Bolesław Mierzejewski
Bolesław Mierzejewski, pseudonim Szeliga (ur. 7 października 1887 w Warszawie, zm. 7 października 1980 w Katowicach) − polski aktor filmowy i teatralny, śpiewak operetkowy oraz reżyser.
 Bolesław Mierzejewski | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Współmałżonek |
1.Ewelina Szymańska; 2.Władysława I.v.Korol z d.Lazar[1] |
| Lata aktywności |
1905–1980 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Był synem Stanisława i Joanny z domu Charlee. Pochodził z zubożałej po 1863 roku szlachty. Był uczniem warszawskiego Liceum im. Konopczyńskiego, z którego został wyrzucony za udział w strajku szkolnym w 1905.
Zadebiutował w grudniu 1905 roku w Warszawskiej Drużynie Dramatycznej. W latach 1908–1909 w trakcie nauki w Szkole Aplikacyjnej przy WTR występował w przedstawieniach teatrów: Rozmaitości, Małego i Letniego. Po skończeniu szkoły, został zaangażowany do Teatru Małego. W trakcie swojej dalszej kariery był członkiem zespołów: Teatru Miejskiego w Grodnie (1934–35), Teatru Ziemi Pomorskiej w Toruniu (1935–37), Teatru Nowego w Poznaniu (1936), Teatrów Miejskich we Lwowie (1937–38), Teatru Miejskiego w Bydgoszczy (1938–39), Operetki Poznańskiej (1939).
Przed wojną występował również w teatrach operetkowych i kabaretach w Warszawie („Morskie Oko”, „Cyrulik Warszawski”, „Banda”, „Znicz” i inne).
Od roku 1916 grał w filmie. Niekwestionowaną popularność zdobył jako pierwszy amant polskiego kina przedwojennego. Najsłynniejszą była rola Ordynata Michorowskiego w Trędowatej (1926).
W czasie wojny pracował jako kelner w kawiarni "Znachor", w której kasjerem był jego przyjaciel Karol Adwentowicz. W tym czasie poznał ukrywającą się w Warszawie wraz z trójką dzieci Władysławę Korol (z domu Lazar), wdowę po poległym w sierpniu 1940 r. Józefie Korolu, pierwszym komendancie Okręgu Śląskiego ZWZ[2]. Był członkiem Armii Krajowej i brał udział w powstaniu warszawskim[3].
W 1946 roku przeprowadził się wraz z poślubioną Władysławą Korol na stałe do Katowic, gdzie urodził się ich syn Ksawery[2]. Do śmierci w 1980 roku mieszkał przy ul. Gliwickiej 9. W Katowicach występował do 1976 r. w Teatrze Śląskim, a do końca życia był zaliczany w poczet członków zespołu. W radiu i telewizji pojawiał się głównie jako śpiewak operetkowy.
21 lipca 1972 został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy[4].
Jest autorem wspomnień Maraton z Melpomeną (Wydawnictwo: Śląsk, Katowice 1980).
Bolesław Mierzejewski spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 198-4-13/14)[5][6].
Przedstawienia teatralne (wybór) edytuj
- 1918 – Krysia Leśniczanka teatr „Nowości”
- 1919 – Orfeusz w piekle Teatr Stołeczny
- 1920 – Gri-gri
- 1920 – Księżniczka Czardasza
- 1920 – Choć na świecie dziewcząt roje
- 1920 – Sybilla
- 1923 – Wróg kobiet
- 1923 – Bajadera
- 1923 – Frasquita
- 1925 – Księżniczka w masce
- 1926 – Wieszczka wód teatr „Nowości”
- 1926 – Manewry jesienne
- 1926 – Cnotliwa Zuzanna
- 1926 – Halo. Nowości teatr „Nowości”
- 1926 – Królowa
- 1928 – Najpiękniejsza z kobiet
- 1929 – Jasnowłosy Cygan, teatr „Znicz”
- 1931 – Damski raj, teatr „Kometa”
- 1932 – Hip, hip, hura „Morskie Oko”
Filmografia edytuj
- 1973 – Sanatorium pod klepsydrą jako Franciszek Józef, postać w panoptikum
- 1951 – Gromada jako Szwagier młynarza, sekretarz sądu
- 1951 – Młodość Chopina jako Profesor Linde
- 1935 – Manewry miłosne
- 1935 – Wacuś
- 1933 – Romeo i Julcia jako Komisarz policji
- 1932 – Księżna Łowicka
- 1930 – Dusze w niewoli jako Jerzy Sielski
- 1929 – Mocny człowiek jako Dyrektor teatru Ateneum
- 1929 – Tajemnica skrzynki pocztowej
- 1928 – Przedwiośnie jako Hipolit Wielosławski
- 1926 – Trędowata jako Waldemar Michorowski
- 1923 – Od kobiety do kobiety jako Tenor operowy Henryk Arto
- 1922 – Chłopi jako Syn organiściny
- 1922 – Kizia - Mizia jako Fonsio
- 1919 – Kobieta, która widziała śmierć
- 1919 – Przestępcy jako Zdzisław Ruszczyc
- 1916 – Pod jarzmem tyranów jako Henryk, narzeczony Marii
Przypisy edytuj
- ↑ Bolesław Mierzejewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10].
- ↑ a b Henryk Szczepański: Legenda ulicy Gliwickiej [w:] "Śląsk" R. XIII, nr 12 (146), grudzień 2007, s. 42-46
- ↑ Powstańcze biogramy [dostęp: 2012-12-05]
- ↑ Lista odznaczonych w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 201 z 22 lipca 1972.
- ↑ Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: STASIO MIERZEJEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-17].
Bibliografia edytuj
- Bogdan Snoch: Górnośląski Leksykon Biograficzny. Suplement do wydania drugiego. Katowice: Muzeum Śląskie, 2006, s. 80. ISBN 83-60353-11-5.
- Zbigniew Adrjański: Kalejdoskop estradowy : leksykon polskiej rozrywki 1944-1989 : artyści, twórcy, osobistości. Warszawa: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09191-9.
- Ludwik Sempoliński: Wielcy artyści małych scen. Warszawa: Czytelnik, 1977.
Linki zewnętrzne edytuj
- Bolesław Mierzejewski w bazie IMDb (ang.)
- Bolesław Mierzejewski w bazie Filmweb
- Bolesław Mierzejewski w bazie filmpolski.pl
- Bolesław Mierzejewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].
- Bolesław Mierzejewski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”