Wikipedia

Artur Miziński

polski duchowny katolicki, biskup

Artur Grzegorz Miziński[1] (ur. 13 lutego 1965 w Opolu Lubelskim) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego, biskup pomocniczy lubelski od 2004, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski od 2014.

Artur Miziński
Biskup tytularny Tarasy in Numidia
Ilustracja
Artur Miziński (2019)
Misericordia Tua confisus sum
Zaufałem miłosierdziu Twemu
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1965
Opole Lubelskie

Biskup pomocniczy lubelski
Okres sprawowania

od 2004

Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski
Okres sprawowania

od 2014

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

31 maja 1988

Prezbiterat

23 marca 1989

Nominacja biskupia

3 maja 2004

Sakra biskupia

30 maja 2004

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

30 maja 2004

Miejscowość

Lublin

Miejsce

archikatedra lubelska

Konsekrator

Józef Życiński

Współkonsekratorzy

Bolesław Pylak
Andrzej Dzięga

Życiorys edytuj

Urodził się 13 lutego 1965 w Opolu Lubelskim. Jedna z jego dwóch sióstr została zakonnicą w Zgromadzeniu Sióstr Rodziny Betańskiej. Kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Kraśniku Fabrycznym, które ukończył w 1983. W latach 1983–1988 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. W 1988 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał magisterium z teologii. 31 maja 1988 otrzymał w katedrze lubelskiej święcenia diakonatu. Święceń prezbiteratu udzielił mu 23 marca 1989 w katedrze w Lublinie biskup diecezjalny lubelski Bolesław Pylak[1]. Inkardynowany został do diecezji lubelskiej[2]. W latach 1992–1994 odbył studia w zakresie prawa kanonicznego w Ateneum św. Krzyża w Rzymie, które ukończył ze stopniem licencjata w zakresie prawa kanonicznego[1][3]. Studia kontynuował na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, gdzie w 1996 uzyskał stopień doktora na podstawie dysertacji Ruolo preminente dell Ordinario nel processo penale canonico secondo la normativa del Codice di Diritto Canonico del 1983. Od 1996 do 1999 studiował w Studium Rotalnym przy Trybunale Roty Rzymskiej. Studia ukończył zdanym egzaminem i uzyskaniem tytułu adwokata Roty Rzymskiej[1]. W 2012 na podstawie rozprawy Status prawny adwokata w Kościele łacińskim uzyskał na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego[4].

W latach 1989–1991 pracował jako wikariusz w parafii św. Józefa w Tomaszowie Lubelskim, a w latach 1991–1992 w parafii św. Maksymiliana w Lublinie. W 1999 został adwokatem stałym przy Sądzie Metropolitalnym w Lublinie. W latach 2000–2004 sprawował urząd kanclerza Kurii Metropolitalnej w Lublinie[1]. Został też członkiem rady kapłańskiej[5]. W 2000 został kanonikiem gremialnym Kapituły Archikatedralnej w Lublinie[1].

W 1999 został pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Katedrze Kościelnego Prawa Procesowego na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Początkowo zajmował stanowisko asystenta, w 2001 objął stanowisko adiunkta[1], w latach 2012–2015 pełnił funkcję kierownika Katedry Kościelnego Prawa Karnego[6], w 2021 został członkiem Rady Naukowej Centrum Socjologicznych Badań nad Gospodarką i Internetem[7]. W 2003 wszedł w skład Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 2005 został członkiem zwyczajnym Stowarzyszenia Kanonistów Polskich, a w 2008 Komisji XIV Prawniczej Oddziału PAN w Lublinie[1]. W 2012 został członkiem rady naukowej czasopisma „Kościół i Prawo”[8].

