Wikipedia

Brian Idowu

rosyjsko-nigeryjski piłkarz

Brian Oladapo Idowu (ros.: Брайн Оладапо Идову[1], Brajn Oładapo Idowu; ur. 18 maja 1992 w Petersburgu) – rosyjsko-nigeryjski piłkarz grający na pozycji obrońcy w rosyjskim klubie FK Chimki, do którego jest wypożyczony z Lokomotiwu Moskwa oraz reprezentacji Nigerii.

Brian Idowu
Брайн Идову
Ilustracja
Brian Idowu udzielający wywiadu w barwach Amkaru Perm (2014).
Pełne imię i nazwisko

Brian Oladapo Idowu[1]

Data i miejsce urodzenia

18 maja 1992[1]
Petersburg

Wzrost

179 cm[1]

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

FK Chimki (wyp. z Lokomotiwu Moskwa)

Numer w klubie

4

Kariera juniorska
Lata Klub
–2010 Zenit Petersburg
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2010–2018 Amkar Perm 87 (1)
2013–2014 → Dinamo Petersburg (wyp.) 25 (1)
2018– Lokomotiw Moskwa 25 (0)
2020– → FK Chimki (wyp.) 17 (2)
W sumie: 154 (4)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2017–  Nigeria 10 (1)
  1. ↑ Aktualne na: 18 stycznia 2021. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 18 stycznia 2021.
Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera klubowa edytuj

Młodość i Zenit Petersburg edytuj

Idowu urodził się 18 maja 1992 w Petersburgu, gdzie poznali się i mieszkali jego rodzice. Ojciec piłkarza Aidi, jest architektem, który z pochodzenia jest Nigeryjczykiem z ludu Joruba, a matka Mabel, lekarką, z pochodzenia połowie w Rosjanką i w połowie Nigeryjką[2]. Jego dziadek od strony matki, Goodwin, Nigeryjczyk z ludu Ibo, przybył do ZSRR w 1961, celem studiowania w Pierwszym Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Medycznym im. I.M. Sieczenowa[3]. Całe swoje młodzieńcze lata spędził w Drugiej Stolicy, z wyjątkiem trzyletniego okresu, między trzecim a szóstym rokiem życia, podczas którego mieszkał z rodzicami w nigeryjskim mieście Owerri[4].

Jest wychowankiem petersburskiego Zenitu. Podczas swoich juniorskich lat grał dla zespołów młodzieżowych Zenitu jak i klubu satelickiego Smieny. Pomimo tego, że był wyróżniającym się zawodnikiem zespołów młodzieżowych, nigdy nie grał w barwach tego klubu podczas seniorskiej kariery. Powodem był jego kolor skóry[5], ponieważ pseudokibice Zenitu są znani ze swoich restrykcyjnych poglądów na tle rasowym[6] oraz orientacji seksualnej[7][8].

Amkar Perm edytuj

 
Idowu w meczu Amkar - FK Rostow, listopad 2017

Po osiągnięciu pełnoletniości, 1 września 2010, podpisał swój pierwszy zawodowy kontrakt z grającym w rosyjskiej Priemjer-Lidze Amkarem Perm. Przez dwa lata występował w drugiej drużynie tego zespołu. Swój ligowy debiut dla pierwszej drużyny zaliczył 6 maja 2012, w wyjazdowym meczu 43. kolejki z Terekiem Grozny[9]. Amkar przegrał ten mecz 3:1[10].

Wypożyczenie do Dinama Petersburg edytuj

W ramach wypożyczenia, w sezonie 2013/2014 powrócił do Petersburga, jednak nie do Zenitu, a do lokalnego rywala, grającego wtedy w Rosyjskiej Pierwszej Dywizji klubu Dinamo Petersburg. W nowej drużynie zadebiutował 7 sierpnia 2013, zmieniając w 71. minucie Stanisława Matiasza podczas wyjazdowego meczu 7. kolejki z Gazovikiem Orenburg[11]. Dinamo przegrało ten mecz 2:1[11]. Łącznie w barwach Dinama rozegrał 26 spotkań (25 ligowych i 1 pucharowe), zdobywając jedną bramkę.

Po powrocie z wypożyczenia 30 czerwca 2014, Idowu podpisał nowy 3-letni kontrakt z Amkarem[12]. Kolejny raz, przedłużył swój kontrakt 10 lutego 2017 do lata 2020[13][14]. 13 czerwca 2018 z powodu niewypłacalności finansowej Amkar nie dostał licencji Rosyjskiego Związku Piłki Nożnej na sezon 2018/2019 na grę w Priemjer-Lidze jak i Rosyjskiej Pierwszej Dywizji[15]. 18 czerwca 2018 prezes klubu Giennadij Sziłow ogłosił, że klub nie złożył podania na otrzymanie licencji na grę w Rosyjskiej Drugiej Dywizji i zostanie rozwiązany[16], dlatego Idowu został wolnym zawodnikiem[17].

