Długi Staw Staroleśny
Długi Staw Staroleśny lub po prostu Długi Staw, dawniej nazywany był także Podługowatym Stawem (słow. Dlhé pleso, Dlhé pleso Studenovodské, dawniej Podluhovaté jazero, niem. Langer See, Genersich-See, węg. Hosszú-tó, nagy-tar-pataki Hosszú-tó) – staw położony na wysokości 1886 m n.p.m., w Dolinie Staroleśnej, w słowackich Tatrach Wysokich, jeden z grupy 27 Staroleśnych Stawów. Nazwa pochodzi od podłużnego kształtu stawu. Znajduje się w kotlinie nazywanej Długą Kotliną, u północnych zboczy szczytu Skrajnej Nowoleśnej Turni (2358 m) i zasypywany jest osuwającymi się spod niej piargami. Staw mierzony był w latach 1931–1932 przez Józefa Szaflarskiego. Według jego pomiarów staw miał powierzchnię 1,124 ha, rozmiary 274 × 60 m i głębokość 7,2 m. Pomiary pracowników TANAP-u z lat 60. XX w. wykazują, że ma on powierzchnię 1,60 ha, wymiary 274 × 53 m i głębokość ok. 6,8 m.
_a1.jpg) Długi Staw Staroleśny ze Schroniska Zbójnickiego | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Wysokość lustra |
1886 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
1,60 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′28″N 20°10′18″E/49,174444 20,171667
| |
Nazwa niemiecka Genersich-See upamiętnia Christiana Genersicha[1] lub jego brata Samuela Genersicha[2].
Szlaki turystyczne edytuj
– niebieski szlak znad Wodospadów Zimnej Wody i Rainerowej Chatki biegnie wzdłuż Staroleśnego Potoku, potem obok Długiego Stawu Staroleśnego i wiedzie do Schroniska Zbójnickiego i dalej na Rohatkę.
- Czas przejścia od Rainerowej Chatki do schroniska: 2:15 h, ↓ 1:45 h
- Czas przejścia od schroniska na przełęcz: 1:15 h, ↓ 55 min[3]
Przypisy edytuj
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Ivan Chalupecký: Die Zips in der zweiten Hälfte des 18. und am Anfang des 19. Jahrhunderts. W: Istvan Fazekas (red.): Die Zips – eine kulturgeschichtliche Region im 19. Jahrhundert: Leben und Werk von Johann Genersich (1761-1823). Wiedeń: 2013. ISBN 978-963-89583-7-2.
- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.
Bibliografia edytuj
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
- Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
