Cmentarz Inwalidów w Berlinie

Cmentarz Inwalidów w Berlinie
Invalidenfriedhof
	; Najstarsza część cmentarza (Grabfeld A)
Państwo	Niemcy
Miejscowość	Berlin
Typ cmentarza	komunalny
Data otwarcia	1748
	Położenie na mapie Berlina Cmentarz Inwalidów w Berlinie
	Położenie na mapie Niemiec Cmentarz Inwalidów w Berlinie
	52°31′55″N 13°22′16″E/52,531944 13,371111
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cmentarz Inwalidów w Berlinie (niem. Invalidenfriedhof) – jeden z najstarszych cmentarzy w Berlinie, założony w 1748 roku jako miejsce pochówku inwalidów z pierwszych wojen śląskich, zamieszkałych w pobliskim przytułku (czemu zawdzięcza swą nazwę). W 1824 roku stał się miejscem pochówku wysokich rangą wojskowych pruskich. Znajdują się na nim też groby uczestników niemieckich walk wyzwoleńczych z lat 1813–1815 oraz żołnierzy poległych podczas Wiosny Ludów.

W okresie Republiki Weimarskiej stał się miejscem spoczynku dowódców z okresu I wojny światowej, a po dojściu Adolfa Hitlera do władzy również funkcjonariuszy III Rzeszy. Po II wojnie światowej nagrobki o nazistowskiej wymowie zostały zlikwidowane przez administrację okupacyjną, choć ciała nazistów nie zostały ekshumowane. W 1951 roku nekropolia została zamknięta dla publiczności.

W latach 60. i 70. został zdewastowany przez oddziały NVA. Jedynie fakt, że był on miejscem pochówku wojskowych pruskich uznanych przez armię NRD za jej poprzedników, ocalił nekropolię przed całkowitą likwidacją. Po upadku Muru Berlińskiego cmentarz został uznany za obiekt zabytkowy i objęty ochroną. Rozpoczęto też prace renowacyjne.

Pochowani edytuj

Wśród pochowanych są m.in.: