Elżbieta Witek

polska polityczka, marszałkini Sejmu VIII i IX Kadencji

Elżbieta Barbara Witek z domu Zbanuch (ur. 17 grudnia 1957 w Jaworze) – polska polityczka i nauczycielka, z wykształcenia historyczka. Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej VIII i IX kadencji w latach 2019–2023.

Elżbieta Witek
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Elżbieta Barbara Witek

Imię i nazwisko po urodzeniu

Elżbieta Barbara Zbanuch

Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1957
Jawor

Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
Okres

od 9 sierpnia 2019
do 12 listopada 2023

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Marek Kuchciński

Następca

Szymon Hołownia

Minister spraw wewnętrznych i administracji
Okres

od 4 czerwca 2019
do 9 sierpnia 2019

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Joachim Brudziński

Następca

Mariusz Kamiński

Szef Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów
Okres

od 16 listopada 2015
do 18 grudnia 2017

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Marcin Kierwiński

Następca

Marek Suski

Minister-członek Rady Ministrów
Okres

od 16 listopada 2015
do 18 grudnia 2017

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Rzecznik prasowy Rządu RP
Okres

od 16 listopada 2015
do 8 stycznia 2016

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Cezary Tomczyk

Następca

Rafał Bochenek

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy

Posłanka na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005). W latach 2015–2016 rzeczniczka prasowa rządu, w latach 2015–2017 minister-członek Rady Ministrów i szefowa gabinetu politycznego premiera w rządach Beaty Szydło oraz Mateusza Morawieckiego, w 2019 minister spraw wewnętrznych i administracji w pierwszym rządzie Mateusza Morawieckiego.

Życiorys edytuj

Wykształcenie i działalność zawodowa edytuj

W 1980 ukończyła studia magisterskie na kierunku historia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1996 studia podyplomowe w zakresie wiedzy o Unii Europejskiej w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego.

Od 1980 do 2006 pracowała w Jaworze jako nauczycielka; od 1991 pełniła funkcję dyrektora w Szkole Podstawowej nr 2 w Jaworze, a później w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Jaworze. Przez cztery lata była ławnikiem w sądzie pracy[1]. W latach 2004–2008 pełniła funkcję wiceprezesa jaworskiego Klubu Sportowego „Olimpia”[2].

Działalność polityczna (do 2019) edytuj

W 1980 została członkiem „Solidarności”. W 1982 za działalność opozycyjną została tymczasowo aresztowana na trzy miesiące. Na początku lat 90. należała do Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna[3]. Od 2002 do 2005 zasiadała w jaworskiej radzie miejskiej[4], w 2002 bezskutecznie kandydowała na urząd burmistrza[5].

Z listy Prawa i Sprawiedliwości w wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydowała do Sejmu, a w wyborach w 2005 została wybrana do Sejmu V kadencji w okręgu legnickim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, otrzymując 9666 głosów. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, dostała 9381 głosów[6].

W listopadzie 2011 została wybrana przez radę polityczną PiS w skład komitetu politycznego swojego ugrupowania[7]. W lipcu 2015 objęła funkcję rzecznika prasowego PiS[8]. W wyborach w tym samym roku została ponownie wybrana do Sejmu, otrzymując 22 168 głosów[9].

16 listopada 2015 powołana na ministra bez teki w rządzie Beaty Szydło[10]. Objęła także funkcje szefa gabinetu politycznego premiera oraz rzecznika prasowego Rady Ministrów[11]. Funkcję rzecznika sprawowała do 8 stycznia 2016, zastąpił ją Rafał Bochenek[12]. 11 grudnia 2017 objęła stanowisko ministra bez teki w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[13]. 18 grudnia 2017 została odwołana ze składu Rady Ministrów[14].

4 czerwca 2019 powróciła do rządu Mateusza Morawieckiego, została tego dnia powołana na urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji[15]. W tym samym miesiącu prezydent powołał ją w skład Rady Dialogu Społecznego[16].

Marszałek Sejmu (2019–2023) edytuj

9 sierpnia została odwołana ze składu Rady Ministrów[17] w związku z wysunięciem jej kandydatury na urząd marszałka Sejmu[18][19]. Tego samego dnia została wybrana na to stanowisko, otrzymując 245 głosów[20].

W październikowych wyborach parlamentarnych uzyskała poselską reelekcję, zdobywając 46 171 głosów[21]. 12 listopada 2019 na pierwszym posiedzeniu Sejmu IX kadencji została wybrana na marszałka Sejmu, otrzymując 314 głosów[22].

11 sierpnia 2021 jako Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Elżbieta Witek zarządziła głosowanie nad reasumpcją głosowania o odroczenie posiedzenia, podczas którego procedowany był wniosek grupy posłów PiS, zakładający budzące społeczne kontrowersje zmiany w ustawie o radiofonii i telewizji (przeciw projektowi nowelizacji ustawy wystąpiło kilkadziesiąt tysięcy osób, a protesty przeciwników nowelizacji były masowe)[23]. Wniosek o odroczenie posiedzenia podczas pierwszego głosowania poparli wyłącznie posłowie i posłanki macierzystego klubu parlamentarnego Witek oraz dwóch posłów niezależnych (Prawo i Sprawiedliwość owe głosowanie przegrało)[24]. Decyzja Elżbiety Witek była szeroko komentowana przez polskie media[25][26], została negatywnie oceniona przez część środowiska dziennikarskiego[27], a część prawników uznała, że nie było podstaw do reasumpcji głosowania[28][29]. Urząd marszałka Sejmu pełniła do końca kadencji, tj. do 12 listopada 2023.

 
Elżbieta Witek podczas spotkania z przewodniczącą Izby Reprezentantów USA Nancy Pelosi w Waszyngtonie, 2020
 
Elżbieta Witek w ramach obchodów 100. rocznicy bitwy pod Komarowem – „Święto Kawalerii Polskiej”, 2020
 
Elżbieta Witek podczas spotkania z przewodniczącymi parlamentów Litwy, Łotwy i Estonii, 2022
 
Elżbieta Witek w trakcie spotkania Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) w Polsce, 2022
Wizyty zagraniczne marszałek Elżbiety Witek
Data Państwo Szczegóły wizyty
1 września 2019   Niemcy Udział w obchodach 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej na zaproszenie przewodniczącego Bundestagu Wolfganga Schäuble[30].
3–4 listopada 2019   Węgry Udział w szczycie przewodniczących parlamentów państw Europy Południowo-Wschodniej[31].
17–18 listopada 2019   Czechy Spotkanie przewodniczących parlamentów państw Grupy Wyszehradzkiej. Udział w obchodach 30. rocznicy aksamitnej rewolucji[32].
2–5 marca 2020   Stany Zjednoczone Spotkanie z przewodniczącą Izby Reprezentantów USA Nancy Pelosi i przewodniczącymi parlamentów państw bałtyckich. Spotkanie z analitykami Heritage Foundation. Spotkanie z przedstawicielami Polonii amerykańskiej[33].
28–29 czerwca 2021   Litwa Spotkania z przewodniczącą parlamentu Viktoriją Čmilytė-Nielsen, prezydentem Litwy Gitanasem Nausėdą i premier Ingridą Šimonytė. Spotkanie z przedstawicielami polskiej mniejszości narodowej[34].
15–16 lipca 2021   Węgry Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw Grupy Wyszehradzkiej[35].
18–20 sierpnia 2021   Estonia Spotkanie z przewodniczącym parlamentu Estonii (Riigikogu) Jüri Ratasem i prezydent Estonii Kersti Kaljulaid. Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów Litwy, Łotwy i Estonii oraz przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Spotkanie z przedstawicielami polskiej mniejszości narodowej[36].
20–22 października 2021   Grecja Udział w sesji plenarnej konferencji przewodniczących parlamentów państw członkowskich Rady Europy[37].
28–29 marca 2022   Słowenia Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw Unii Europejskiej. Spotkania z przewodniczącą Izby Poselskiej Czech Markétą Pekarovą Adamovą, przewodniczącą Bundestagu Niemiec Bärbel Bas, przewodniczącą Kongresu Deputowanych Hiszpanii Meritxell Batet, przewodniczącą Parlamentu Europejskiego Robertą Metsolą oraz przewodniczącymi parlamentów państw bałtyckich[38].
11–15 czerwca 2022   Kanada Spotkanie z przewodniczącym Izby Gmin Kanady Anthony Rotą i przewodniczącym Senatu Kanady Georgem Fureyem. Spotkanie z przedstawicielami Polonii kanadyjskiej[39].
9–10 października 2022   Luksemburg Rozmowy z przewodniczącym Izby Deputowanych Luksemburga Fernandem Etgenem i wielkim księciem Henrykiem. Spotkanie z Polonią luksemburską. Spotkanie z prezesem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego Tonym Murphym[40].
24–25 października 2022   Chorwacja Udział w parlamentarnym szczycie Platformy Krymskiej[41].
3 lutego 2023   Słowacja Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw wyszehradzkich[42]
10-11 marca 2023   Litwa Spotkanie z marszałek Sejmu Litwy Viktoriją Čmilytė-Nielsen, prezydentem Litwy Gitanasem Nausėdą i premier Ingridą Šimonytė. Udział w obchodach święta odzyskania niepodległości. Spotkanie z przedstawicielami mniejszości polskiej[43].
23-25 kwietnia 2023   Czechy Udział w konferencji przewodniczących parlamentów państw UE. Rozmowy z przewodniczącym Parlamentu Europejskiego Robertą Metsolą oraz przewodniczącymi parlamentów państw bałtyckich, Słowenii i Danii[44][45].
16-17 maja 2023   Cypr Spotkanie z przewodniczącą Izby Reprezentantów Cypru Anitą Demetriou. Przemówienie w cypryjskim parlamencie[46].
1-2 czerwca 2023   Litwa Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw NATO. Spotkania z przewodniczącymi parlamentów Czech, Litwy i Ukrainy[47].
9-10 czerwca 2023   Grecja Spotkanie z przedstawicielami Polonii greckiej oraz naukowcami pracującymi w Polskim Instytucie Archeologicznym w Atenach[48].
9-10 lipca 2023   Łotwa Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw bałtyckich, Ukrainy i Niemiec[49].

