Gdański Ogród Zoologiczny

Gdański Ogród Zoologiczny[2]ogród zoologiczny zlokalizowany w Oliwie, dzielnicy Gdańska. Zajmuje powierzchnię ponad 123 hektarów Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, co czyni z niego największą pod względem powierzchni placówkę tego typu w Polsce.

Gdański Ogród Zoologiczny
Ilustracja
Wejście do ogrodu
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Miejscowość

Gdańsk

Adres

ul. Karwieńska 3
80-328 Gdańsk

Powierzchnia

123,76 ha[1]

Założono

1954

Liczba zwierząt

868 (2019)

Liczba gatunków

220 (2019)

Położenie na mapie Gdańska
Mapa konturowa Gdańska, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Gdański Ogród Zoologiczny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Gdański Ogród Zoologiczny”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Gdański Ogród Zoologiczny”
Ziemia54°24′48,24″N 18°32′01,93″E/54,413400 18,533869
Strona internetowa

Historia edytuj

Od 1927 do okresu II wojny światowej w Oliwie zlokalizowany był zwierzyniec, którego mieszkańcami były m.in.: jelenie, niedźwiedź brunatny, bizon, żyrafy, małpy, dziki, wilki i szopy. Siedziba znajdowała się w istniejącym do dziś budynku przy ulicy Bytowskiej 5. Los zwierząt jest nieznany[3].

Uroczyste otwarcie gdańskiego zoo nastąpiło 1 maja 1954. Mieści się ono w Dolinie Leśnego Młyna na terenie funkcjonującego do 1945 sanatorium dla osób cierpiących na schorzenia górnych dróg oddechowych i choroby reumatyczne.

Dynamiczny rozwój ogrodu w latach 50. i 60. XX wieku jest zasługą pierwszego dyrektora, Michała Massalskiego. W połowie lat 80. w zoo można było podziwiać około 800 przedstawicieli 176 gatunków. W tym czasie ogród odwiedzało rocznie około 400 tysięcy gości.

31 grudnia 2019 zoo zamieszkiwało 220 gatunków zwierząt (868 sztuk):

  • ssaki – 74 gatunki (444 sztuki)
  • ptaki – 57 gatunków (331 sztuk)
  • gady – 29 gatunków (70 sztuki)
  • płazy – 4 gatunki (23 sztuki)

Frekwencja w roku 2019 wyniosła 486 693 zwiedzających.

Zoo słynie na świecie z hodowli kondorów wielkich, z których otrzymuje regularne przychówki. W lipcu 2008 otwarto żyrafiarnię, w której mieszkają obecnie 4 żyrafy Rothschilda (Giraffa camelopardalis rothschildi). W tym samym roku sprowadzono surykatki i geparda. W marcu 2009 przybył do Gdańska pierwszy takin złoty. 6 października 2014 do zoo przyjechały cztery lwy rasy angolskiej, dla których wybudowano nową lwiarnię (ostatni raz te drapieżniki prezentowano w Gdańsku w latach 90. XX wieku)[4].

Zwierzęta edytuj

Gdański Ogród Zoologiczny uczestniczy w Europejskim Programie Ochrony Zwierząt (EEP).

Od 2005 jako jedyny ogród w Polsce prezentuje anoa (w europejskich ogrodach zoologicznych, żyje około 60 osobników) oraz lutangi jawajskie. Wśród prezentowanych zwierząt jest wiele rzadkości są to m.in. oryksy szablorogie, hipopotamy karłowate, grupa kawalerska żyraf Rothschilda, antylopy bongo leśne, gepardy, szpaki balijskie, pingwiny tońce, mandryle, orangutany, szympansy, jelenie Alfreda, dzioborożce kafryjskie, takiny miszmi, tygrysy amurskie.

Wyróżnienia edytuj

Ogród wpisano do prestiżowego Europejskiego Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych, obok 10 innych największych ogrodów w Polsce: w Toruniu, Wrocławiu, Płocku, Warszawie, Opolu, Poznaniu, Łodzi, Krakowie, Chorzowie i Zamościu oraz do Światowego Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych i Akwariów.

Dyrektorzy edytuj

  • Michał Targowski (1991–2023)[5][6]
  • Emilia Salach (od 2023)[7]

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Warszawie: Wykaz ogrodów zoologicznych w Polsce. [dostęp 2015-11-14].
  2. Urząd Miejski w Gdańsku: Gdański Ogród Zoologiczny
  3. O bizonie, wilkach i żyrafach w międzywojennym Gdańsku. [dostęp 2016-01-20].
  4. tvn24.pl/pomorze. [dostęp 2014-10-05].
  5. Strona oficjalna - Historia. [dostęp 2014-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-18)].
  6. Michał Targowski. gedanopedia.pl. [dostęp 2023-07-13].
  7. Emilia Salach nowym dyrektorem zoo w Oliwie - dotąd była zastępczynią Michała Targowskiego. gdansk.pl, 2023-05-31. [dostęp 2023-07-13].

Bibliografia edytuj

  • Zoo Gdańsk (przewodnik); G. Naczyk, I. P. Krause, M. Wilczyńska, M. Kicińska, E. Kussowska, M. Kalicki; wydanie pierwsze, Gdańsk 2014.

Linki zewnętrzne edytuj