Fale alfa (fale Bergera) – fale elektromagnetyczne w zakresie częstotliwości 7,5–13 Hz generowane przez mózg człowieka[1]. Są efektem synchronicznej i spójnej aktywności elektrycznej komórek rozrusznikowych wzgórza. Znane też jako fale Bergera, na cześć twórcy EEG, Hansa Bergera[2][3].

Fale alfa zarejestrowane za pomocą EEG

Fale alfa są jednym z rodzajów fal mózgowych, które można wykryć za pomocą elektroencefalografii (EEG) lub magnetoencefalografii (MEG). Stwierdzono, że pochodzą głównie z płatów potylicznych. Można je zarejestrować w stanie czuwania, u zrelaksowanej osoby z zamkniętymi oczami. Ich amplituda wynosi 10–100 μV. Pojawiają się dopiero po trzecim roku życia[4].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1.   P. Gerrard, R. Malcolm. Mechanisms of modafinil: A review of current research. „Neuropsychiatr Dis Treat”. 3 (3), s. 349-364, 2007. PMID: 19300566. PMCID: PMC2654794. 
  2. Alpha Rhythm. W: Cindy B. Ivanhoe, Natasha K. Eaddy: Encyclopedia of Clinical Neuropsychology. New York: Springer, 2011, s. 92–93. DOI: 10.1007/978-0-387-79948-3_4. ISBN 978-0-387-79948-3.
  3. Karbowski, Kazimierz. Hans Berger (1873–1941). „Journal of Neurology”. 249 (8), s. 1130-1131, 2014. DOI: 10.1007/s00415-002-0872-4. PMID: 12420722. 
  4. V. Kolev, C. Başar-Eroglu, F. Aksu, E. Başar. EEG rhythmicities evoked by visual stimuli in three-year-old children. „Int J Neurosci”. 75 (3-4), s. 257-270, 1994. DOI: 10.3109/00207459408986308. PMID: 8050866. 

Bibliografia edytuj

  • M. A. B. Brazier: The Electrical Activity of the Nervous System. Londyn: Pitman, 1970.