Wikipedia

Eddie Alvarez

Edward „Eddie” Alvarez (ur. 11 stycznia 1984 w Filadelfii) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), dwukrotny mistrz Bellator MMA z 2009 i 2013 oraz UFC w wadze lekkiej z 2016. Następnie zawodnik ONE Championship.

Eddie Alvarez
Ilustracja
Alvarez z pasem mistrzowskim organizacji Bellator FC
Pełne imię i nazwisko

Edward Alvarez

Pseudonim

The Underground King

Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1984
Filadelfia

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

175 cm

Masa ciała

77 kg

Styl walki

Boks Zapasy Grappling

Trenowany przez

Mark Henry (Boks) Neil Melanson (Zapasy) Ricardo Almeida (Grappling)

Debiut

2003

Federacja

One Championship

Kategoria wagowa

lekka półśrednia

Klub

Ricardo Almeida BJJ Nick Catone MMA

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

40

Zwycięstwa

30

Przez nokauty

17

Przez poddania

7

Przez decyzje

6

Porażki

8

Nieodbyte

1

Życiorys edytuj

Eddie, syn Louisa i Lillian Alvarez, dorastał w Kensington w Filadelfii i jest z pochodzenia Portorykańczykiem i Irlandczykiem[1]. Zaczął trenować boks we Front Street Gym w wieku ośmiu lat pod okiem ojca i Franka Kubacha[2]. W wieku 11 lat Alvarez zaczął uprawiać zapasy w młodzieżowym programie zapaśniczym[3].

Poszedł do Northeast Catholic High School i gdzie grał w piłkę nożną i trenował zapasy. Pomimo otrzymania częściowych ofert stypendialnych w różnych uczelniach po ukończeniu szkoły w 2001 roku, zdecydował się trenować głównie mieszane sztuki walki.

Ma młodszego brata, Alberta, który jest byłym zawodnikiem MMA[4].

Kariera MMA edytuj

Wczesna kariera edytuj

W MMA zadebiutował 14 grudnia 2003 na lokalnej gali w New Jersey wygrywając z Anthonym Ladonną przez KO. Do 2008 stoczył jedenaście zawodowych pojedynków z których aż dziesięć wygrał i tylko raz schodził pokonany z ringu. W tym czasie zdobywał tytuły mistrzowskie mniejszych organizacji - Reality Fighting, Maximum Fight Championship oraz BodogFIGHT w wadze półśredniej (do 77 kg).

W marcu 2008 wziął udział w turnieju wagi lekkiej DREAM Lightweight Grand Prix w którym doszedł do finału lecz kontuzja oka jakiej nabawił się podczas walk wykluczyła go z finałowego starcia gdzie miał się zmierzyć z Japończykiem Shin’ya Aokim. Do walki z Aokim ostatecznie doszło 31 grudnia na sylwestrowej gali Dynamite!! 2008, a stawką pojedynku było mistrzostwo WAMMA (World Alliance of Mixed Martial Arts). Alvarez błyskawicznie uległ Japończykowi przez poddanie na początku 1. rundy.

Bellator FC edytuj

Na początku 2009 związał się z nowo powstałą organizacją Bellator Fighting Championships, gdzie wziął udział w turnieju wagi lekkiej który miał wyłonić inauguracyjnego mistrza w tejże kategorii. Alvarez w przeciągu niespełna trzech miesięcy wygrał trzy pojedynki i został mistrzem. Pas obronił raz gdy pokonał na punkty Pata Currana 2 kwietnia 2011. Tytuł stracił 19 listopada tego samego roku na rzecz Michaela Chandlera, który poddał Alvareza w 4. rundzie mistrzowskiego starcia.

20 kwietnia 2012 zrewanżował się Aokiemu za porażkę z 2008 nokautując go w 1. rundzie na gali Bellator 66[5]. Po pokonaniu Patricky Freiry w październiku 2012 wypełnił swój kontrakt z Bellatorem i został wolnym agentem. Chcąc związać się z konkurencyjnym UFC został pozwany do sądu przez prezydenta Bellatora Bjorna Rebneya z powodu niezaakceptowania nowej umowy którą przedstawiła mu organizacja i ostatecznie pozostał zawodnikiem Bellatora[6].

Mimo sporu z Rebneyem 2 listopada 2013 ponownie został mistrzem wygrywając niejednogłośnie na punkty w rewanżu z Chandlerem. Wielu komentatorów i fachowców uważało iż zwycięzcą powinien zostać Chandler, to też Rebney ogłosił kolejne, już trzecie starcie Alvareza z Chandlerem które miało się odbyć 17 maja 2014 lecz ostatecznie do walki nie doszło gdyż na tydzień przed zaplanowaną galą Alvarez doznał wstrząśnienia mózgu i musiał wycofać się z pojedynku[7].