Działalność polityczna (od 2023) edytuj

W wyborach w 2023 ponownie została posłanką, uzyskując 89 172 głosy[50]. 13 listopada 2023 partia PiS ponownie zgłosił jej kandydaturę na stanowisko marszałka Sejmu, przegrała jednak z kandydatem Polski 2050 (z poparciem Polskiego Stronnictwa Ludowego, Koalicji Obywatelskiej, Konfederacji i Lewicy) Szymonem Hołownią stosunkiem głosów 193:265[51]. Tego samego dnia została zgłoszona przez PiS na wicemarszałka Sejmu. Uzyskała 203 głosy i nie została wybrana na tę funkcję[52].

Życie prywatne edytuj

Córka piekarza Floriana i krawcowej Eleonory. Od 1980 do jego śmierci w 2024 była żoną Stanisława Witka[53]. Mają dwie córki: wuefistkę Martę (ur. 1983) i przedszkolankę Gabrielę (ur. 1991)[54].

Odznaczenia edytuj

Wyniki wyborcze edytuj

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2001 Prawo i Sprawiedliwość Sejm IV kadencji nr 1 1244 (0,38%) [57][58]
2002 KWW „Prawo i Samorządność” Burmistrz Miasta Jawora 1660 (18,67%) [5]
Rada Miejska w Jaworze nr 3 217 (10,82%) [59]
2005 Prawo i Sprawiedliwość Sejm V kadencji nr 1 7476 (10,65%) [60]
2007 Sejm VI kadencji 9666 (8,24%) [61]
2011 Sejm VII kadencji 9381 (2,73%) [6]
2015 Sejm VIII kadencji 22 168 (6,21%) [9]
2019 Sejm IX kadencji 46 171 (10,68%) [21]
2023 Sejm X kadencji 89 172 (17,77%) [62]

