George Benson

amerykański muzyk jazzowy, gitarzysta

George Benson (ur. 22 marca 1943 w Pittsburghu)[1][2]amerykański gitarzysta, piosenkarz i kompozytor jazzowy, kojarzony jednak z twórczością R&B oraz muzyką popularną. 10-krotny laureat nagrody Grammy, a także m.in. wyróżnienia NEA Jazz Master 2009 za całokształt twórczości, przyznane przez National Endowment for the Arts[3]. Jego płyta Breezin z 1976 była jedną z pierwszych w historii jazzu, która uzyskała status platynowej.

George Benson
Ilustracja
(2009)
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1943
Pittsburgh

Instrumenty

gitara

Gatunki

jazz, pop, smooth jazz, R&B

Instrument
Ibanez GB10 Signature Model
Ibanez GB200 Signature Model
Strona internetowa

Kariera edytuj

Zawodowym muzykiem został w wieku 19 lat. W 1964 nagrał pierwszą płytę jako lider, The New Boss Guitar. Przez kilka następnych lat współpracował z takimi gwiazdami jazzu jak Miles Davis, Herbie Hancock, Joe Farrell, Freddie Hubbard, Jack DeJohnette. W latach 70. zdobył popularność jako wokalista – najbardziej znanym przebojem Bensona z tamtego okresu jest „This Masquerade” z wydanej w 1976 płyty Breezin, wyróżnionej Nagrodą Grammy.

Nagrał także oryginalną wersję utworu Greatest Love of All do filmu biograficznego o Muhammadzie Alim z 1977, pod tytułem The Greatest. Piosenka została później z powodzeniem wykorzystana jako cover przez Whitney Houston. Ma w swoim dorobku nagrania z takimi muzykami jak Aretha Franklin, Carlos Santana, Earl Klugh, a ostatnio także z Alem Jarreau (album Givin' It Up z 2006). Charakterystycznym elementem stylu Bensona są jego improwizacje wokalne, wykonywane unisono z gitarą.

„Benson należy do garstki artystów, którzy osiągnęli znaczący sukces artystyczny i komercyjny w tak różnych gatunkach, jak soul, jazz i muzyka pop, co stawia go w rzędzie najwybitniejszych wykonawców nieklasycznych ostatnich lat.” – „Diapazon.pl”

George Benson został uhonorowany tytułem doktora muzyki przez Berklee College of Music (1990).

Życie prywatne edytuj

Od roku 1962 żonaty z Johnnie Lee[4]. W 1979 roku oboje zostali ochrzczeni i są Świadkami Jehowy[5][6].

Nagrody Grammy edytuj

  • This Masquerade – Record of the Year (1976)
  • Breezin – Best Pop Instrumental Performance (1976)
  • Theme from Good King Bad – Best Rhythm & Blues Instrumental Performance (1976)
  • On Broadway – Best R&B Vocal Performance, Male (1978)
  • Give Me The Night – Best R&B Vocal Performance, Male (1980)
  • Off Broadway – Best R&B Instrumental Performance (1980)
  • Moody's Mood – Best Jazz Vocal Performance (1980)
  • Being With You – Best Pop Instrumental Performance (1983)

Dyskografia edytuj

Albumy studyjne edytuj

Przypisy edytuj

  1. Scott Yanow, The Jazz Singers: The Ultimate Guide, Music Dispatch, 2008, s. 25, ISBN 978-0-87930-825-4.
  2. George Benson [online], allmusic.com [dostęp 2011-06-03] (ang.).
  3. NEA Jazz Masters – George Benson [online] [dostęp 2014-07-06].
  4. Walden Celia: George Benson interview: love songs are one of the things in life that last. Telegraph, 2013-05-28.
  5. Leonard Feather, George Benson Returns to His Jazz Roots, Los Angeles Times, 3 września 1989 [dostęp 2023-08-08] (ang.).
  6. Cyclone Wehner, George Benson Regrets Never Working With 'Spiritual Brother' Prince: 'He Was Quite A Character' [online], themusic.com.au [dostęp 2023-08-08] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj