Brzeczka (w miodosytnictwie zwana też syta) − półprodukt stosowany przy produkcji piwa lub miodu pitnego.

Spuszczanie brzeczki

Brzeczka w piwowarstwie edytuj

Brzeczka piwna przygotowywana jest ze słodu, chmielu, wody oraz ewentualnie innych surowców niesłodowanych, takich jak cukier, glukoza, miód, syropy owocowe. Brzeczka jest cieczą klarowną, która jest efektem filtracji zacieru. W warzelni brzeczka gotowana jest z dodatkiem chmielu, następnie schładzana, filtrowana i zadawana drożdżami w celu przeprowadzenia fermentacji. Wyróżnia się brzeczkę przednią i brzeczkę nastawną[1]:

  • brzeczka przednia to wodny roztwór ekstraktu słodowego czyli zacieru, powstałego z ziarna w wyniku procesu zacierania w kadzi zaciernej, a następnie poddanego filtracji w kadzi filtracyjnej w celu uzyskania klarownej cieczy[2];
  • brzeczka nastawna (podstawowa) to brzeczka po gotowaniu zacieru słodowego z chmielem, poddana filtracji i schłodzona do temperatury nastawnej, czyli odpowiedniej do zadania drożdży w celu poddania jej fermentacji[2].

Brzeczka w miodosytnictwie edytuj

W miodosytnictwie brzeczką nazywa się roztwór wodny miodu (z dodatkiem ziół lub bez) poddany syceniu (warzeniu, gotowaniu) w celu uzyskania półproduktu do produkcji miodów pitnych.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Leszek Rum: Ilustrowany leksykon piwa. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2005, s. 78. ISBN 83-89738-20-1.
  2. a b Ziemowit Fałat, Renata Górska, Paweł Plinta, Andrzej Sadownik, Dariusz Wojtala: Przewodnik piwosza. Bielsko-Biała: 2002, s. 40. ISBN 83-7304-030-7.

Literatura edytuj