Przypisy edytuj

  1. O mnie. elzbietawitek.pl. [dostęp 2019-08-10].
  2. Elżbieta Witek. mamprawowiedzieć.pk. [dostęp 2020-05-07].
  3. KATALOG zespołu „Kolekcja Unii Wolności”. archiwa.org. [dostęp 2015-11-24].
  4. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2015-10-23].
  5. a b Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2019-09-18].
  6. a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2020-05-07].
  7. Mariusz Kamiński nowym wiceszefem PiS. tvn24.pl, 26 listopada 2011. [dostęp 2020-02-15].
  8. Jarosław Kaczyński: Elżbieta Witek nowym rzecznikiem PiS. wp.pl, 6 lipca 2015. [dostęp 2015-07-06].
  9. a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2020-05-07].
  10. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 listopada 2015 r. o powołaniu w skład Rady Ministrów (M.P. z 2015 r. poz. 1091).
  11. Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra – Członka Rady Ministrów Elżbiety Witek (Dz.U. z 2015 r. poz. 1913).
  12. Rafał Bochenek nowym rzecznikiem rządu Beaty Szydło. onet.pl, 8 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-08].
  13. Powołanie rządu Morawieckiego. tvn24.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-11].
  14. Prezydent RP odwołał Elżbietę Witek ze składu Rady Ministrów. prezydent.pl, 18 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-18].
  15. Prezydent Andrzej Duda powołał nowych ministrów. prezydent.pl, 4 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-04].
  16. Nowi członkowie Rady Dialogu Społecznego. prezydent.pl, 27 czerwca 2019. [dostęp 2019-12-08].
  17. Elżbieta Witek odwołana ze składu Rady Ministrów. prezydent.pl, 9 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-09].
  18. Elżbieta Witek kandydatką PiS na stanowisko marszałka Sejmu. tvp.info, 9 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-09].
  19. Zmiany w składzie Rady Ministrów. Elżbieta Witek odwołana. wprost.pl, 9 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-09].
  20. Głosowanie nr 25 na 85. posiedzeniu Sejmu. sejm.gov.pl, 9 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-09].
  21. a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2020-05-07].
  22. Elżbieta Witek wybrana marszałkiem Sejmu. onet.pl, 12 listopada 2019. [dostęp 2019-11-12].
  23. Reasumpcja po przegranym przez PiS głosowaniu. „Oszuści, ile zapłaciliście” [online], tvn24.pl, 11 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-11] (pol.).
  24. Głosowanie nr 16 na 36. posiedzeniu Sejmu [online], sejm.gov.pl, 11 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-11] (pol.).
  25. Powtórka przegranego przez PiS głosowania. Posłowie zarządzili reasumpcję [online], wiadomosci.onet.pl, 11 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-11] (pol.).
  26. Sejm wznowił obrady. Elżbieta Witek o reasumpcji: „To moja wina” [online], money.pl [dostęp 2021-08-11] (pol.).
  27. Witek zarządziła reasumpcję przegranego głosowania. „Upadek parlamentaryzmu” [KOMENTARZE] [online], wiadomosci.gazeta.pl, 11 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-11] (pol.).
  28. Hołownia o Witek: Popełniła zamach stanu. Relacja na żywo [online], wydarzenia.interia.pl [dostęp 2021-08-11] (pol.).
  29. Trybunał Stanu dla marszałek Witek? Prof. Chmaj rozwiewa wątpliwości [online], tokfm.pl, 11 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-11] (pol.).
  30. Berlin: Wizyta Marszałek Sejmu na zaproszenie Przewodniczącego Bundestagu. 80. rocznica wybuchu II wojny światowej [online], sejm.gov.pl, 1 września 2019 [dostęp 2022-08-04].
  31. IX Szczyt Przewodniczących Parlamentów Państw Europy Południowo-Wschodniej [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2022-08-04].
  32. 30. rocznica Aksamitnej Rewolucji – wizyta marszałek Sejmu w Pradze [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2022-08-04].
