Europejska Formuła 2 Sezon 1976

Europejska Formuła 2 Sezon 1976 – dziesiąty sezon Europejskiej Formuły 2. Rozpoczął się 10 kwietnia na torze Hockenheimring w Niemczech Zachodnich, a zakończył 26 września na tym samym torze. Tytuł w klasyfikacji kierowców zdobył Francuz Jean-Pierre Jabouille. Wśród zespołów najlepsza okazała się francuska ekipa Écurie Renault, a wśród konstruktorów francuski March.

Sezon 1976 Mistrzostw Europejskiej Formuły 2
Inauguracja

11 kwietnia

Zakończenie

26 września

Liczba wyścigów

12

Mistrzowie
Kierowcy

Jean-Pierre Jabouille

Zespoły

Écurie Renault

Poprzedni sezonNastępny sezon

Kalendarz wyścigów edytuj

Wyścigi 1, 6, 9 i 12 były złożone z dwóch eliminacji, które składały się na końcowy rezultat.

Runda Tor Data Pole Position Najszybsze okrążenie Zwycięzca (kierowcy) Zwycięzca (zespoły) Zwycięzca (konstruktorzy)
1   Hockenheimring 10-11 kwietnia   Hans-Joachim Stuck   Hans-Joachim Stuck   Hans-Joachim Stuck   March/BMW Motorsport   March
2   Thruxton Circuit 19 kwietnia   Maurizio Flammini   Maurizio Flammini   Maurizio Flammini   March/BMW Motorsport   March
3   ACI Vallelunga Circuit 9 maja   Jean-Pierre Jabouille   René Arnoux   Jean-Pierre Jabouille   Équipe Elf Switzerland   Elf-Jabouille
4   Salzburgring 23 maja   Maurizio Flammini   René Arnoux   Michel Leclère   Équipe Elf Switzerland   Elf-Jabouille
5   Circuit de Pau-Ville 7 czerwca   Patrick Tambay   Jacques Laffite   René Arnoux   Écurie Renault   Martini
6   Hockenheimring 20 czerwca   Hans-Joachim Stuck   Michel Leclère   Hans-Joachim Stuck   March/BMW Motorsport   March
7   Rouen-Les-Essarts 27 czerwca   Alex Ribeiro   René Arnoux   Maurizio Flammini   March/BMW Motorsport   March
8   Mugello Circuit 11 lipca   Jean-Pierre Jabouille   René Arnoux   Jean-Pierre Jabouille   Équipe Elf Switzerland   Elf-Jabouille
9   Autodromo di Pergusa 25 lipca   Patrick Tambay   Alex Ribeiro   René Arnoux   Écurie Renault   Martini
10   Autódromo do Estoril 8 sierpnia   René Arnoux   René Arnoux   René Arnoux   Écurie Renault   Martini
  Circuit Zolder 22 sierpnia Wyścig odwołany
11   Circuit Paul Armagnac 19 września   Jean-Pierre Jabouille   Patrick Tambay   Patrick Tambay   Écurie Renault   Martini
12   Hockenheimring 25-26 września   Jean-Pierre Jabouille   René Arnoux   Jean-Pierre Jabouille   Équipe Elf Switzerland   Elf-Jabouille

Klasyfikacja kierowców edytuj

Punktacja:
Wyścig: 9-6-4-3-2-1 (sześć pierwszych pozycji)
Do klasyfikacji zaliczano 9 najlepszych wyników

P. Kierowca Zespół Podwozie Silnik HOC
 
GBR
 
VAL
 
AUT
 
PAU
 
HOC
 
ROU
 
MUG
 
PER
 
PRT
 
NOG
 
HOC
 
Punkty
1   Jean-Pierre Jabouille Équipe Elf Switzerland Elf-Jabouille Renault NU 14 1 6 3 4 2 1 4 2 NU 1 53
2   René Arnoux Écurie Renault Martini Renault 2 7 NU 4 1 5 10 2 1 1 NU 3 52
3   Patrick Tambay Écurie Renault Martini Renault 3 3 2 3 NU 3 NU 3 NU 16 1 NU 39
4   Michel Leclère Équipe Elf Switzerland Elf-Jabouille Renault NU NU 4 1 NU 2 NU NU NU 8 3 2 33
5   Alex Ribeiro March/BMW Motorsport March BMW 13 2 3 5 6 NU NU 4 2 3 5 NU 31
6   Maurizio Flammini March/BMW Motorsport March BMW NU 1 14 2 NU 7 1 6 NU 13 17 NU 26
7   Hans Binder Chevron Racing Chevron BMW 7 5 4 4 9 12
Osella Squadra Corse Osella NZ 20 17 10 NW
Opert Racing Chevron Hart NU
8   Giancarlo Martini Scuderia Everest March BMW 19 15 NU 5 6 3 5 NU NU 9 12
9   Eddie Cheever Project Four Racing March Lancia-Ferrari NZ 9
Hart 4 DK NU NU NU NU WD 3 5
Ralt 8 15
10   Keke Rosberg Team Warsteiner Eurorace Toj BMW NU NU NZ 13 NU 4 24 NZ WD 5 5
Opert Racing Chevron Hart NU WD
11   Roberto Marazzi Trivellato Racing Chevron BMW 5 NU 8 15 NU 12 5 NU NU 7 NZ 17 5
12   Wilhelm Deutsch Team Daimon Varley March BMW 4 9 WD 11 NU 8 11 NU 12 10 NZ 4
13   Klaus Ludwig Kauhsen Racing March Hart NU WD 13 WD 7 9 WD 9 WD 6 10 4
Chevron BMW WD
14   Ingo Hoffmann Kauhsen Racing March Hart NU 5 NU NU NW 6 8 NZ WD 8 3
BMW NZ
15   Alessandro Pesenti-Rossi Scuderia Rondini March BMW NU NZ 5 8 NZ WD WD 2
16   Harald Ertl Motor Racing Company March BMW 6 2
prywatny Chevron NU
Opert Racing 12 17 NU WD 15 7 NU
Chevron Racing 10
17   Alberto Colombo Delta Squadra Corse March BMW 9 10 7 12 NU 8 NU 1
prywatny NU NU 6 12 18
18   Jean-Pierre Jaussaud Racing Organisation Course Chevron Chrysler 12 WD 6 NZ NZ NU NZ NZ WD 9 NZ 1
19   François Migault Osella Squadra Corse Osella BMW NU 6 NZ NZ NU 11 WD WD 1
20   Markus Hotz Lista Racing March BMW WD 6 WD NZ 1
21   Giorgio Francia Osella Squadra Corse Osella BMW NZ NU 11 1
Trivellato Racing Chevron NU NU 7 18 NU 14 NZ 7
22   Freddy Kottulinsky Lochmann Racing Ralt BMW 23 NZ 7 8 NZ NU NU NU 11 19 1
Hart 17
23   Rolf Stommelen prywatny Chevron BMW NU 1
March Racing March 7
Opert Racing Chevron Hart 16
24   Hans Heyer Team Warsteiner Eurorace Toj BMW 7 NZ 1
Kierowcy niedopuszczeni do zdobywania punktów
  Hans-Joachim Stuck March/BMW Motorsport March BMW 1 NU 1 WD NU
  Jacques Laffite Opert Racing Chevron BMW 2 2
Kauhsen Racing March Hart NU
  Jean-Pierre Jarier Opert Racing Chevron Hart 4 WD NU
  Jochen Mass Opert Racing Chevron BMW 6
P. Kierowca Zespół Podwozie Silnik HOC
 
GBR
 
VAL
 
AUT
 
PAU
 
HOC
 
ROU
 
MUG
 
PER
 
PRT
 
NOG
 
HOC
 
Punkty

Uwagi:

  • pogrubienie – pole position
  • kursywa – najszybsze okrążenie

Klasyfikacja zespołów edytuj

P Konstruktor Punkty
1   Écurie Renault 91
2   Équipe Elf Switzerland 86
3   March/BMW Motorsport 57
4   Chevron Racing 12
5   Scuderia Everest 12
6   Project Four Racing 9
7   Kauhsen Racing 7
8   Team Warsteiner Eurorace 6
9   Trivellato Racing 6
10   Team Daimon Varley 4
11   Scuderia Rondini 2
12   Motor Racing Company 2
13   Osella Squadra Corse 1
14   Alberto Colombo 1
15   Racing Organisation Course 1
16   Lista Racing 1
17   Lochmann Racing 1
18   March Racing 1

Klasyfikacja konstruktorów edytuj

P Konstruktor Punkty
1   March 96
2   Martini 91
3   Elf-Jabouille 86
4   Chevron 19
5   Toj 6
6   Osella 1
7   Ralt 1

Klasyfikacja dostawców silników edytuj

P Dostawca Punkty
1   Renault 177
2   BMW 106
3   Hart 7
4   Chrysler 1

Bibliografia edytuj