Lokomotiw Moskwa edytuj

 
Idowu w meczu Lokomotiw - Achmat Grozny, wrzesień 2018

10 lipca 2018 podpisał 3-letni kontrakt z mistrzem Rosji, Lokomotiwem Moskwa[18][19]. W stołecznym klubie zadebiutował 23 września 2018, w wyjazdowym, przegranym 5:3 meczu 8. kolejki z Zenitem Petersburg[20]. W sezonie 2018/2019 zdołał wywalczyć z Kolejarzami Puchar Rosji 2018/2019[21] oraz wicemistrzostwo kraju. W następnym sezonie udało mu się zdobyć Superpuchar Rosji 2019[22] oraz kolejne wicemistrzostwo kraju. W moskiewskim klubie pełnił głównie rolę zmiennika.

Wypożyczenie do FK Chimki edytuj

7 sierpnia 2020 został wypożyczony na okres jednego sezonu, do beniaminka Priemjer-Ligi, FK Chimki[23]. Już dzień po wypożyczeniu, 8 sierpnia 2020, wybiegł na boisko w pierwszym składzie, w domowym, przegranym 0:2 meczu 1. kolejki z CSKA Moskwa[24].

Kariera reprezentacyjna edytuj

 
Brian Idowu podczas meczu z Argentyną, listopad 2017

Urodzony w Petersburgu Idowu, mógł reprezentować zarówno Rosję jak i Nigerię[4]. Gdy w 2010 roku ogłoszono, iż gospodarzem Mundialu 2018 zostanie Rosja, Idowu bardzo liczył na to, że w przyszłości będzie mógł reprezentować Sborną na tym turnieju[4]. Grający coraz lepiej Idowu, nie dostawał powołania z Rosyjskiego Związku Piłki Nożnej, za to wzbudził zainteresowanie nigeryjskiego selekcjonera Gernota Rohra[25]. Idowu nie mógł pojechać na zgrupowanie, ponieważ nie posiadał wtedy nigeryjskiego paszportu[26]. Trenujący wtedy Amkar Gadży Gadżyjew stwierdził, że zainteresowanie to nie przypadek, a poprzez jeszcze cięższą pracę być może dostanie szansę od rosyjskiego selekcjonera[4]. Coraz lepiej grający piłkarz wciąż nie otrzymywał powołań do rosyjskiej kadry, dlatego Rohr postanowił skorzystać z okazji i namówić Idowu na reprezentowanie Nigerii[4].

W listopadzie 2017, Idowu został powołany do reprezentacji Nigerii na mecz towarzyski z Argentyną w Krasnodarze, który został rozegrany 14 listopada 2017[27]. Obrońca, mówiący perfekcyjnie po angielsku i rosyjsku, na konferencjach prasowych przed meczem występował nie tylko jako piłkarz, ale również jako tłumacz[4]. Zadebiutował w tym meczu, zmieniając w przerwie Ola Ainę i strzelając trzeciego gola w wygranym 4-2 spotkaniu[28]. Jego drugi mecz w kadrze, rozegrany 23 marca 2018 we Wrocławiu z Polską, był pierwszym, który rozpoczął w podstawowym składzie oraz pierwszym w którym zagrał całe spotkanie[5][29]. Mecz ten zakończył się zwycięstwem Nigerii 1:0[29].

W maju 2018 został powołany do szerokiego 30-osobowego składu Nigerii na Mistrzostwa Świata 2018 w Rosji[30]. 3 czerwca znalazł się w ostatecznym 23-osobowym składzie[31].

Na Mistrzostwach Świata Nigeria trafiła do grupy D, a Idowu rozegrał 3 pełne mecze: przegrany 2:0 z Chorwacją[32], wygrany 2:0 z Islandią[33] oraz przegrany 1:2, po ciężkiej walce, z Argentyną[34].

Statystyki kariery edytuj

Wszystkie statystyki aktualne na dzień 13 sierpnia 2020.

