August Wilhelm Bach
August Wilhelm Bach (ur. 4 października 1796 w Berlinie, zm. 15 kwietnia 1869) – kompozytor i organista niemiecki, pedagog muzyczny. Nie był spokrewniony z rodziną Johanna Sebastiana Bacha[1][2][3].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Życiorys edytuj
Jego ojciec Gottfried Bach pracował jako organista w berlińskim Kościele Trójcy Świętej. Ojciec był pierwszym nauczycielem muzyki Augusta Wilhelma, a także towarzyszył mu w jego praktyce kościelnej. Po ukończeniu szkoły średniej około 1813 r. pracował poza Berlinem jako prywatny nauczyciel muzyki. Po śmierci ojca w 1814 r. powrócił do Berlina, mając nadzieje na sukcesję po ojcu na stanowisko organisty w kościele Trójcy Świętej. Otrzymał jednak stanowisko organisty w berlińskim Kościele św. Gertrudy. Kontynuował edukację muzyczną u Carla Friedricha Zeltera (kontrapunkt i fuga) i Ludwiga Bergera (fortepian), a później u Carla Wilhelma Henninga w grze na skrzypcach. W 1815 r. Został członkiem berlińskiej Singakademie, a w październiku 1816 r. został organistą w berlińskim Kościele Mariackim. W następnych latach poszerzał swoją wiedzę muzyczną podczas podróży zagranicznych. W latach 1819-1820 pobierał lekcje u Michaela Gottharda Fischera.
Bach w 1820 r. otrzymał propozycję objęcia stanowiska dyrektora muzycznego i pedagoga w Szczecinie. Nie przyjął jej, lecz propozycja ta pomogła mu w otrzymaniu w 1822 r. stanowiska nauczyciela gry na organach i teorii muzyki w Królewskim Instytucie Muzyki Kościelnej w Berlinie. Założycielem i Dyrektorem nowo powstałego Instytutu został nauczyciel Bacha - Carl Friedrich Zelter. W 1826 r. Bach został Komisarzem Królewskiej Dyrekcji Budowy Organów w celu monitorowania projektu budowy organów w Prusach. Z wiedzy zebranej podczas pełnienia tego stanowiska powstał krótki przewodnik po budowanych w tym czasie instrumentach oraz ówczesnych twórcach organów.
W 1832 roku, po śmierci Carla Friedricha Zeltera Bach został jego następcą jako dyrektor Instytutu Muzyki Sakralnej i pozostał na tym stanowisku do końca życia. Pruska Akademia Sztuki mianowała go w 1833 r. nauczycielem i członkiem Senatu. Uczył teorii muzyki i kompozycji na wydziale kompozycji muzycznej. W 1845 r. otrzymał pruski Order Orła Czerwonego IV klasy; W 1858 roku został mianowany profesorem królewskim.
Zmarł w Berlinie w kwietniu 1869 roku w wieku 72 lat i został pochowany na cmentarzu św. Marii i św. Mikołaja w dzielnicy Prenzlauer Berg.
Spośród znanych uczniów można wymienić śląskiego wirtuoza organistę Carla Augusta Haupta, który zastąpił w późniejszych latach Bacha na kierowniczym stanowisku w Królewskim Instytucie Muzyki Kościelnej w Berlinie.
Do kompozycji Bacha należą głównie dzieła sakralne i utwory fortepianowe. Napisał także szkołę gry na organach oraz kancjonał hymnów.
Przypisy edytuj
- ↑ Die Musik in Geschichte und Gegenwart (MGG). T. Personenteil Band 1. Kassel und Basel: Bärenreiter und Metzler, 1999. ISBN 3-7618-1111-X.
- ↑ The New Grove Dictionary of Music and Musicians. red. Stanley Sadie. T. 2nd Edition, Band 2. London: McMillan Publishers, 2001. ISBN 0-333-60800-3.
- ↑ Hermann Josef Busch, Matthias Geuting: Lexikon der Orgel. Laaber-Verlag, 2008. ISBN 978-3-89007-508-2.
Bibliografia edytuj
- Bach, August Wilhelm. W: Rudolf Elvers: Neue Deutsche Biographie (NDB). T. 1. Berlin: Duncker & Humblot, 1953, s. 491. ISBN 3-428-00182-6.
- August Wilhelm Bach und sein Lehrbuch für Orgel. W: S. Jean: Orgel, Orgelmusik und Orgelspiel, Festschrift Michael Schneider, herausgegeben von C. Wolff. Kassel: 1985, s. 65–77.
- C. Albrecht: August Wilhelm Bach (1796–1869). Ein Berliner Organist, Organologe und Orgelpädagoge des 19. Jahrhunderts''. Berlin: 1988.
- August Wilhelm Bach (1796–1869). Kirchenmusik und Seminarmusiklehrerausbildung in Preußen im zweiten Drittel des 19. Jahrhunderts. W: Andreas Sieling: Jahrbuch der Preußischen Kulturstiftung. Studio-Verlag Köln: 1995, s. 185–208. ISBN 3-89564-016-6.