskiej i pozwolić kapitule wybrać kandydata niemieckiego – Ludwiga von Tecka[1]. 6 czerwca 1411 roku Panciera został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Susanna[2]. Trzy lata później udał się na obrady soboru konstancjańskiego, gdzie był jednym z głównych uczestników i przeciwników Grzegorza XII[1]. W latach 1419–1420 był administratorem apostolskim diecezji Satriano, a od 1420 – diecezji suburbikarnej Frascati[2]. 14 marca 1431 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa, zachowując dotychczasowy tytuł biskupa Frascati[2]. W 1425 roku papież wyraził zgodę na jego przeniesienie do diecezji Concordia, jednak nie doszło ono do skutku[1]. Pełnił rolę protoprezbitera oraz kamerlinga Kolegium Kardynałów[1]. Zmarł 3 lipca 1431 roku w Rzymie[1].