Dom Fauna – nazwa nadana ruinom jednego ze starożytnych domus w Pompejach. Zajmuje cały kwartał o wymiarach 40×110 m, powstały z przecięcia się czterech ulic; frontem wychodzi na ulicę Fortuny. Jego nazwa pochodzi od jednego z dwóch atriów, na którym znajduje się fontanna z posążkiem Fauna. Powszechnie uważany jest za najpiękniejszy zachowany do czasów współczesnych przykład typowego rzymskiego domu patrycjuszowskiego. Zdaniem historyków należał on najprawdopodobniej do wnuka Publiusza Sulli, zdobywcy Pompejów.

Plan Domu Fauna: 1 - westybul, 2 - główne atrium, 3 - boczne atrium, 4 - tablinum, 5 - mniejszy perystyl, 6 - eksedra, 7 - wielki perystyl, 8 - spiżarnia

Dom posiadał wejście ze stopniem oraz otwieraną na zewnątrz bramą, świadczącymi o wysokim statusie jego posiadacza. W westybulu znajdowały się podwójne drzwi wejściowe, z umieszczonym u góry napisem have (bądź zdrów). Za nimi znajdował się flankowany dwiema świątynkami poświęconymi larom korytarz przejściowy, wiodący do głównego atrium. Dom Fauna posiadał dwa atria; jedno w głównej części domostwa, drugie, z czterema kolumnami, po prawej jego stronie i z osobnym wejściem, służyło prawdopodobnie gościom. W pierwszym atrium, typu toskańskiego, znajduje się impluvium wyłożone różnokolorowymi rombami z marmuru. Pośrodku znajduje się statuetka przedstawiająca tańczącego Fauna, od której pochodzi nazwa domu.

Dom Fauna posiadał również dwa perystyle z ogrodami. Duży perystyl, z wejściem od tyłu, otoczony był dwukondygnacyjną kolumnadą, na którą składało się 88 czterometrowych kolumn, doryckich o dołu i jońskich u góry. Jego obwód zewnętrzny ma wymiary 38×44 m, wewnętrzny 27×30 m. Obydwa perystyle połączone są eksedrą, na podłodze której znajdowała się niegdyś słynna mozaika przedstawiająca Aleksandra Wielkiego i Dariusza III pod Issos, umieszczona obecnie w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Neapolu. Sala poprzedzająca eksedrę flankowana jest kolumnami, jej ściany ozdabiają zaś pochodzące z I wieku malowidła.



Bibliografia edytuj

  • Alberto C. Carpiceci: Pompeje dziś i 2000 lat temu. 1994. ISBN 88-7204-096-5.