Diego Nargiso (ur. 15 marca 1970 w Neapolu) – włoski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Diego Nargiso
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1970
Neapol

Wzrost

188 cm

Gra

leworęczna

Status profesjonalny

1987

Zakończenie kariery

2001

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

67 (10 października 1988)

Australian Open

2R (1996)

Roland Garros

2R (1992)

Wimbledon

3R (1988)

US Open

3R (1988)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

25 (5 marca 1990)

Australian Open

2R (1993)

Roland Garros

3R (1989)

Wimbledon

2R (1989, 1990, 1992, 1995, 1996, 2000)

US Open

QF (1993)

Kariera tenisowa edytuj

Grając w kategorii juniorów Nargiso odniósł dwa triumfy w zawodach wielkoszlemowych. Najpierw, jako pierwszy Włoch, wygrał młodzieżową edycję Wimbledonu 1987 w grze pojedynczej, a następnie odniósł zwycięstwo w grze podwójnej, wspólnie z Goranem Ivaniševiciem, podczas US Open 1987. Tego samego roku Nargiso osiągnął również finał Wimbledonu w deblu w parze z Eugenio Rossim.

Jako zawodowiec Włoch zaczął startować w 1987 roku, a kontynuował swoją karierę do 2001 roku. W grze pojedynczej doszedł do dwóch finałów turniejów rangi ATP World Tour, natomiast w grze podwójnej triumfował w pięciu imprezach tego cyklu oraz uczestniczył w piętnastu finałach.

W Pucharze Davisa zadebiutował w lutym 1988 roku przeciwko Izraelowi w 1 rundzie grupy światowej, stając się najmłodszym reprezentantem swojego kraju w zawodach. Ostatni występ Nargiso w Pucharze Davisa miał miejsce w lipcu 2000 roku podczas rywalizacji z Belgią w 1 rundzie grupy światowej. Łącznie w reprezentacji zagrał w 7 pojedynkach singlowych, z których 5 wygrał oraz w 25 spotkaniach deblowych, z których 13 zwyciężył.

Nargiso 3 razy zagrał na igrzyskach olimpijskich, w Seulu (1988), Barcelonie (1992) i Atlancie (1996). W Seulu osiągnął 2 rundę gry pojedynczej, a w deblu odpadł w 1 rundzie. W Barcelonie i Atlancie startował wyłącznie w grze podwójnej, dochodząc do 2 rundy w Atlancie i ponosząc porażkę w 1 rundzie w Barcelonie.

W rankingu gry pojedynczej Nargiso najwyżej był na 67. miejscu (10 października 1988), a w klasyfikacji gry podwójnej na 25. pozycji (5 marca 1990).

Finały w turniejach ATP World Tour edytuj

Gra pojedyncza (0–2) edytuj

Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup (0–0)
ATP Masters Series (0–0)
ATP International Series Gold (0–0)
ATP International Series (0–2)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (0–1)
Ceglana (0–1)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–0)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 19 września 1993 Bordeaux Twarda   Sergi Bruguera 5:7, 2:6
Finalista 2. 1 października 2000 Palermo Ceglana   Olivier Rochus 6:7(14), 1:6

Gra podwójna (5–15) edytuj

Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup (0–0)
ATP Masters Series (0–0)
ATP International Series Gold (1–0)
ATP International Series (4–15)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (1–2)
Ceglana (3–9)
Trawiasta (0–2)
Dywanowa (1–2)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
Finalista 1. 14 lutego 1988 Rotterdam Dywanowa (hala)   Magnus Gustafsson   Patrik Kühnen
  Tore Meinecke
6:7, 6:7
Finalista 2. 17 kwietnia 1988 Nicea Ceglana   Heinz Günthardt   Guy Forget
  Henri Leconte
6:4, 3:6, 4:6
Finalista 3. 31 lipca 1988 Bordeaux Ceglana   Christian Miniussi   Joakim Nyström
  Claudio Panatta
1:6, 4:6
Finalista 4. 30 kwietnia 1989 Monte Carlo Ceglana   Paolo Canè   Tomáš Šmíd
  Mark Woodforde
6:1, 4:6, 2:6
Finalista 5. 1 października 1989 Palermo Ceglana   Goran Ivanišević   Peter Ballauff
  Rudiger Haas
2:6, 7:6, 4:6
Zwycięzca 1. 12 lutego 1990 Mediolan Dywanowa (hala)   Omar Camporese   Tom Nijssen
  Udo Riglewski
6:4, 6:4
Finalista 6. 4 marca 1990 Rotterdam Dywanowa (hala)   Nicolás Pereira   Leonardo Lavalle
  Jorge Lozano
3:6, 6:7
Zwycięzca 2. 14 kwietnia 1991 Barcelona Ceglana   Horacio de la Peña   Boris Becker
  Eric Jelen
3:6, 7:6, 6:4
Finalista 7. 25 sierpnia 1991 Long Island Twarda   Doug Flach   Eric Jelen
  Carl-Uwe Steeb
6:0, 4:6, 6:7
Finalista 8. 14 czerwca 1992 Londyn Trawiasta   Goran Ivanišević   John Fitzgerald
  Anders Järryd
4:6, 6:7
Zwycięzca 3. 17 stycznia 1993 Dżakarta Twarda   Guillaume Raoux   Jacco Eltingh
  Paul Haarhuis
7:6, 6:7, 6:3
Finalista 9. 12 czerwca 1994 Rosmalen Trawiasta   Peter Nyborg   Stephen Noteboom
  Fernon Wibier
3:6, 6:1, 6:7
Finalista 10. 18 września 1994 Bordeaux Twarda   Guillaume Raoux   Olivier Delaître
  Guy Forget
2:6, 6:2, 5:7
Finalista 11. 5 marca 1995 Meksyk Ceglana   Marc-Kevin Goellner   Javier Frana
  Leonardo Lavalle
5:7, 3:6
Finalista 12. 9 kwietnia 1995 Estoril Ceglana   Marc-Kevin Goellner   Jewgienij Kafielnikow
  Andriej Olchowski
7:5, 5:7, 2:6
Finalista 13. 5 maja 1996 Monachium Ceglana   Olivier Delaître   Lan Bale
  Stephen Noteboom
6:4, 6:7, 4:6
Zwycięzca 4. 29 marca 1998 Casablanca Ceglana   Andrea Gaudenzi   Cristian Brandi
  Filippo Messori
6:4, 7:6
Zwycięzca 5. 7 maja 2000 Majorka Ceglana   Michaël Llodra   Alberto Martín
  Fernando Vicente
7:6(2), 7:6(3)
Finalista 14. 28 maja 2000 Sankt Pölten Ceglana   Andrea Gaudenzi   Mahesh Bhupathi
  Andrew Kratzmann
6:7(10), 7:6(2), 4:6
Finalista 15. 16 lipca 2000 Båstad Ceglana   Andrea Gaudenzi   Nicklas Kulti
  Mikael Tillström
6:4, 2:6, 3:6

Bibliografia edytuj