Chojniki (obwód homelski)
Chojniki (biał. Хойнікі, Chojniki, ros. Хойники, Chojniki) – miasto na Białorusi, w obwodzie homelskim, siedziba administracyjna rejonu chojnickiego. 13,8 tys. mieszkańców (2010).
 Muzeum w Chojnikach, kiedyś rezydencja Abrahamowów | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Data założenia |
przed 1504 | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
2350 | ||||
| Kod pocztowy |
247600 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
3 | ||||
Położenie na mapie obwodu homelskiego  | |||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||
 51°54′N 29°58′E/51,900000 29,966667
| |||||
Historia edytuj
Po raz pierwszy miejscowość została wymieniona w dokumencie z 1504 r., pod nazwą Chwoiniki, jako wieś należąca do województwa kijowskiego Wielkiego Księstwa Litewskiego[2]. W okresie I Rzeczypospolitej Chojniki znajdowały się w powiecie owruckim województwa kijowskiego. Była to własność Połozowiczów, następnie Lubieckich, Charlińskich, Abrahamowiczów, Brzozowskich, Szujskich, a od końca XVIII w. – Prozorów[3]. Miał tu swoją rezydencję Karol Prozor. Po II rozbiorze Rzeczypospolitej (1793) Chojniki znalazły się pod zaborem rosyjskim. W czasach po reformie 1861 r. dobra ziemskie i miasteczko znajdowały się w gminie (wołości) Chojniki w powiecie (ujeździe) rzeczyckim guberni mińskiej. Funkcjonowały tu urząd pocztowy i szkółka wiejska.
1 stycznia 1919 r. I Zjazd KP Białorusi ogłosił powstanie Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, której częścią miały być także Chojniki. Jednakże decyzją Moskwy już 16 stycznia wraz z innymi etnicznie białoruskimi terytoriami znalazły się w granicach Rosyjskiej FSRR.
Po 1921 roku w skład miasta zostały włączone otaczające go wsie: Nastol, Wołoki i Zabołocie[4].
W grudniu 1926 r. Chojniki powróciły do BSRR. 29 września 1938 r. otrzymały status osiedla typu miejskiego.
W 1986 roku miasto ucierpiało z powodu silnego opadu promieniotwórczego, związanego z katastrofą w Czarnobylu.
Zabytki edytuj
.jpg)
- rezydencja Abrahamowów, obecnie Muzeum w Chojnikach, w części centralnej piętrowa, skrzydła parterowe, od frontu cztery kolumny doryckie podtrzymują półkolisty balkon.
- drewniany parterowy dwór Prozorów od frontu posiadał portyk z ośmioma kolumnami (po dwie), do którego prowadziły schody; na boku skrzydła z prawej strony również znajdowała się kolumnada. Majątek w Chojnikach jest opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[5]
Miasta partnerskie edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Аrchiwum Główny Akt Dawnych. Аrchiwum Рrozorów і Jelskich. Sygn. 1. S. 3, 200. Sygn. 2. S. 78
- ↑ Бельскі С. В. З гісторыі ўладароў і маёнткаў Брагіншчыны XVI–XVIII стст. // Брагинщина в контексте истории белорусско-украинского пограничья: сборник научных статей / редкол. А. Д. Лебедев (отв. ред.) [и др.]. – Минск: Четыре четверти, 2018. С. 12 – 18
- ↑ Mapa Taktyczna Polski 1:100 000. Mapster, 1921. [dostęp 2011-12-31].
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 34–36, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
Linki zewnętrzne edytuj
- Chojniki na Radzima.org. (biał. • ang. • pol. • ros.).
- Chojniki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 620.