Euros (gr. Εὖρος Euros ‘ten, który pali’, łac. Eurus ‘wiatr południowo-wschodni’, Vulturnus ‘wiatr południowo-wschodni’) – w mitologii greckiej bóg i uosobienie wiatru południowo-wschodniego[a][1][2].

Euros
Εὖρος
bóg wiatru południowo-wschodniego
Ilustracja
Euros (Eurus, Wulturnus), jedna z rzeźb ogrodzenia pałacu Pod Czterema Wiatrami w Warszawie
Występowanie

mitologia grecka

Atrybuty

skrzydła u ramion

Teren kultu

starożytna Grecja

Odpowiednik

Wulturnus (Eurus) (rzymski)

Rodzina
Ojciec

Astrajos

Matka

Eos

Rodzeństwo

Apeliotes,
Boreasz,
Notos,
Zefir,
Kajkias,
Lips,
Skiron,
Fosforos (Hesperosa)

Opis edytuj

Uosabiał wiatr, wiejący z południowego wschodu (lub, według niektórych źródeł, ze wschodu albo północnego wschodu bądź południowego zachodu)[3][4][5][6].

Uchodził za syna tytana Astrajosa i tytanidy Eos oraz za brata Fosforosa (Hesperosa; personifikacji planety Wenus)[b], niektórych gwiazd (personifikacji gwiazd)[c], Boreasza, Notosa, Zefira, przypuszczalnie także Apeliotesa, Kajkiasa, Lipsa, Skirona (personifikacji wiatrów)[5][7][8].

Kult jego był rozpowszechniony wśród żeglarzy i rolników[9]. Składano mu w ofierze czarnego barana i koguta[9].

W sztuce przedstawiany jest zwykle jako starszy mężczyzna z wielkimi skrzydłami u ramion.

Wyobrażenie o bóstwie przejawia się w rzeźbie (fryz z I wieku p.n.e. z wizerunkami ośmiu skrzydlatych bogów wiatrów zdobiący Wieżę Wiatrów w Atenach)[d][e][3][4].

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. Według Wieży Wiatrów w Atenach, która w starożytności służyła jako wiatrowskaz i zegar miejski. Na każdym boku budowli znajduje się relief z wyobrażeniem jednej z ośmiu greckich personifikacji wiatrów.
  2. Autorzy hellenistyczni identyfikowali Hesperosa z gwiazdą Fosforos.
  3. Z pominięciem gwiazd, w które zostali przemienieni niektórzy bohaterowie, stworzenia, istoty, artefakty np. Kastor i Polideukes (Polluks), Plejady, Hiady.
  4. «Znaczek pocztowy z wizerunkiem Eurosa». Euros. hellenica.de. [dostęp 2010-08-16]. (niem.).
  5. «Południowo-wschodnia ściana Wieży Wiatrów ozdobiona wizerunkiem Eurosa». Roman Agora and Tower of the Winds. stoa.org. [dostęp 2010-08-15]. (ang.).

Przypisy edytuj

  1. Arystoteles: Meteorologika. O świecie, Księga druga, Rozdział VI, s. 70–74: Róża wiatrów. pbi.edu.pl. [dostęp 2011-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-08)]. (pol.).
  2. Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 794-795. ISBN 83-01-03529-3.
  3. a b Starsi bogowie. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 188–189. ISBN 83-7391-077-8.
  4. a b Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 129. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
  5. a b Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 94. ISBN 83-04-04673-3.
  6. Mity o bogach. W: Michał Pietrzykowski: Mitologia starożytnej Grecji. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1979, s. 172–173. ISBN 83-221-0111-2.
  7. Vojtech Zamarovský, op.cit., s. 72. ISBN 80-8046-098-1.
  8. Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 85, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
  9. a b Bogowie światła i powietrza. W: Jan Parandowski: Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 79. ISBN 83-210-0677-9.

Bibliografia edytuj