Dławigad indyjski

Dławigad indyjski
	Mycteria leucocephala
	(Pennant, 1769)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	bocianowe
Rodzina	bociany
Rodzaj	Mycteria
Gatunek	dławigad indyjski
Synonimy
	Tantalus leucocephalus Pennant, 1769; Ibis leucocephalus (Pennant, 1769);
	Tantalus leucocephalus Pennant, 1769; Ibis leucocephalus (Pennant, 1769);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; występuje przez cały rok poza sezonem lęgowym
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Dławigad indyjski^[4] (Mycteria leucocephala) – gatunek ptaka z rodziny bocianów (Ciconiidae) występujący w południowej i południowo-wschodniej Azji. Nie jest zagrożony wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków^[2]^[5].

Morfologia edytuj

Dławigad indyjski

Ilustracja z książki Thomasa Pennanta pt. Indian Zoology (1790 r.)

Upierzenie dławigada indyjskiego

Dławigad indyjski w locie

Dławigad indyjski z młodymi w gnieździe w koronie drzew

Wygląd

Upierzenie tułowia łącznie z szyją jest w przeważającej części białe. Czarne pióra widoczne są na skrzydłach, ogonie, oraz na piersi, tworząc na niej charakterystyczny pas. Głowa dorosłego osobnika jest w kolorze pomarańczowym i pozbawiona piór. Dziób jest lekko zakrzywiony ku dołowi i ma intensywną ciemnożółtą barwę. Ubarwienie nóg i stóp od różowoczerwonego po brązowawoczerwone^[6]. Charakterystyczne dla tego gatunku dławigadów jest różowe zabarwienie piór na ogonie i skrzydłach.

Samice i samce wyglądają podobnie^[6]. W parach samce są przeważnie większe od samic^[7].

Wymiary

wysokość stojącego ptaka: 93–100 cm^[8].

Masa ciała: 2–3,5 kg^[8].

Zasięg występowania edytuj

Występuje od Pakistanu (nielicznie, głównie w rejonie delty Indusu), Indii i Sri Lanki po Indochiny. Po sezonie lęgowym niektóre populacje rozpraszają się, osiągając Pakistan, północno-wschodnie Indie, Bangladesz czy Półwysep Malajski^[3]^[6]. Latem często zalatywał też do południowych Chin i prawdopodobnie się tam gnieździł, obecnie jest tam bardzo rzadki, a być może już wymarł^[3].

Ekologia i zachowanie edytuj

Biotop

Bagna, tereny podmokłe, okolice rzek, jezior, zalane pola, rzadko również wybrzeża i solniska^[8].

Pożywienie

Żywi się niemal wyłącznie rybami, przeważnie liczącymi od 5 do 25 cm długości. Niekiedy zjada też gady, płazy bezogonowe, skorupiaki i owady^[8].

Rozmnażanie

Samica składa od 2–5 jaj w gnieździe na drzewie. Obserwowano długość wysiadywania od 27 do 32 dni. Młode do wieku około trzech tygodni są niemal cały czas pod opieką dorosłych. Zaczynają ćwiczyć używanie skrzydeł mając około 25–30 dni, jednak zdolność lotu uzyskują dopiero po 60–70 dniach życia^[8].

Status edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2023 roku uznaje dławigada indyjskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Wcześniej, od 1994 roku uznawany był za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened), a od 1988 roku jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność światowej populacji szacuje się na około 20–60 tysięcy dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za powolnie rosnący^[3].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Mycteria leucocephala, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b Elliott, A., Garcia, E.F.J., Boesman, P. & Kirwan, G.M.: Painted Stork (Mycteria leucocephala). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-27].
↑ ^a ^b ^c ^d Mycteria leucocephala, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Ciconiidae Sundevall, 1836 - bociany - Storks (Wersja: 2015-09-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-27].
↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-27]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c N. Bouglouan: Painted Stork. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-09-03]. (ang.).
↑ Urfi, A.J. & A.A.J.& A. Kalam A.J. & A.A.J.& A., Sexual Size Dimorphism and Mating Pattern in the Painted Stork (Mycteria leucocephala), „Waterbirds”, 29 (4), 2006, s. 489–496, DOI: 10.1675/1524-4695(2006)29[489:SSDAMP]2.0.CO;2, JSTOR: 4132510 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e James A. Hancock, James A. Kushan, M. Philip Kahl: Storks, Ibises and Spoonbills of the World. Princeton University Press, 1992, s. 53–57, 287. ISBN 978-0-12-322730-0.

Linki zewnętrzne edytuj

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Mycteria leucocephala, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[hbwa-2] Elliott, A., Garcia, E.F.J., Boesman, P. & Kirwan, G.M.: Painted Stork (Mycteria leucocephala). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-27].

[iucn-3] Mycteria leucocephala, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-4] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Ciconiidae Sundevall, 1836 - bociany - Storks (Wersja: 2015-09-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-27].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-27]. (ang.).

[oiseaux-6] N. Bouglouan: Painted Stork. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-09-03]. (ang.).

[urfi-7] Urfi, A.J. & A.A.J.& A. Kalam A.J. & A.A.J.& A., Sexual Size Dimorphism and Mating Pattern in the Painted Stork (Mycteria leucocephala), „Waterbirds”, 29 (4), 2006, s. 489–496, DOI: 10.1675/1524-4695(2006)29[489:SSDAMP]2.0.CO;2, JSTOR: 4132510 .

[pdf-8] James A. Hancock, James A. Kushan, M. Philip Kahl: Storks, Ibises and Spoonbills of the World. Princeton University Press, 1992, s. 53–57, 287. ISBN 978-0-12-322730-0.

[4]

[2]

[5]

[1]

[3]

[6]

[7]

[8]