Eksperyment Filadelfia
Eksperyment Filadelfia (Projekt Tęcza, względnie Eksperyment Filadelfijski) – nazwa tajnego eksperymentu naukowego, rzekomo przeprowadzonego przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych.
_underway,_circa_in_1944.jpg)
Eksperyment miał być jakoby przeprowadzony w dniu 28 października 1943 roku na amerykańskim okręcie USS Eldridge, stacjonującym w Bazie Sił Morskich USA w porcie Filadelfia i zakończyć się tragedią.
Większość współczesnych opisów tych wydarzeń opiera się na relacjach Alfreda Bielka, który podaje się za ich naocznego świadka.
Teoria dotycząca celu eksperymentu edytuj
Według spekulacji, eksperyment miał dowieść istnienia i zbadać właściwości jednobiegunowego pola magnetycznego. Teorię pod nazwą Jednolita teoria pola[potrzebny przypis] stanowiącą podstawy eksperymentu miał opracować Albert Einstein w latach 1925–1927. Jedną z cennych z punktu widzenia wojska właściwości takiego nieznanego współczesnej fizyce pola byłoby odchylanie promieni światła nawet o kilka procent, co miałoby umożliwić ukrycie obiektu, znajdującego się w obszarze działania takiego pola. To mogłoby pozwolić na zakamuflowanie statków i innych jednostek o znaczeniu militarnym i dawałoby znaczną przewagę taktyczną.
W przygotowaniach do eksperymentu miał uczestniczyć sam Albert Einstein oraz dwaj inni wybitni fizycy: John von Neumann i Nikola Tesla (Tesla nie mógł uczestniczyć w eksperymencie, gdyż zmarł 7 stycznia 1943 roku w Nowym Jorku, czyli 9 miesięcy przed datą eksperymentu). Dla poparcia wiarygodności tej hipotezy jej zwolennicy przytaczają informacje zawarte w archiwum personalnym armii amerykańskiej w Saint Louis, według których Albert Einstein zatrudniony był czasowo w Departamencie Marynarki Wojennej USA jako pracownik kontraktowy Służb Specjalnych, w charakterze konsultanta naukowego Biura Uzbrojenia. Kontrakt Einsteina z US Navy miał trwać od 31 maja 1943 do 29 czerwca 1946 roku[1].
Przebieg eksperymentu edytuj
Według relacji okręt, na którego pokładzie wygenerowano jednobiegunowe pole magnetyczne, po kilku minutach działania tego pola otoczony został szarą mgłą, a następnie stał się całkowicie niewidoczny, czemu towarzyszył oślepiający błysk światła. Wskutek eksperymentu, któremu w niektórych relacjach dodatkowo towarzyszyła teleportacja jednostki, znaczna część załogi rzekomo poniosła śmierć, zaginęła lub zapadła na choroby umysłowe.
Wiarygodność relacji edytuj
Informacje na temat eksperymentu publikowały przede wszystkim grupy paranaukowe, badacze zjawisk paranormalnych oraz prasa sensacyjna. Jako świadków zdarzenia cytowano m.in. marynarzy z innego okrętu (SS Andrew Furuseth), który miał wówczas stacjonować obok USS Eldridge[1].
Teoriom tym stanowczo zaprzeczyła większość członków załogi oraz przedstawiciele rządu; według tych relacji, Eldridge brał udział w badaniach naukowych, ale miały one zdecydowanie mniej tajemniczą naturę: badano na przykład możliwości wykorzystania pól magnetycznych do stworzenia osłony przeciwtorpedowej wokół okrętu.
Nie ma przekonujących dowodów wskazujących, iż niewyjaśnialny w ramach współczesnej fizyki eksperyment w ogóle się odbył. Hipotetyczna wersja wydarzeń nigdy nie zdobyła akceptacji kręgów naukowych i historyków.
Ekranizacja wydarzeń edytuj
W oparciu o przekazy na temat eksperymentu nakręcono następujące filmy science-fiction:
- w 1984 Eksperyment Filadelfia w reżyserii Stewarta Raffilla,
- w 1993 Eksperyment Filadelfia II w reżyserii Stephena Cornwella,
- w 2012 Eksperyment filadelfijski w reżyserii Paula Zillera.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Carles Berlitz: Das Bermuda Dreieck-Fenster zum Kosmos?, Wydawnictwo Droemer Knaur, Monachium (Niemcy), 1977 r. ISBN 3-426-03500-6.
Bibliografia edytuj
- Charles Berlitz, William L. Moore, Eksperyment „Filadelfia”, Amber, 2005, ISBN 83-241-2422-5.