Filip I Parmeński (ur. 15 marca 1720, zm. 18 lipca 1765) – książę Parmy w latach 1748-1765. Czwarty syn Filipa V, króla Hiszpanii, i Elżbiety Farnese, księżniczki parmeńskiej.

Filip I Parmeński
Ilustracja
ilustracja herbu
podpis
książę Parmy
Okres

od 1748
do 18 lipca 1765

Dane biograficzne
Dynastia

Burbonowie parmeńscy

Data urodzenia

15 marca 1720

Data śmierci

18 lipca 1765

Ojciec

Filip V Hiszpański

Matka

Elżbieta Farnese

Żona

Ludwika Elżbieta de France

Dzieci

Izabela Maria Parmeńska,
Ferdynand I Parmeński,
Maria Ludwika Parmeńska

Odznaczenia
Order Złotego Runa (Hiszpania) Krzyż Wielki na Łańcuchu Świętego Konstantyńskiego Orderu Wojskowego Świętego Jerzego
Rodzina Filipa (od lewej strony: syn Ferdynand, córka Maria Ludwika, żona Maria Ludwika Elżbieta, Filip i córka Izabela Maria)

Wychował się w Madrycie, jako dziecko bardziej interesowała go muzyka i sztuka niż polityka. Jego matka pochodziła z rodziny Farnese, która od kilku pokoleń rządziła Parmą, Piacenzą i Guastalla. W latach 1731-1736 księstwo było rządzone przez jego starszego brata Karola, ale ten wymienił je z Austrią (po wojnie o sukcesję polską) na Sycylię. 12 lat później, w 1748 na mocy pokoju z Akwizgranu, Austria utraciła księstwo i Filip został nowym księciem i założycielem nowej dynastii Burbonów parmeńskich (fr. de Bourbon-Parma).

Księstwo było zrujnowane przez wieloletnią wojnę. W 1759 Filip mianował Francuza Guillaume Du Tillot ministrem ekonomii, żeby ten przywrócił dostatek. Filip był oświeconym władcą, dbał o edukację i filozofię, przyciągał osobistości epoki jak np. Étienne de Condillac.

Zmarł niespodziewanie w 1765, w Alesandrii, podczas podróży do Hiszpanii, w której towarzyszył swojej córce – Marii Ludwice. Maria Ludwika jechała do Hiszpanii, aby poślubić infanta Karola.

Małżeństwo i potomstwo edytuj

25 października 1739 Filip poślubił swoją kuzynkę – Marię Ludwikę Elżbietę, córkę króla FrancjiLudwika XV i Marii Leszczyńskiej. Para miała troje dzieci: