Czas pogardy
Czas pogardy – powieść z gatunku fantasy, napisana przez Andrzeja Sapkowskiego, wydana w 1995. Jest drugą z pięciu części sagi o wiedźminie tego autora.
| Autor | |||
|---|---|---|---|
| Typ utworu | |||
| Wydanie oryginalne | |||
| Miejsce wydania |
Polska | ||
| Język | |||
| Data wydania |
1995 | ||
| |||
Fabuła edytuj
Geralt w mieście Dorian spotyka się ze Codringherem, prywatnym detektywem i specjalistą od wszelkiej czarnej roboty, którego najął celem zdobycia informacji o czarowniku imieniem Rience.
Czarodziejka Yennefer wraz z Ciri jadą do Gors Velen i dalej na Wyspę Thanedd. W Hirundum spotykają się z Geraltem. Yennefer zamierza oddać Ciri do Szkoły Czarodziejek – Aretuzy.
W tym czasie na Thanedd odbywa się wielki zjazd magów. Po uroczystym bankiecie Filippa Eilhart oraz szef redańskiego wywiadu, Sigismund Dijkstra, z pomocą oddziałów redańskich przeprowadzają pucz mający niejako na celu oczyszczenie środowiska czarodziejów ze szpiegów Nilfgaardu. Główni posądzeni o zdradę – przewodniczący Czarodziejskiej Kapituły Vilgefortz z Roggeveen, Artaud Terranova oraz Francesca Findabair – zostają aresztowani i zakuci w kajdany z dwimerytu. Geralt przez przypadek wpada w sam środek organizowanego przewrotu. Dijkstra zabiera wiedźmina do Loxii, natomiast Filippa Eilhart aresztowanych na szczyt wyspy Thanedd – do pałacu Garstangu. Tam, na polecenie arcymistrzyni Tissai de Vries, przybywa Yennefer wraz z Ciri, która zaczyna wieszczyć. Przepowiada wybuch wojny oraz śmierć Vizimira z Redanii. Tissaia de Vries, chcąc przeciwdziałać dokonywanemu właśnie przewrotowi, zdejmuje osłonę antymagiczną i uwalnia aresztowanych. Nagle do walki dołączają elfie komanda Scoia'tael, wysłany przez Nilfgaard czarny rycerz ze skrzydłami drapieżnego ptaka na hełmie oraz czarodziej Rience – który okazuje się być podwładnym Vilgefortza. Tymczasem Geralt ucieka Redańczykom raniąc dotkliwie Dijkstrę i rusza do Garstangu, gdzie trafia w sam środek walk pomiędzy elfami i czarodziejami. Ratuje Ciri zabijając Artauda Terranovę i wyrzynając wielu Scoia'tael. Ciri natomiast pokonuje czarnego, nilfgaardzkiego rycerza, który okazuje się być młodzieńcem Cahirem aep Ceallachem, oraz ucieka do Wieży Mewy – Tor Lara. Za dziewczynką rusza Vilgefortz, któremu drogę zagradza Geralt. Dochodzi do walki, w wyniku której wiedźmin zostaje zmasakrowany. Czarodziej wchodzi do wieży, Ciri jednak wstępuje w portal, a cała Tor Lara eksploduje.
Po zajściach na Thanedd Geralt trafia do Brokilonu, gdzie uzdrawiają go driady. Po pewnym czasie dołącza do niego Jaskier.
Ciri zostaje przeteleportowana na pustynię Korath, zwaną Patelnią, gdzie po wyczerpującej wędrówce spotyka na swej drodze młodego jednorożca, z którym wspólnie udaje jej się znaleźć wyjście z pustyni. Wkrótce znajdują ją wysłannicy imperatora Emhyra var Emreisa. Ciri jednak zostaje uwolniona przez bandę Szczurów, do których się przyłącza.
Do Nilfgaardu trafia fałszywa Cirilla podstawiona sługom Ervylla w Verden przez półelfa Schirrú, działającego na zlecenie Vilgefortza.
Cesarstwo Nilfgaardu wypowiada wojnę Północnym Królestwom. Dokonuje inwazji przez Dol Angra i w ciągu kilku dni rozbija armie królowej Meve w Lyrii i króla Demawenda w Aedirn. Głównodowodzący armią Nilfgaardu, marszałek Menno Coehoorn, pokonuje Nordlingów w bitwie pod Aldersbergiem, zdobywa Vengerberg oraz Rivię. Cesarz Emhyr zawiera rozejm z Foltestem z Temerii, (zajęcie przez Foltesta Hagge), dogaduje się z Henseltem z Kaedwen (rozbiór nilfgaardzko-kaedweński Aedirn] – zajęcie tzw. Północnej Marchii, ziem Aedirn po rzekę Dyfne) i Franceską Findabair – Enid an Gleanna (utworzenie Doliny Kwiatów – Dol Blathanna, marionetkowego państwa elfów), oraz z Ervyllem z Verden, który w efekcie składa cesarzowi hołd lenny, dzięki czemu Nilfgaard dzierży ujście Jarugi.
Tłumaczenia edytuj
- wydanie rosyjskie, wyd. AST, Moskwa 1997
- wydanie czeskie, wyd. Leonardo, Ostrava 1996
- wydanie hiszpańskie, Bibliopolis, Madryt 2004
- wydanie angielskie, The Time of Contempt, przełożył David French[1].
- wydanie niemieckie
- wydanie francuskie, Le Temps du mépris
- wydanie włoskie, Il tempo della guerra, przełożyła Raffaella Belletti, wyd. Editrice Nord, 2013, 434 s., ISBN 978-88-429-2109-7.
- wydanie chińskie – tajwańskie, pt. 獵魔士長篇 2 蔑視時代 [Lièmóshì chángpiān 2 – Mièshì shídài], Wyd. Gaea (seria wydawnicza Fever), Taipei 2014, 400 s., przełożył Ye Zhi-Jun (葉祉君), ISBN 978-986-319-123-0
- wydanie tureckie (Nefret Çağı), Stambuł 2018
Słuchowisko edytuj
28 września 2015 roku wydane zostało trwające 13,5 godziny słuchowisko na podstawie Czasu pogardy, zrealizowane przez Teatr Polskiego Radia przy udziale siedemdziesięciu sześciu aktorów. Jest to piąte, po Mieczu przeznaczenia, Ostatnim życzeniu, Coś się kończy, coś się zaczyna, Sezonie burz i Krwi elfów, słuchowisko zrealizowane na podstawie Sagi o wiedźminie[2][3].
Przypisy edytuj
- ↑ WYWIAD Z DAVIDEM FRENCHEM – Translatorion – Tłumaczenia z angielskiego i hiszpańskiego [online] [dostęp 2022-01-05] (pol.).
- ↑ Fonopolis: Zakończyliśmy przedsprzedaż Wiedźmin Czas pogardy. Od dzisiaj słuchowisko w wersji CD jest już dostępne.. Facebook, 2015-09-28. [dostęp 2015-11-04]. (pol.).
- ↑ Fonopolis: Wiedźmin Czas pogardy.. fonopolis.pl. [dostęp 2015-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)]. (pol.).