Dragoljub Velimirović
Dragoljub Velimirović, cyr. Драгољуб Велимировић (ur. 12 maja 1942 w Valjevie, zm. 22 maja 2014 w Belgradzie[1][2]) – serbski szachista, arcymistrz od 1973 roku.
 Dragoljub Velimirović, 1966 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy |
arcymistrz (1973) |
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Kariera szachowa edytuj
W latach 70. i 80. XX wieku należał do ścisłej czołówki jugosłowiańskich szachistów. Pomiędzy 1974 a 1990 r. sześciokrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach, w swoim debiucie zdobywając dwa srebrne medale (wraz z drużyną oraz za indywidualny wynik na V szachownicy)[3], natomiast w latach 1970–1980 czterokrotnie reprezentował barwy Jugosławii na drużynowych mistrzostwach Europy, na których zdobył dwa medale: srebrny (1973) i brązowy (1977)[4]. Poza tym, w 1989 r. w Lucernie został drużynowym wicemistrzem świata[5]. Wielokrotnie startował w finałach indywidualnych mistrzostw kraju, trzykrotnie zajmując I m. (1970 wspólnie z Milanem Vukiciem, 1975 oraz 1997)[6]. Trzy razy brał udział w turniejach międzystrefowych (eliminacji mistrzostw świata), osiągając następujące wyniki: Rio de Janeiro (1979) – XIV m.[7], Moskwa (1982) – X m.[8] oraz Szirák (1987) – XII m.[9].
Odniósł wiele sukcesów w turniejach międzynarodowych, m.in. w:
- Skopje (1971, dz. II m. za Lwem Poługajewskim, wspólnie z Albinem Planincem),
- Vrnjackiem Banji (1973, I m.),
- Nowym Sadzie (1976, II m.),
- Praia de Rocha (1978, turniej strefowy, I m.),
- Smederevskiej Palance (1979, II m. za Dusanem Rajkoviciem),
- Zemun (1980, dz. I m. wspólnie z Milanem Vukiciem),
- Borovie (1980, dz. II m. za Milanem Matuloviciem, wspólnie z Branko Roguljem),
- Budvie (1981, turniej strefowy, I m.),
- Banja Luce (1981, dz. II m. za Witalijem Cieszkowskim, wspólnie z Gyulą Saxem i Predragiem Nikoliciem),
- Titogradzie (1984, dz. I m. wspólnie z Wiktorem Korcznojem),
- Vršacu – dwukrotnie I m. w memoriałach Borislava Kosticia (1985 oraz 1987, wspólnie z Jaanem Ehlvestem),
- Zenicy (1989, dz. II m. za Petarem Popoviciem, wspólnie z Branko Damljanoviciem, Siergiejem Smaginem, Emirem Dizdareviciem i Rico Mascarinasem),
- Nikšiciu (1994, I m.),
- Bijeljinie (2001, I m.).
Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1986 r., z wynikiem 2575 punktów dzielił wówczas 20-23. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 2. miejsce (za Ljubomirem Ljubojeviciem) wśród jugosłowiańskich szachistów[10].
W środowisku szachowym zasłynął ostrym i kombinacyjnym stylem gry, który jednak oprócz spektakularnych zwycięstw był również przyczyną nieoczekiwanych porażek z teoretycznie słabszymi przeciwnikami, co było przeszkodą w osiągnięciu jeszcze lepszych wyników. W teorii debiutów jego nazwisko nosi atak w wariancie Sozina w obronie sycylijskiej, powstający po posunięciach:
Przypisy edytuj
- ↑ Preminuo Dragoljub - Draško Velimirović. [dostęp 2015-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)].
- ↑ Виртуоз атаки. Ушел из жизни Драголюб Велимирович
- ↑ OlimpBase
- ↑ OlimpBase
- ↑ OlimpBase
- ↑ Campionati nazionali della Yugoslavia
- ↑ 1979 Rio de Janeiro Interzonal Tournament
- ↑ 1982 Moscow Interzonal Tournament
- ↑ 1987 Szirak Interzonal Tournament
- ↑ FIDE rating history :: Velimirovic, Dragoljub
Bibliografia edytuj
- W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom II, Warszawa 1987, str. 1293
- ChessBase Megabase 2008
- The Chess World loses one of its most popular Grandmasters (ang.)
Linki zewnętrzne edytuj
- Dragoljub Velimirović – wybrane partie szachowe (ang.)