Clara Campoamor
Clara Campoamor Rodríguez (ur. 12 lutego 1888 w Madrycie, zm. 30 kwietnia 1972 w Lozannie) – prawniczka, pisarka, obrończyni praw kobiet w Hiszpanii. Posłanka do parlamentu hiszpańskiego w latach 1931-1933 w okresie Drugiej Republiki[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 lutego 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 kwietnia 1972 |
| Zawód, zajęcie |
prawniczka, pisarka |
Brała udział w pracach nad konstytucją hiszpańską z 1931 roku i była jedną z głównych działaczek na rzecz prawa wyborczego kobiet, uzyskanego w tym samym roku. Dzięki jej staraniom do dokumentów państwowych wprowadzono język, który umożliwiał równe traktowanie kobiet i mężczyzn. Podczas wojny domowej wyjechała do Genewy. W 1937 wydała w Paryżu wspomnienia La revolución española vista por una republicana. Publikowała teksty na temat walki o prawa kobiet, biografie pisarzy hispanojęzycznych oraz tłumaczenia literatury francuskiej. Zmarła na wygnaniu w Szwajcarii[2].
Ważniejsze publikacje[1]:
- El derecho de la mujer en España (1931) (Prawa kobiet w Hiszpanii)
- El voto femenino y yo: mi pecado mortal (1936) (Głos kobiet i ja – mój grzech śmiertelny)
- La revolución española vista por una republicana (1937) (Rewolucja hiszpańska widziana oczami republikanki)
- Sor Juana Inés de la Cruz (1944) (Biografia siostry Juany Inés de la Cruz)
- Vida y obra de Quevedo (1945) (Życie i twórczość Quevedo)
Przypisy edytuj
- ↑ a b Biografía de Clara Campoamor [online], Plusesmas.com [dostęp 2020-06-11] (hiszp.).
- ↑ J.A. Aunión, La cara más secreta de Clara Campoamor, „El País”, Madrid, 18 stycznia 2019, ISSN 1134-6582 [dostęp 2020-06-11] (hiszp.).