UFC edytuj

W sierpniu 2014 nowy prezydent Bellatora Scott Coker ogłosił iż zwolnił Alvareza z kontraktu umożliwiając mu podpisanie umowy z UFC[6]. Jeszcze w tym samym miesiącu oficjalnie związał się z UFC[8]. W debiucie 27 września 2014 zmierzył się z Donaldem Cerrone z którym ostatecznie przegrał jednogłośnie na punkty. 13 lipca 2015 wygrał swoją pierwszą walkę w organizacji minimalnie pokonując na punkty byłego mistrza Strikeforce Gilberta Melendeza.

Po wygraniu z Anthonym Pettisem w styczniu 2016 został zestawiony z mistrzem Rafaelem dos Anjosem, którego 7 lipca 2016 pokonał już w pierwszej rundzie przez TKO, odbierając mu pas wagi lekkiej[9].

12 listopada 2016 na UFC 205 w Madison Square Garden, zmierzył się z mistrzem wagi piórkowej Conorem McGregorem. Alvarez przegrał pojedynek przez TKO w 2. rundzie i stracił tytuł na rzecz Irlandczyka, który stał się pierwszym zawodnikiem dzierżącym dwa mistrzowskie pasy jednocześnie[10].

Po stracie mistrzostwa stoczył dwa pojedynki w 2017, najpierw 13 maja z Dustinem Poirierem (walka zakończona no contest z powodu zadanych nieprzepisowych ciosów kolanem)[5] i 2 grudnia 2017 z Justinem Gaethje, którego znokautował w trzeciej rundzie[5]. Wcześniej, bo w sierpniu został jednym z głównych trenerów 26 sezonu The Ultimate Fighter, trenerem przeciwnej drużyny był Gaethje[11].

ONE Championship edytuj

15 października 2018 roku ogłoszono, że Alvarez podpisał kontrakt z ONE Championship[12].

7 listopada 2018 roku ogłoszono, że Alvarez będzie jednym z ośmiu uczestników ONE Lightweight World Grand Prix[13]. 19 grudnia 2018 r. ogłoszono, że Alvarez zmierzy się z Timofeyem Nastyukhinem na ONE Championship: A New Era 31 marca 2019 r. w inauguracyjnym wydarzeniu w Japonii. Walkę przegrał przez TKO w pierwszej rundzie[14].

Alvarez powrócił na ONE Championship: Dawn of Heroes 2 sierpnia 2019 r., gdzie zmierzył się przeciwko byłemu mistrzowi wagi lekkiej ONE Eduardowi Folayangowi. Wygrał walkę przez duszenie zza pleców w pierwszej rundzie, po tym jak został powalony kopnięciem na nogę na początku rundy[15].

W finale ONE Lightweight World Grand Prix Alvarez miał zmierzyć się z Saygidem Arslanievem, ale 26 września 2019 roku pojawiły się informacje, że musiał wycofać się z walki z powodu kontuzji. Zastąpił go mistrz wagi lekkiej ONE Christian Lee[16]. Walka z Arslanievem miała być przełożona na ONE Infinity 2 26 czerwca 2020 roku, ale została odwołana z powodu wpływu pandemii COVID-19[17].

Na gali ONE on TNT 1, 7 kwietnia 2021 roku zmierzył się z byłym pretendentem do tytułu wagi lekkiej ONE Iuri Lapicusem. Impreza odbyła się w Singapurze i została wyemitowana w primetime slot w Stanach Zjednoczonych[18]. Został zdyskwalifikowany po wielokrotnym zadawaniu ciosów w tył głowy Lapicusa[19]. Wezwanie do dyskwalifikacji Alvareza zostało uznane za kontrowersyjne przez wiele placówek i zawodowych zawodników MMA, ponieważ okazało się, że uderzał on w ucho Lapicusa, zanim Lapicus zaczął odwracać głowę[20]. Alvarez odwołał się od ostatecznej decyzji, a wynik został później zmieniony na no contest[21].

Trzy tygodnie po swojej ostatniej walce, Alvarez zmierzył się z Ok Rae Yoon na ONE on TNT 4 w dniu 28 kwietnia 2021 r. Przegrał wyrównany pojedynek przez jednogłośną decyzję sędziów[22].

Życie prywatne edytuj

Ożenił się z ukochaną z liceum, Jamie, w 2008 roku i mają trzech synów i córkę[23]. Wykorzystał swój sukces finansowy, aby przenieść swoją rodzinę z Kensington do północno-wschodniej Filadelfii po urodzeniu pierwszego syna, Eddiego[24].

Dwukrotnie wystąpił w telewizyjnym show Bully Beatdown na MTV, gdzie znokautował obu swoich przeciwników.

