Eagle Mk1

Eagle Mk1, także Eagle T1G – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Lena Terry'ego i skonstruowany przez Eagle. Jedyny samochód Eagle w Formule 1, ścigał się w latach 1966–1969, odnosząc jedno zwycięstwo.

Eagle Mk1

Eagle Mk1 podczas Goodwood Revival w 2012 roku
Kategoria	Formuła 1
Konstruktor	Eagle
Projektant	Len Terry
Dane techniczne
Nadwozie	monocoque z aluminium i magnezu
Zawieszenie przednie	wahacze, sprężyny śrubowe nad amortyzatorami, stabilizator poprzeczny
Zawieszenie tylne	wahacze, sprężyny śrubowe nad amortyzatorami, stabilizator poprzeczny
Silnik	Climax FPF 2.7 R4 Weslake Type 58 3.0 V12
Skrzynia biegów	Hewland DG300, manualna, 5 biegów + wsteczny
Paliwo	Castrol
Opony	Goodyear
Historia
Debiut	Grand Prix Belgii 1966
Kierowcy	Dan Gurney Bruce McLaren Bob Bondurant
Używany	1966–1969
Wyścigi	25
Wygrane	1
Pole position	0
Najszybsze okrążenie	2
– –

Historia

W 1964 roku Dan Gurney i Carroll Shelby założyli All American Racers, zespół, który na prośbę Goodyeara skonstruował samochód na wyścig Indianapolis 500. Następnie Gurney i Shelby postanowili zbudować samochód Formuły 1. W charakterze projektanta zatrudniono Lena Terry'ego, który był odpowiedzialny za projekt Lotusa 38, który wygrał Indianapolis 500 w 1965 roku. Terry oparł projekt Mk1 na Lotusie 38. Podobnie jak w Lotusie, także w Mk1 monocoque było wykonane z aluminium i magnezu.

Pierwszy model był gotowy w maju 1966 roku. Eagle rozpoczął współpracę z budującą silniki firmą Weslake, ale początkowo musiał skorzystać z silników Climax R4. Pomimo niedostatków w mocy Dan Gurney zdobył punkty w dwóch wyścigach. W 1967 roku samochód został wyposażony w nowy, wyrafinowany silnik Weslake Type 58. Jednostka ta V12, z dwoma wałkami rozrządu w głowicy uruchamiającymi cztery zawory na cylinder, docelowo miała osiągnąć moc 500 KM przy 12 000 rpm, ale w pierwszym wyścigu osiągnęła 364 KM przy 10 000 rpm. Do wiosny 1967 roku moc wzrosła do 420 KM, czyniąc silnik jednym z najmocniejszych w stawce.

Gurney odniósł tym samochodem zwycięstwo w Grand Prix Belgii 1967, co było, nie licząc wyścigów Indianapolis 500, jedynym zwycięstwem w Formule 1 samochodu skonstruowanego w Stanach Zjednoczonych.

Wyniki w Formule 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Sezon	Zespół	Silnik	Kierowcy	Wyniki w poszczególnych eliminacjach												Wyniki kierowców		Wyniki konstruktora
				MCO	BEL	FRA	GBR	NLD	DEU	ITA	USA	MEX				Punkty	Pozycja	Punkty	Pozycja
1966	Anglo American Racers	Climax	Dan Gurney	-	NU	5	NU	NU	7	-	-	5				4	12	4	7
			Phil Hill	-	-	-	-	-	-	NZ	-	-				0	NS
			Bob Bondurant	-	-	-	-	-	-	-	DK	-				0 (3)	14
		Weslake	Dan Gurney	-	-	-	-	-	-	NU	NU	-				0 (4)	12	0	NS
			Bob Bondurant	-	-	-	-	-	-	-	-	NU				0 (3)	14
1967				ZAF	MCO	NLD	BEL	FRA	GBR	DEU	CAN	ITA	USA	MEX		Punkty	Pozycja	Punkty	Pozycja
	Castrol Oils Ltd.	Climax	Al Pease	-	-	-	-	-	-	-	NS	-	-	-		0	NS	0	NS
	Anglo American Racers		Dan Gurney	NU	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-		13	8
		Weslake		-	NU	NU	1	NU	NU	NU	3	NU	NU	NU				13	8
			Richie Ginther	-	NZ	-	-	-	-	-	-	-	-	-		0	NS
			Bruce McLaren	-	-	-	-	NU	NU	NU	-	-	-	-		0 (3)	14
			Ludovico Scarfiotti	-	-	-	-	-	-	-	-	NU	-	-		0 (1)	21
1968				ZAF	ESP	MCO	BEL	NLD	FRA	GBR	DEU	ITA	CAN	USA	MEX	Punkty	Pozycja	Punkty	Pozycja
	Anglo American Racers	Weslake	Dan Gurney	NU	-	NU	-	-	-	NU	9	NU	-	-	-	0 (3)	21	0	12
	Castrol Oils Ltd.	Climax	Al Pease	-	-	-	-	-	-	-	-	-	NW	-	-	0	NS	0	NS
1969				ZAF	ESP	MCO	NLD	FRA	GBR	DEU	ITA	CAN	USA	MEX		Punkty	Pozycja	Punkty	Pozycja
	John Maryon	Climax	Al Pease	-	-	-	-	-	-	-	-	DK	-	-		0	NS	0	NS

Bibliografia

• Wouter Melissen: Eagle Mark 1 Climax. ultimatecarpage.com. [dostęp 2012-11-10]. (ang.).
• Cóż to był za samochód – Eagle Mk1. „F1 Racing”, s. 22, grudzień 2012. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032.