Klubowa edytuj

Klub Sezon Liga Puchar kraju Inne[a] Puchary kontynentalne[b] Łącznie
Nazwa Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole
Amkar Perm 2010 Priemjer-Liga 0 0 0 0 – – 0 0
2011/2012 1 0 0 0 – – 1 0
2012/2013 0 0 1 0 – – 1 0
2013/2014 0 0 0 0 – – 0 0
Dinamo Petersburg (wyp.) 2013/2014 Pierwyj diwizion 25 1 1 0 – – 26 1
Amkar Perm 2014/2015 Priemjer-Liga 11 0 1 0 – – 12 0
2015/2016 22 0 3 1 – – 25 1
2016/2017 26 1 2 0 – – 28 1
2017/2018 27 0 3 1 2 0 – 32 1
Łącznie 87 1 10 2 2 0 – 99 3
Lokomotiw Moskwa 2018/2019 Priemjer-Liga 13 0 3 0 1 0 3 0 20 0
2019/2020 12 0 1 0 1 0 4 0 13 0
2020/2021 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Łącznie 25 0 4 0 2 0 7 0 38 0
FK Chimki (wyp.) 2020/2021 Priemjer-Liga 17 2 1 0 – – 18 2
Łącznie w karierze 154 4 16 2 4 0 7 0 181 6

Reprezentacyjna edytuj

Reprezentacja Rok Mecze Bramki
  Nigeria
2017 1 1
2018 9 0
2019 0 0
Ogólnie 10 1
Lp. Data Przeciwnik Wynik Gole Asysty Minuty Rozgrywki Źródło
1. 14 listopada 2017   Argentyna 4:2 1 — 45' towarzyskie [35]
2. 23 marca 2018   Polska 1:0 — — 90' towarzyskie [29]
3. 27 marca 2018   Serbia 0:2 — — 85' towarzyskie [36]
4. 2 czerwca 2018   Anglia 1:2 — — 90' towarzyskie [37]
5. 6 czerwca 2018   Czechy 0:1 — — 69' towarzyskie [38]
6. 16 czerwca 2018   Chorwacja 0:2 — — 90' MŚ 2018, gr. D [32]
7. 22 czerwca 2018   Islandia 2:0 — — 45' MŚ 2018, gr. D [33]
8. 26 czerwca 2018   Argentyna 1:2 — — 90' MŚ 2018, gr. D [34]
9. 8 września 2018   Seszele 3:0 — — 90' el. PNA 2019, gr. E [39]
10. 20 listopada 2018   Uganda 0:0 — — 90' towarzyskie

Bramki zdobyte w reprezentacji edytuj

Lp. Data Stadion Przeciwnik Strzelił na Wynik Rozgrywki Źródło
1. 14 listopada 2017 Stadion FK Krasnodar, Krasnodar, Rosja   Argentyna
2:3
2:4
 Towarzyskie [35]

Sukcesy edytuj

Lokomotiw Moskwa edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Uwzględniono: Baraże o Priemjer-Ligę – 2 (0), Superpuchar Rosji – 2 (0).
  2. ↑ Uwzględniono: Liga Mistrzów UEFA – 7 (0).

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Идову Брайн Оладапо [online], rfpl.org [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  2. ↑ «Разговор по пятницам». Выпуск №15 [online], youtube.com, 24 listopada 2011 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  3. ↑ Wsiemu Gołowin, Родители Идову говорят, что его не взяли в «Зенит» из-за цвета кожи. Сам он считает себя русским [online], sports.ru, 3 października 2018 [dostęp 2021-01-19] (ros.).
  4. ↑ a b c d e f Michael Yokhin, Idowu's journey from St Petersburg to Nigeria [online], espn.com, 16 listopada 2017 [dostęp 2020-08-14] (ang.).
  5. ↑ a b Krystian Juźwiak, Urodzony w Rosji, reprezentujący Nigerię. Brian Idowu nie wierzył, że zostanie dostrzeżony [online], 2x45.info, 26 czerwca 2018 [dostęp 2020-08-14] (pol.).
  6. ↑ Jarosław Bińczyk, Kibole Zenitu: Nie jesteśmy rasistami, ale Murzynów nie chcemy [online], sport.pl, 19 grudnia 2012 [dostęp 2020-08-14] (pol.).
  7. ↑ Dawid Kurowski, Kibice Zenitu nie chcą czarnych i homoseksualistów w drużynie [online], transfery.info, 17 grudnia 2012 [dostęp 2020-08-14] (pol.).
  8. ↑ Max Seddon, We don't want black or gay players! Zenit fans in shocking demand to club (in Russia - hosts of 2018 World Cup) [online], dailymail.co.uk, 17 grudnia 2012 [dostęp 2020-08-14] (ang.).
  9. ↑ Терек - Амкар. СОГАЗ-Чемпионат России по футболу 2011/2012, 43-й тур, № 339 Российская футбольная Премьер-Лига, Чемпионат России по футболу. Футбол России. [online], rfpl.org, 6 maja 2012 [dostęp 2020-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-12] (ros.).
  10. ↑ Terek Grozny - Amkar Perm, 6 maj 2012 - Premier Liga, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2020-08-14].
  11. ↑ a b Gazovik Orenburg - Dinamo St. Petersburg, 7 sie 2013 - 1.Division, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2020-08-14].
  12. ↑ Брайан Идову: новый контракт с «Амкаром» [online], fc-amkar.org, 30 czerwca 2014 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  13. ↑ Брайн Идову продлил контракт с „Амкаром” [online], fc-amkar.org, 10 lutego 2017 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  14. ↑ „Амкар” продлил контракт с Идову до 2020 года [online], sport-express.ru, 10 lutego 2017 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  15. ↑ «Амкар» не получил лицензию РФС на следующий сезон [online], fc-amkar.org, 13 czerwca 2018 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  16. ↑ Официально: „Амкар” прекращает свое существование [online], sport-express.ru, 18 czerwca 2018 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  17. ↑ Nigeriaanse Idowu zei dat de FC Amkar” hem verschuldigd loon voor drie maanden en bonussen [online], pitreport.nl, 17 czerwca 2018 [dostęp 2020-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-27] (niderl.).
  18. ↑ Nikita Nadiożyn, «Локомотив» подписал 3-летний контракт с Идову - Футбол - Sports.ru [online], sports.ru, 10 lipca 2018 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  19. ↑ Идову подписал контракт с «Локомотивом» [online], fclm.ru, 10 lipca 2018 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  20. ↑ Zenit vs. Lokomotiv Moskva 5 - 3, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2020-08-14].
  21. ↑ a b Polina Kuimowa, «И это мы пятое колесо?!». 9 кубков «Локомотива» [online], championat.com, 22 maja 2019 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  22. ↑ a b Ilja Sobolew, "Локомотив" завоевал четвертый титул после возвращения Юрия Семина [online], rg.ru, 7 lipca 2019 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  23. ↑ Arina Jerszowa, Брайн Идову перешёл в «Химки» на правах аренды [online], championat.com, 7 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  24. ↑ Khimki vs. CSKA Moskva 0 - 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2020-08-14].
  25. ↑ Daniła Ignatow, Идову: сборная России? Почему бы и нет, если буду дальше прогрессировать [online], championat.com, 6 listopada 2016 [dostęp 2020-08-14] (ros.).
  26. ↑ Emmanuel Okogba, Idowu will go to World Cup —Rohr - Vanguard News [online], vanguardngr.com, 13 listopada 2017 [dostęp 2020-08-14] (ang.).
  27. ↑ Stella Bamawo, World Cup Qualification: Brian Idowu Joins Team - The Nation Nigeria [online], thenationonlineng.net, 12 listopada 2017 [dostęp 2020-08-14] (ang.).
  28. ↑ Argentyna vs. Nigeria 2 - 4, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2020-08-14].
  29. ↑ a b c Polska vs. Nigeria 0 - 1, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2020-08-14].
  30. ↑ Shina Oludare, Junior Lokosa IN, Brown Ideye OUT as Nigeria announce World Cup preliminary squad [online], goal.com, 14 maja 2018 [dostęp 2020-08-14] (ang.).
  31. ↑ Shina Oludare, Ola Aina and Mikel Agu axed as Nigeria announce final World Cup list [online], goal.com, 3 czerwca 2018 [dostęp 2020-08-14] (ang.).
  32. ↑ a b 2018 FIFA World Cup Russia™ - Matches - Croatia - Nigeria - FIFA.com [online], fifa.com, 16 czerwca 2018 [dostęp 2018-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-04] (ang.).
  33. ↑ a b 2018 FIFA World Cup Russia™ - Matches - Nigeria - Iceland - FIFA.com [online], fifa.com, 22 czerwca 2018 [dostęp 2018-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-29] (ang.).
  34. ↑ a b 2018 FIFA World Cup Russia™ - Matches - Nigeria - Argentina - FIFA.com [online], fifa.com, 26 czerwca 2018 [dostęp 2018-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-27] (ang.).
  35. ↑ a b Sebastian Szczytkowski, Argentyna w szoku. Prowadziła 2:0, a przegrała 2:4 [online], sportowefakty.wp.pl, 14 listopada 2017 [dostęp 2019-06-01] (pol.).
  36. ↑ Jide Alaka, Nigeria 0-2 Serbia: Five lessons to learn from Rohr’s first friendly loss [online], premiumtimesng.com, 28 marca 2018 [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  37. ↑ Phil McNulty, England 2-1 Nigeria [online], bbc.co.uk, 2 czerwca 2018 [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  38. ↑ Šimon Tittel, Česká republika - Nigérie 1:0, mezistátní zápasy 2017/2019 červen 2018, přípravy před MS [online], fotbal.idnes.cz, 6 czerwca 2018 [dostęp 2021-01-18] (cz.).
  39. ↑ Tolu Olasoji, Seychelles v Nigeria Match Report, 08/09/2018, Africa Cup of Nations Qualification [online], goal.com, 8 września 2018 [dostęp 2021-01-18] (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Brian_Idowu&oldid=72080263”