Osiągnięcia edytuj

Amatorskie zapasy: edytuj

  • Krajowe Mistrzostwa Szkół Przygotowawczych w Zapasach - tytuł National Prep All-American (2000, 2001)

Mieszane sztuki walki: edytuj

  • 2004: mistrz Reality Fighting w wadze półśredniej (-77 kg)
  • 2006: mistrz Maximum Fight Championship w wadze półśredniej
  • 2006–2007: mistrz BodogFIGHT w wadze półśredniej
  • 2008: DREAM Lightweight Grand Prix – finalista turnieju wagi lekkiej
  • 2009: Bellator Season 1 Lightweight Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi lekkiej (-70 kg)
  • 2009–2011: mistrz Bellator MMA w wadze lekkiej
  • 2013–2014: mistrz Bellator MMA w wadze lekkiej
  • 2016: mistrz UFC w wadze lekkiej

Przypisy edytuj

  1. ↑ Eddie Alvarez is proud of his Irish roots - Everything you need to know about McGregor's next opponent [online], independent [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  2. ↑ Meet UFC Champion and Kensington-Native Eddie Alvarez [online], Spirit News, 13 października 2016 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  3. ↑ Matt Breen, North Catholic to MSG: Eddie Alvarez ready for McGregor at UFC 205 [online], inquirer.com, 10 listopada 2016 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  4. ↑ Fight Path: Albert Alvarez stepping out of the shadow of his famed older brother [online], MMA Junkie, 10 lutego 2011 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  5. ↑ a b c Statystyki i rekord MMA Eddiego Alvareza na sherdog.com. sherdog.com. [dostęp 2017-07-27]. (ang.).
  6. ↑ a b Bellator. Mistrz wagi lekkiej Eddie Alvarez zwolniony z kontraktu | MMAnia.pl [online], mmania.pl [dostęp 2018-01-24].
  7. ↑ Eddie Alvarez suffers concussion, out of Bellator 120 - MMA Fighting [online], www.mmafighting.com [dostęp 2017-11-17].
  8. ↑ Eddie Alvarez signs with UFC, fights Donald Cerrone in UFC 178 co-main event - MMA Fighting [online], www.mmafighting.com [dostęp 2017-11-17].
  9. ↑ W. Mrozowski: UFC FN 90: Eddie Alvarez nowym mistrzem wagi lekkiej UFC po niecałej rundzie walki z Rafaelem dos Anjosem. mmanews.pl, 08.07.2016. (pol.).
  10. ↑ W. Mrozowski: Conor McGregor pierwszym zawodnikiem UFC, który zdobył dwa mistrzowskie pasy. mmanews.pl, 13.11.2016. (pol.).
  11. ↑ W. Mrozowski: Justin Gaethje i Eddie Alvarez trenerami w TUF 26. mmarocks.pl, 2017-07-14. [dostęp 2017-12-03]. (pol.).
  12. ↑ Jose Youngs, Eddie Alvarez officially signs with ONE Championship [online], MMA Fighting, 16 października 2018 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  13. ↑ Sherdog.com, One Announces Flyweight, Lightweight Tourneys Featuring Demetrious Johnson, Eddie Alvarez [online], Sherdog [dostęp 2021-10-11].
  14. ↑ Alexander K. Lee, ONE Championship: A New Era results: Shinya Aoki chokes out Eduard Folayang to win title, Xiong Jing Nan stops Angela Lee [online], MMA Fighting, 31 marca 2019 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  15. ↑ Jay Anderson, Eddie Alvarez, Demetrious Johnson Return at ONE Championship: Dawn of Heroes in August [online], Cageside Press, 10 czerwca 2019 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  16. ↑ MMA Fighting Newswire, Christian Lee replaces injured Eddie Alvarez in ONE lightweight World Grand Prix final [online], MMA Fighting, 26 września 2019 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  17. ↑ ONE Championship: Infinity 2 (cancelled) | Event [online], Tapology [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  18. ↑ Demetrious Johnson, Eddie Alvarez set for primetime ONE Championship show on April 7 [online], MMA Junkie, 23 stycznia 2021 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  19. ↑ Jay Anderson, ONE on TNT 1: Eddie Alvarez DQ'd for Illegal Strikes Against Iuri Lapicus [online], Cageside Press, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  20. ↑ ONE on TNT 1: Twitter reacts to Eddie Alvarez’s controversial disqualification against Iuri Lapicus [online], FanSided, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  21. ↑ Alvarez loss to Lapicus overturned to no contest [online], ESPN.com, 26 kwietnia 2021 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  22. ↑ Damon Martin, ONE on TNT 4 results: Ok Rae Yoon nearly finishes Eddie Alvarez early, ultimately wins unanimous decision [online], MMA Fighting, 28 kwietnia 2021 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  23. ↑ Griffin Adams, After an infamous brawl, the 76ers called upon MMA's 'Underground King' Eddie Alvarez [online], The Athletic [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  24. ↑ Eddie Alvarez Said Knock You Out | Cover Story | News and Opinion | Philadelphia Weekly [online], web.archive.org, 9 kwietnia 2009 [dostęp 2021-10-11] [zarchiwizowane z adresu 2009-04-09].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eddie_Alvarez&oldid=72097361”