El Szaddaj
Jedno z biblijnych imon Boga
El Szaddaj (hebr. אֵל שַׁדַּי) – jedno z imion Boga występujące w Starym Testamencie. Tłumaczone jest zwykle jako „Bóg Wszechmocny”, czego odpowiednikiem używanym w Wulgacie jest (łac.) Omnipotens, zaś w Septuagincie (grec.) Pantokrator[1]. Jednak dokładne pochodzenie tego słowa nie jest znane, można doszukiwać się także innych znaczeń:
- Według „Polskiego słownika judaistycznego”, powołującego się na wczesną interpretację rabinistyczną, określenie El Szaddaj miało pochodzić od hebrajskich słów sza = „ten” (który) oraz daj = „wystarczający”[1],
- Etymologia określenia wywodzona jest także od akadyjskiego słowa szadu = „góra”, rozumianego jako „góra kosmiczna” (Bóg Wszechświata)[1],
- Z hebrajskiego słowa szad (hebr. שַׁד) lub szadajim znaczącego „pierś” lub „piersi”, w połączeniu z przedrostkiem El jest czasem tłumaczone jako „Ten Wszechmocny który karmi, zaopatruje, dostarcza”[2],
- Z hebrajskiego słowa szadad (hebr. שָׁדַד) znaczącego niszczyć sugeruje – „Ten Wszechmocny, który posiada absolutną siłę”[2].
Tanach (Biblia Hebrajska) używa tego imienia tylko w historiach Abrahama, Izaaka i Jakuba (zob. np. Wj 6,2-3), choć człon szaddaj pojawia się częściej. Imię El Szaddaj jest umieszczane także w mezuzach i tefilin[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Rafał Żebrowski: El Szad(d)aj. [w:] Polski słownik judaistyczny Delet [on-line]. Żydowski Instytut Historyczny. [dostęp 2021-05-05]. (pol.).
- ↑ a b Eli Lizorkin-Eyzenberg: El Shadai (Hebrew Insight). IsraelBiblicalStudies.com, 2013-11-06. [dostęp 2023-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-08)]. (ang.).