Atanagild
Atanagild (ur. ? - zm. 567 w Toledo) – król Wizygotów w latach 554-567, żonaty z królową Gojzwintą.
| |
| Król Wizygotów | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce śmierci | |
Przejął tron, gdy Agila I został zamordowany. Stosunkowo niewiele wiemy o panowaniu tego władcy. Wiadomo, że przez cały okres swego panowania walczył z bizantyjczykami na południu Hiszpanii. Nawiązał również stosunki dyplomatyczne z Frankami - w latach sześćdziesiątych VI wieku. Jego dwie córki Galswinta i Brunhilda wyszły za mąż za królów frankijskich: Sigeberta I i Chilperyka I. Zmarł śmiercią naturalną jako pierwszy wizygocki władca od 484 roku.
Sojusze dynastyczne edytuj
Z małżeństwa z królową Gojzwintą miał dwie córki — Brunhildę i zamordowaną Galswintę — które poślubiły dwóch merowińskich braci-królów: Sigeberta, władcę Austrazji i Chilperyka, króla Neustrii. Chociaż Grzegorz z Tours twierdzi, że powodem tego było to, że Sigebert gardził powszechną praktyką „pobierania żon całkowicie niegodnych” i szukał pięknej i kulturalnej Brunhildy, podczas gdy Chilperyk poślubił jej siostrę z powodu rywalizacji rodzeństwa, Ian Wood zwraca uwagę, że okoliczności i skala tzw. „morgengab” sugerują, że sytuacja była bardziej złożona. „Athanagild nie miał synów. Wydając dwie córki za mąż królom Franków, być może miał zamiar wciągnąć Merowingów w sukcesję Wizygotów. Przypuszczalnie miał nadzieję, że w wyniku tych małżeństw urodzi mu się wnuk, który będzie jego następcą.”[1]
Jednak śmierć Atanagilda w 567 zmieniła sytuację. Wood spekuluje, że morderstwo Galswinty nastąpiło wkrótce po jego śmierci.[2] Brunhilda uniknęła losu swojej siostry i w ciągu swego życia stała się centralną postacią w historii Franków z VI wieku.[3] Wreszcie Gojzwinta przeżyła przewrót, który nastąpił po śmierci Atangilda, i została drugą żoną Leowigilda, brata Liuwy; Liuwa objął tron Wizygotów po Atanagildzie, a następnym władcą został sam Leowigild.[4]
Przypisy edytuj
- ↑ Grzegorz z Tours, Decem Libri Historiarum, IV.27, 28; tłum.: Lewis Thorpe, History of the Franks (Harmondsworth: Penguin, 1974), str. 221f. Wood, The Merovingian Kingdoms: 450-751 (London: Longman, 1994), str. 170
- ↑ Wood, „Merovingian Kingdoms”, s. 170
- ↑ Wood, „Merovingian Kingdoms”, s. 126–136
- ↑ Grzegorz z Tours, Decem Libri Historiarum, V. 38; tłum.: Thorpe, History of the Franks, str. 301f.
Bibliografia edytuj
- R. Collins: Hiszpania w czasach Wizygotów. 409-711. Warszawa: Wyd. PWN, 2007. ISBN 978-83-01-15308-3.