  33. Wizyta Marszałek Sejmu w Stanach Zjednoczonych. Podsumowanie pierwszego dnia [online], sejm.gov.pl, 4 marca 2020 [dostęp 2022-08-04].
  34. Wizyta marszałek Sejmu na Litwie [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2022-08-04].
  35. Spotkanie przewodniczących parlamentów państw Grupy Wyszehradzkiej (zapowiedź) [online], sejm.gov.pl, 14 lipca 2021 [dostęp 2022-08-04].
  36. Wizyta Marszałek Sejmu w Republice Estońskiej (zapowiedź) [online], sejm.gov.pl, 17 sierpnia 2021 [dostęp 2022-08-04].
  37. Europejska Konferencja Przewodniczących Parlamentów [online], ork.sejm.gov.pl [dostęp 2022-08-04].
  38. Konferencja przewodniczących parlamentów UE [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2022-08-04].
  39. Wizyta Marszałek Sejmu w Kanadzie (zapowiedź) [online], sejm.gov.pl, 10 czerwca 2022 [dostęp 2022-08-04].
  40. Pomoc Ukrainie i bezpieczeństwo energetyczne - wizyta Marszałek Sejmu w Luksemburgu. Relacja [online], sejm.gov.pl, 10 października 2022 [dostęp 2022-10-25].
  41. „Krym to Ukraina”. Pierwszy parlamentarny szczyt Platformy Krymskiej w Zagrzebiu z udziałem Marszałek Sejmu – relacja [online], marszalek.sejm.pl, 25 października 2022 [dostęp 2022-10-25].
  42. Bratysława. Spotkanie przewodniczących parlamentów Grupy Wyszehradzkiej z udziałem Marszałek Sejmu [online], sejm.gov.pl, 3 lutego 2023 [dostęp 2023-02-04].
  43. Wizyta Marszałek Sejmu w Republice Litewskiej (zapowiedź) [online], sejm.gov.pl, 9 marca 2023 [dostęp 2023-03-18].
  44. Praga. Pierwszy dzień konferencji przewodniczących parlamentów państw UE z udziałem Marszałek Sejmu - relacja [online], sejm.gov.pl, 5 maja 2023.
  45. Praga. Drugi dzień konferencji przewodniczących parlamentów państw UE z udziałem Marszałek Sejmu - relacja [online], sejm.gov.pl, 5 maja 2023.
  46. Wizyta Marszałek Sejmu w Republice Cypryjskiej. Relacja [online], sejm.gov.pl [dostęp 2023-06-01].
  47. „Przyszłość Ukrainy jest w NATO”. Szczyt przewodniczących parlamentów Sojuszu Północnoatlantyckiego w Wilnie [online], marszalek.sejm.pl [dostęp 2023-09-01].
  48. Wizyta Marszałek Sejmu w Grecji [online], marszalek.sejm.pl [dostęp 2023-07-13].
  49. Drugi dzień wizyty Marszałek Sejmu na Łotwie – relacja [online], sejm.gov.pl, 10 lipca 2023 [dostęp 2023-07-13].
  50. Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 2023 r. [online], wybory.gov.pl [dostęp 2023-11-13] (pol.).
  51. Grażyna Latos: Wybrano marszałka Sejmu X kadencji. Jak rozłożyły się głosy?. gazetaprawna.pl, 2023-11-13. [dostęp 2023-11-13].
  52. Elżbieta Witek nie zostanie wicemarszałkiem. Sejm odrzucił jej kandydaturę [online], Onet Wiadomości, 13 listopada 2023 [dostęp 2023-11-13] (pol.).
  53. Nie żyje mąż byłej marszałek Sejmu [online], TVN24, 14 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-14] (pol.).
  54. Kamil Rakosza: Nowa marszałek Sejmu prywatnie. Oto rodzina Elżbiety Witek. natemat.pl, 9 sierpnia 2019. [dostęp 2020-05-07].
  55. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 stycznia 2013 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2013 r. poz. 366).
  56. Marszałkowie Witek i Grodzki wśród odznaczonych Orderem Księcia Jarosława Mądrego. kresy24.pl, 2022-10-22. [dostęp 2022-10-24]. (pol.).
  57. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 26 września 2001 r. o wynikach wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 23 września 2001 r. (Dz.U. z 2001 r. nr 109, poz. 1186).
  58. Serwis PKW – Wybory 2001 [online] [dostęp 2020-05-07].
  59. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2021-06-21].
  60. Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2020-05-07].
  61. Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2020-05-07].
  62. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-17].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj