Balizuar obrożny

Balizuar obrożny
	Arctonyx collaris
	F. Cuvier, 1825
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	łasicowate
Podrodzina	łasice
Rodzaj	balizuar
Gatunek	balizuar obrożny
Podgatunki
	A. c. albogularis (Blyth, 1853); A. c. collaris F. G. Cuvier, 1825; A. c.consul Pocock, 1940; A. c. dictator Thomas, 1910; A. c. hoevenii (Hubrecht, 1891); A. c. leucolaemus (Milne-Edwards, 1867);
	A. c. albogularis (Blyth, 1853); A. c. collaris F. G. Cuvier, 1825; A. c.consul Pocock, 1940; A. c. dictator Thomas, 1910; A. c. hoevenii (Hubrecht, 1891); A. c. leucolaemus (Milne-Edwards, 1867);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Balizuar obrożny^[3], balizuar (Arctonyx collaris) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, występujący w Chinach, na Półwyspie Indochińskim, w północno-wschodnich Indiach i na Sumatrze. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Arctonyx F. Cuvier, 1825.

Systematyka edytuj

Gatunek typowy edytuj

Arctonyx collaris F. Cuvier, 1825

Podgatunki edytuj

Wyróżnia się 6 podgatunków balizuara^[4]^[3]:

A. collaris albogularis – balizuar północny
A. collaris collaris
A. collaris consul
A. collaris dictator
A. collaris hoevenii – balizuar sumatrzański
A. collaris leucolaemus

Charakterystyka edytuj

Zwierzę podobne do borsuka z nieco dłuższymi nogami i większym, ruchliwym nosem. Charakterystyczne białe uszy, ogon i biała plama na gardle. Grzbiet szary, żółtawy lub czarny. Długość ciała 55-70 cm, długość ogona 12-17 cm, masa ciała 7-14 kg.

Tryb życia edytuj

Prowadzi nocny tryb życia. Żyje pojedynczo lub w parach, W dzień śpi zazwyczaj w norze wykopanej przez siebie. Jego dieta jest bardzo różnorodna. Żywi się roślinnością, grzybami, owocami, a także zwierzętami, zarówno kręgowcami jak i bezkręgowcami. Od listopada zapada w sen zimowy trwający do lutego-marca.

Rozmnażanie edytuj

Samica rodzi 1-7 młodych po trwającej 7-8 miesięcy ciąży. Małe rodzą się ślepe, oczy otwierają po 45 dniach, po 1,5 – 2 latach osiągają dojrzałość płciową.

Przypisy edytuj

↑ Arctonyx collaris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ J.W.J.W. Duckworth J.W.J.W. i inni, Arctonyx collaris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2020-3 [dostęp 2021-02-14] (ang.).
↑ ^a ^b Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 155-156. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Arctonyx collaris. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2009-09-01]

Bibliografia edytuj

Edmunds, T. 2003: Arctonyx collaris. (On-line), Animal Diversity Web. [dostęp 2007-12-09]. (ang.).
Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Arctonyx collaris. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 9 grudnia 2007]
Mały słownik zoologiczny: ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.

[itis-1] Arctonyx collaris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] J.W.J.W. Duckworth J.W.J.W. i inni, Arctonyx collaris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2020-3 [dostęp 2021-02-14] (ang.).

[miiz-3] Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 155-156. ISBN 978-83-88147-15-9.

[4] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Arctonyx collaris. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2009-09-01]

[3]

[1]

[2]

[4]