Changing of the Guards

Changing of the Guardspiosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w kwietniu 1978, wydana na albumie Street-Legal w czerwcu oraz jako singel w październiku 1978.

Changing of the Guards
Wykonawca singla
z albumu Street-Legal
Bob Dylan
Wydany

24 października 1978

Nagrywany

27 kwietnia 1978

Gatunek

rock

Długość

7:04

Wydawnictwo

Columbia (USA)
CBS (Wlk. Brytania)

Producent

Don DeVito

Format

7"

Autor

Bob Dylan

Singel po singlu
Baby, Stop Crying
(1978)
„Changing of the Guards”
(1978)
Gotta Serve Somebody
(1979)

Historia i charakter utworu edytuj

Utwór ten został nagrany w Rundown Studios w Santa Monica w Kalifornii 27 kwietnia 1978 r. Była to trzecia sesja nagraniowa tego albumu. Producentem sesji był Don DeVito[1].

Od strony muzycznej utwór ten jest dość unikatowy i to nie tylko w twórczości Dylana, ale w ogóle. Składają się na to takie elementy jak żeńskie trio wspomagające wokalistę, dominujące partie saksofonowe pomiędzy zwrotkami oraz – przede wszystkim – specyficzna i dynamiczna progresja akordów. W powtarzającej się kadencji użyty został akord dominantowy, który niejako wymusza rozwiązanie; przeważnie rozwiązaniem tym jest akord toniczny, jednak w tej piosence rozwiązaniem jest paralelny akord molowy. Tworzy to natychmiastowe i zupełnie niespodziewane odczucie tragiczności i dramatu.

Początkowo, zwłaszcza w USA, krytykowano piosenkę za to, że Dylan cynicznie i w dodatku dość nieudanie parodiuje swoje „hymniczne” songi w stylu „nawiedzenia”[2]. Jednak z biegiem czasu owa krytyka zamilkła i obecnie uważa się, że w ogóle teksty z tego albumu są jednymi z najgłębszych w jego karierze[3]. Piosenka zaczyna się od akcentu biograficznego spostrzeżeniem, że przez 16 lat (Dylan przybył do Nowego Jorku w 1961 r.) spotykał w swoim życiu perfidnych oszustów i złodziei. Narrator piosenki, „dobry pasterz” – ewidentne zapożyczenie z Nowego Testamentu – smuci się nad polem, gdzie zdesperowani mężczyźni i kobiety są nastawieni przeciw sobie. „Dobry Pasterz” – Jezus – opłakuje ludzkość i widzi, że walka o kontrolę nad światem rządzonym przez siłę i śmierć jest naprawdę smutnym wydarzeniem. Pod koniec utworu Dylan przedstawia groźnego Jezusa, zbliżonego do wizji Pasoliniego w filmie z 1964 r. „Ewangelia według Mateusza[2].

Muzycy edytuj

Sesja 3
  • Bob Dylan – gitara, wokal
  • Billy Cross – gitara
  • Steven Soles – gitara
  • Jerry Scheff – gitara basowa
  • Ian Wallace – perkusja
  • Helena Springs, Jo Ann Harris, Carolyn Dennis – chórki
  • Alan Pasqua – fortepian; organy
  • Bobbye Hall – kongi
  • Steve Douglas – saksofon altowy
  • David Mansfield – mandolina

Dyskografia edytuj

Singel
Albumy

Wykonania piosenki przez innych artystów edytuj

  • Frank Black – singel (1988)
  • Frank Black – All My Ghosts (1998)
  • Juice Leskinen – singel „Vahdinvaihto” (1999)
  • Rich Lerner & the Groove – Cover Down (2000)
  • Chris Whitley & Jeff Lang – Dislocation Blues (2006)
  • Patti Smith: Twelve (2007)
  • The Gaslight Anthem na albumie różnych wykonawców Chimes of Freedom: The Songs of Bob Dylan (Amnesty International Compilation) (2011)

Przypisy edytuj

  1. Clinton Heylin. Bob Dylan. The Recording Sessions (1960–1994), s. 121.
  2. a b Oliver Trager. Keys to the Rain, s. 104.
  3. Clinton Heylin. Bob Dylan. The Recording Sessions (1960–1994), s. 125.

Bibliografia edytuj

  • Paul Williams, Bob Dylan. Performing Artist 1974–1986, The Middle Years, Omnibus Press, Nowy Jork 1994, ISBN 0-7119-3555-6.
  • Clinton Heylin, Bob Dylan. The Recording Sessions, St. Martin Press, Nowy Jork 1995, ISBN 0-312-13439-8.
  • Oliver Trager, Keys to the Rain, Billboard Books, Nowy Jork 2004, ISBN 0-8230-7974-0.

Linki zewnętrzne edytuj