Cryptococcus neoformans
Cryptococcus neoformans (San Felice) Vuill. – gatunek grzybów z rodziny trzęsakowatych (Tremellaceae)[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Cryptococcus neoformans |
| Nazwa systematyczna | |
| Cryptococcus neoformans (San Felice) Vuill. Rev. Gén. Sci. Pures Appl. 12: 747-750 (1901) | |
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cryptococcus, Tremellaceae, Tremellales, Incertae sedis, Tremellomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Niektóre synonimy naukowe:
- Blastomyces neoformans (San Felice) Arzt
- Debaryomyces neoformans (San Felice) Redaelli et al.
- Filobasidiella neoformans Kwon-Chung
- Lipomyces neoformans (San Felice) Cif.
- Saccharomyces neoformans San Felice
- Torula neoformans (San Felice) Weiss
- Torulopsis neoformans (San Felice) Redaelli[2].
Cryptococcus neoformans jest znany jako przedstawiciel drożdży podstawkowych, podczas gdy jego teleomorfa opisywana była pod nazwą Filobasidiella neoformans[3].
Władysław Wojewoda w 2003 r. nadał temu gatunkowi nazwę polską nitkopodstawkówka wodna, ale dla synonimu Filobasidiella neoformans Kwon-Chung[4].
Charakterystyka edytuj
Gatunek ten wywołuje kryptokokozę. Jego wymiary (bez otoczki) wynoszą 5-10 μm[5] Najważniejszym czynnikiem zjadliwości jest otoczka polisacharydowa, która chroni C. neoformans przed fagocytozą. Dodatkowo wydzielanie melaniny, która odkłada się w ścianie komórkowej grzyba, może chronić go przed działaniem wolnych rodników wydzielanych przez fagocyty[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
- ↑ K. J. Kwon-Chung. A New Species of Filobasidiella, the Sexual State of Cryptococcus neoformans B and C Serotypes. „Mycologia”. 68 (4), s. 942–946, 1976. DOI: 10.2307/3758813. (ang.).
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 247, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b Mikrobiologia i choroby zakaźne, Wrocław: Urban & Partner, 2000, s. 388, 389, ISBN 83-85842-59-4.