British Aerospace (BAe) – dawne brytyjskie przedsiębiorstwo branży lotniczej i zbrojeniowej, powstałe w 1977 roku z połączenia spółek British Aircraft Corporation, Hawker Siddeley Aviation, Hawker Siddeley Dynamics i Scottish Aviation. W 1999 roku po połączeniu z Marconi Electronic Systems przekształciło się w BAE Systems[1].

British Aerospace
Państwo

 Wielka Brytania

Data założenia

1977

Data likwidacji

1999

brak współrzędnych
BAe Harrier II GR.9
BAe 146
BAe EAP
BAe Hawk
BAe Nimrod MR.2

Historia edytuj

British Aerospace powstało w 1977 roku w wyniku nacjonalizacji i połączenia spółek British Aircraft Corporation, Hawker Siddeley Aviation, Hawker Siddeley Dynamics i Scottish Aviation, dokonanej przez rząd laburzystów[2][3]. W 1981 roku konserwatywny rząd Margaret Thatcher dokonał reprywatyzacji przedsiębiorstwa, wprowadzając je na giełdę, zachowując 48,43% udziałów w spółce. Pozostałe udziały sprzedane zostały w 1985 roku, zachowując jedynie pojedynczą złotą akcję, która stanowiła zabezpieczenie przed ewentualnym przejęciem spółki przez kapitał zagraniczny[1].

W 1979 roku BAe przystąpiło do międzynarodowego konsorcjum Airbus, stając się jego 20% udziałowcem (pozostałymi współudziałowcami były Aérospatiale, DASA i CASA), celem którego była produkcja samolotów pasażerskich. W 1986 roku zapoczątkowana została współpraca między BAe, Aeritalią, CAS-ą i DAS-ą w ramach spółki Eurofighter GmbH, stojącej za opracowaniem samolotu myśliwskiego Eurofighter Typhoon[1][4].

W 1987 roku BAe stało się właścicielem przedsiębiorstwa zbrojeniowego Royal Ordnance, a rok później spółki motoryzacyjnej Rover Group. Na początku lat 90. przedsiębiorstwo doświadczyło problemów finansowych. Zadecydowano wówczas o sprzedaży działów przedsiębiorstwa niezwiązanych z sektorem stanowiącym podstawę jego działalności – lotnictwem cywilnym i wojskowym[1][4][2].

W drugiej połowie lat 90. BAe kooperowało z przedsiębiorstwami Saab, w zakresie produkcji myśliwca JAS 39 Gripen, oraz Lockheed Martin, uczestnicząc w projekcie Joint Strike Fighter, którego owocem był samolot F-35 Lightning II[1][4].

W 1999 roku BAe połączyło się ze spółką Marconi Electronic Systems, specjalizującą się w elektronice wojskowej, dając początek spółce BAE Systems[1][4].

Produkty edytuj

Samoloty edytuj

W nawiasach podane pierwotne nazwy samolotów, których produkcja rozpoczęła się przed utworzeniem British Aerospace w 1977 roku.

Pociski edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l m British Aerospace UK. BAE Systems. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  2. a b c David Bowen: The spectacular ascent of British Aerospace. The Independent, 1997-01-19. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  3. Andrew Lorenz: UK: Up in the air at British Aerospace. Management Today, 1995-02-01. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  4. a b c d BAE Systems, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-01-19] (ang.).
  5. De Havilland DH125 & successors. BAE Systems. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  6. a b British Aerospace Jetstream 41. BAE Systems. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  7. BAE / EADS Concorde. Aerospace Technology. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  8. Avro 748 & Avro 748MF Andover. BAE Systems. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  9. BAC Strikemaster. BAE Systems. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  10. BAe / Hawker Siddeley Nimrod. Military Factory. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  11. Jaguar Internationals delivered. „Flight International”, s. 249, 1981-07-25. (ang.). 
  12. The missiles that worked. „Flight International”, s. 37, 1991-08-07. (ang.). 
  13. Sea Dart (GWS 30) Surface-to-Air, Surface-to-Surface Missile. Military Factory. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  14. MARTEL (AS.37/AJ.168)/Sea Eagle (P.3T/P.5T) - Archived 7/2003. Forecast International. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  15. Sea Skua (air-to-surface anti-ship missile). Imperial War Museum. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).
  16. Alistair Finlan: The Royal Navy in the Falklands Conflict and the Gulf War: Culture and Strategy. 2004, s. 185. ISBN 978-1-135-77114-0. (ang.).
  17. Sky Flash - Archived 12/98. Forecast International. [dostęp 2019-01-19]. (ang.).