Eutychiusz (egzarcha)

Eutychiusz – ostatni bizantyński egzarcha Rawenny w latach 727–752.

Eutychiusz został mianowany egzarchą przez Leona III w 727 roku w celu stłumienia buntu skierowanego przeciw ikonoklastycznej polityce cesarza. Eutychiusz w 727 przybył do Neapolu, gdzie zawarł porozumienie, na mocy którego Liutprand, król Longobardów zaatakuje papieża, jeśli Grecy pomogą mu w ujarzmieniu uparcie zbuntowanych i niezależnych południowych księstw longobardzkich: księstwa Spoleto i księstwa Benewentu. Książęta Trazymund II i Godescalc poddali się — choć kontrola Pawii nad księstwami nie przetrwała zbyt długo — a egzarcha pomaszerował na Rzym. Pod Rzymem Liutprand rozłożył obóz na odległym brzegu Tybru na "Polu Nerona" i prowadził mediacje w sprawie zwrotu egzarchatowi spośród terenów bizantyńskich samej Rawenny i nakłonienia papieża do przywrócenia jego lojalności wobec cesarza (730).

W 730 Eutychiusz stłumił na swoim terenie uzurpację Tyberiusza Petasiusa (729-730).

W 751 roku Aistulf, król Longobardów zdobył Rawennę, kładąc kres istnieniu egzarchatu Rawenny

Bibliografia

• Jeffrey Richards, The Popes and the Papacy in the Early Middle Ages, London:Routledge and Kegan Paul 1979, s. 212.
• Paweł Diakon, Historia rzymska ; Historia Longobardów, przełożył, wstępem i komentarzem opatrzył Ignacy Lewandowski, Warszawa: "Pax" 1995.