Francesco Buonamici
Francesco Buonamici (1596–1677) – włoski architekt okresu baroku, malarz i grafik, który działał w Lukce, na Malcie, Sycylii i w Rzymie w XVII wieku. Odegrał znaczącą rolę we wprowadzeniu stylu barokowego na Malcie.
| Data i miejsce urodzenia |
1596 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 czerwca 1677 |
| Narodowość | |
| Alma mater |
Biografia edytuj
_01.JPG)
Buonamici urodził się w 1596 w toskańskiej Lukce jako syn Antonio Buonamiciego i Anny Pistelli[1]. Młodość spędził w Rzymie[2], gdzie studiował na Accademia di San Luca[1]. Niektóre szczegóły z jego życia i kariery są niejasne, a to z powodu sprzecznych źródeł, a on sam podawany był jako Vincenzo Buonamici. Jest możliwym, że rozpoczął swoją karierę w Rzymie, lecz po epidemii dżumy 1629–1631 działał w swoim rodzinnym mieście Lukka, gdzie na cmentarzu ofiar zarazy zaprojektował kościół Suffragio[2]. Jest to jedyny budynek zaprojektowany przez niego w tym mieście[3]. Będąc w Rzymie w 1634 namalował sceny teatralne do opery Il Sant’Alessio[4][5].
.jpg)
Za protekcją kardynała Francesco Barberiniego we wrześniu 1635 Buonamici udał się na Maltę rządzoną przez Zakon Maltański, jako „maestro di pennello” w towarzystwie Pietro Paolo Florianiego, papieskiego inżyniera wojskowego, który został tam wysłany, aby zaprojektować Floriana Lines. Buonamici planował zostać na Malcie przez kilka miesięcy, lecz utknął tam na prawie 25 lat[1]. Został zatrudniony przez zakon św. Jana[2] i jest nazywany "ojcem barokowej architektury na Malcie"[4] z powodu odegrania głównej roli we wprowadzeniu rzymskiego stylu barokowego na wyspach[1]. Maltański architekt Lorenzo Gafà prawdopodobnie rozpoczął swą karierę jako praktykant Buonamiciego[4].
Na Malcie Buonamici zaprojektował nowy kościół Jezuitów w stolicy Valletcie, kiedy ten miał być odbudowany po zniszczeniach spowodowanych w 1634 wybuchem w magazynie prochu[6], a także stołeczny kościół św. Mikołaja oraz dzisiejszą bazylikę św. Pawła w Rabacie. Zaznaczyć trzeba, że kościół św. Mikołaja jest jedynym kościołem na Malcie, przy projektowaniu którego Buonamici miał w pełni wolną rękę od samego początku; w kościele Jezuitów był ograniczony wcześniejszym planem Valeriano, zaś przy projektowaniu kościoła św. Pawła w Rabacie musiał wziąć pod uwagę już istniejący układ budowlany[5]. Pracował też nad innymi świeckimi projektami budowlanymi, lecz nie wydaje się by był zaangażowany w projektowanie i budowę fortyfikacji, co miało miejsce w czasie jego pobytu na Malcie[2]. Buonamici był też rytownikiem, w 1647 wykonał tytułową stronę Descrittione di Malta Giovanniego Francesco Abeli[2][5].
Podczas pobytu na Malcie okazjonalnie pracował również na pobliskiej Sycylii, zaprojektował lub poczynił zmiany różnych budynków w Syrakuzach, Palermo, Messynie i Trapani[1]. Wiadomo, że w 1650 i 1651 odwiedził Syrakuzy by pracować dla biskupa Giovanniego Antonio Capobianco[2].
Buonamici opuścił Maltę w 1659 i powrócił do Lukki, gdzie został zatrudniony jako miejski architetto primario[1]. Był zaangażowany w przeprojektowanie wnętrza kościoła San Romano, co miało miejsce w latach 1661–1666, chociaż jego dokładna rola w tym przedsięwzięciu nie jest jasna[2].
Buonamici zmarł w Lukce 26 czerwca 1677 w wieku 81 lat, i został pochowany tamże w kościele Suffragio[2].
Domniemywa się, że Buonamici był ojcem Ġan Franġiska Bonamico, urodzonego na Malcie w 1639, lecz żadne dokumenty tego nie potwierdzają[2].
Prace edytuj
Budynki, o których wiadomo, że zostały zaprojektowane przez Buonamiciego:
- Kościół Suffragio, Lukka[2]
- Kościół Jezuitów, Valletta[6]
- Kościół św. Mikołaja, Valletta[7]
- Hostel de Verdelin, Valletta (przypisywane)[8]
- Monte di Pietà, Valletta (przypisywane)[9]
- Łuk triumfalny i fontanny w Ġnien is-Sultan, Valletta[1]
- Kościół św. Pawła, Rabat (ukończony przez Lorenzo Gafà)[10]
- Rozbudowa pałacu Giovanniego Antonio Capobianco, Syrakuzy[1]
- Cappella del Santissimo Sacramento w katedrze w Syrakuzach[1]
- Kościół Santa Maria della Concezione, Syrakuzy[1] (zaprojektowany przez Michelangelo Bonamici, ewentualne odniesienie do Francesco Buonamici lub krewnego)[2]
- Dziedziniec Collegio Massimo dei Gesuiti, Palermo[1]
- Fasada kościoła Collegio dei Gesuiti, Trapani[1]
- Wnętrze kościoła San Giovanni di Malta, Messyna[1]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Denis De Lucca. The city-fortress of Valletta in the Baroque age. „Baroque Routes”, s. 8–17, 12.2013. [zarchiwizowane z adresu 2020-10-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Werner Oechslin: Dizionario Biografico degli Italiani - BUONAMICI, Francesco. 1972. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-23)]. (wł.).
- ↑ Chiesa del Suffragio. web.rete.toscana.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-07)]. (wł.).
- ↑ a b c Keith Sciberras. An Architect in Context – Francesco Buonamici. „Baroque Routes”, s. 14–15, 12.2007. [zarchiwizowane z adresu 2020-10-08]. (ang.).
- ↑ a b c Denis De Luca, Conrad Thake: The Genesis of Maltese Baroque Architecture: Francesco Buonamici. University of Malta, 1994. (ang.).
- ↑ a b Jesuit Church. NICPMI, 2012-08-27. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-22)]. (ang.).
- ↑ Protecting the most significant buildings, monuments and features of Valletta (14). [w:] Times of Malta [on-line]. 2008-06-21. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-27)]. (ang.).
- ↑ One World – Protecting the most significant buildings, monuments and features of Valletta (97). [w:] Times of Malta [on-line]. 2009-03-14. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ One World – Protecting the most significant buildings, monuments and features of Valletta (106). [w:] Times of Malta [on-line]. 2009-04-04. [dostęp 2021-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ Parish Church of St Paul. NICPMI, 2014-06-27. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-07)]. (ang.).