Arenga pierzasta

gatunek rośliny

Arenga pierzasta (Arenga pinnata (Wurmb.) Merr.), nazywana także arengą cukrową, palmą cukrową, słoczą cukrową, słoczą pierzastą lub winosłoczą cukrową – gatunek rośliny z rodziny arekowatych (dawniej nazywanych palmami). Rośnie głównie w południowo-wschodniej Azji.

Arenga pierzasta
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

arekowce

Rodzina

arekowate

Rodzaj

arenga

Gatunek

arenga pierzasta

Nazwa systematyczna
Arenga pinnata Merr.
Interpr. Rumph. Herb. Amboin. 119 (1917)
Synonimy
  • Arenga sacharifera Labill.
  • Saquerus pinnatus O. Kuntze

Morfologia edytuj

Pokrój
Kłodzina osiąga wysokość do 20 m.
Liście
Skupione na szczycie kłodziny, nieparzystopierzaste, o dł. do 5 m. składają się z klinowatych listków o ząbkowanych koncach
Kwiaty
Zebrane w rozdzielnopłciowe kwiatostany. Kwiatostany mają długość do 1,2 m, są rozgałęzione, zwisające, u podstawy objęte licznymi pochwami. Kwiaty są 3-krotne, w kwiatach męskich mają liczne pręciki, w kwiatach żeńskich 1 słupek.
Owoc
Średniej wielkości, żółta jagoda zawierająca 2-3 nasiona.

Zastosowanie edytuj

  • Z naciętych kwiatostanów męskich otrzymuje się sok palmowy, który po odparowaniu wody daje brunatny cukier palmowy. Z jednej palmy można uzyskać 150 kg cukru rocznie[potrzebny przypis]. Sok palmowy można poddać fermentacji alkoholowej (fermentacja cukrów), w wyniku której otrzymuje się wino palmowe zwane toddy.
  • Z młodych nasion, po usunięciu (przez spalenie) twardej okrywy wytwarza się słodkie przetwory.
  • Z rdzenia pozyskiwana jest skrobia.
  • Włókien z pochew liściowych używa się do wyrobu lin i powrozów.
  • Jest uprawiana w szklarniach jako roślina ozdobna.
  • Drewno wykorzystuje się do produkcji mebli oraz jako materiał budowlany.

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-15] (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.