3 maja 2004 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej ze stolicą tytularną Tarasa in Numidia[2][5]. Święcenia biskupie otrzymał 30 maja 2004 w archikatedrze lubelskiej[3]. Udzielił mu ich arcybiskup metropolita lubelski Józef Życiński, któremu towarzyszyli Bolesław Pylak, emerytowany arcybiskup metropolita lubelski, i Andrzej Dzięga, biskup diecezjalny sandomierski[3][9]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Misericordia Tua confisus sum” (Zaufałem miłosierdziu Twemu)[10]. W archidiecezji objął urząd wikariusza generalnego[8]. W 2014 w związku z objęciem urzędu sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski został zwolniony na czas pełnienia tej funkcji z obowiązku rezydencji na terenie archidiecezji lubelskiej i wykonywania zadań biskupa pomocniczego tej diecezji[11],

W ramach Konferencji Episkopatu Polski w latach 2005–2014 był delegatem ds. Duszpasterstwa Prawników, w latach 2006–2014 należał do Rady Prawnej, a w latach 2010–2014 do Rady ds. Środków Społecznego Przekazu[6]. W 2014 został sekretarzem generalnym Konferencji[12], w 2019 uzyskał reelekcję[13]. Z racji sprawowanego urzędu objął członkostwo w Radzie Stałej[14], został również dołączony do Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i Episkopatu oraz Zespołu ds. Wizyty Ojca Świętego w Polsce w 2016 roku[15]. W 2014 wszedł w skład Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni, w tym samym roku został przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego ds. Wizyty Ojca Świętego w Polsce w 2016 roku, a także członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Organizacyjnego Obchodów 1050. Rocznicy Chrztu Polski w 2016 roku[6]. W 2018 objął funkcję przewodniczącego Kościelnej Komisji Konkordatowej[16]. W 2014 został członkiem Rady Nadzorczej Fundacji „Opoka”[6], w 2020 wiceprzewodniczącym Rady Fundacji Świętego Józefa[7], a w 2022 Rady Fundacji Radość Miłości[17].

W 2019 został honorowym przewodniczącym Kapituły Nagrody im. ks. bp. Romana Andrzejewskiego[18].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h Nota biograficzna Artura Mizińskiego na dawnej stronie archidiecezji lubelskiej. diecezja.lublin.pl (arch.). [dostęp 2014-06-15].
  2. ↑ a b Nomina di Ausiliare di Lublin (Polonia). press.vatican.va, 2004-05-03. [dostęp 2014-06-15]. (wł.).
  3. ↑ a b c Lublin: nowy biskup pomocniczy Artur Miziński przyjął sakrę biskupią. ekai.pl (arch.), 2004-05-30. [dostęp 2018-09-23].
  4. ↑ Artur Miziński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-08-31].[martwy link]
  5. ↑ a b Ks. Artur Miziński – nowy biskup pomocniczy archidiecezji lubelskiej (biogram). ekai.pl (arch.), 2004-05-03. [dostęp 2018-09-23].
  6. ↑ a b c d Nota biograficzna Artura Mizińskiego na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2023-10-07].
  7. ↑ a b Nota biograficzna Artura Mizińskiego na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. kul.pl. [dostęp 2023-10-07].
  8. ↑ a b Nota biograficzna Artura Mizińskiego na stronie archidiecezji lubelskiej. archidiecezjalubelska.pl. [dostęp 2016-10-18].
  9. ↑ Artur Miziński. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-08-24]. (ang.).
  10. ↑ Artur Miziński na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-18].
  11. ↑ Lublin: Zwolnienie bp. Artura Mizińskiego z obowiązku rezydencji. episkopat.pl (arch.), 2014-08-25. [dostęp 2016-10-18].
  12. ↑ Przejęcie urzędu sekretarza generalnego Episkopatu. episkopat.pl (arch.), 2014-07-14. [dostęp 2016-10-18].
  13. ↑ Bp Artur G. Miziński wybrany ponownie sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl, 2014-10-09. [dostęp 2019-06-15].
  14. ↑ Rada Stała. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2016-07-29].
  15. ↑ Episkopat: nowi członkowie komisji i rad oraz delegaci krajowi. ekai.pl (arch.), 2014-10-09. [dostęp 2018-09-23].
  16. ↑ Biskup Artur Miziński – nowym przewodniczącym Kościelnej Komisji Konkordatowej. nuncjatura.pl, 2018-04-12. [dostęp 2018-05-22].
  17. ↑ Wybory 393. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl, 2022-10-12. [dostęp 2022-10-15].
  18. ↑ Bp Artur G. Miziński honorowym przewodniczącym Kapituły Nagrody im. ks. bp. Romana Andrzejewskiego. episkopat.pl. [dostęp 2019-10-26].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Artur_Miziński&oldid=73432607”