Wikipedia

Giuseppe Meazza

włoski piłkarz

Giuseppe Meazza (ur. 23 sierpnia 1910 w Mediolanie, zm. 21 sierpnia 1979 w Lissone) – włoski piłkarz, który występował na pozycji napastnika, a także trener piłkarski. W latach 1930–1939 reprezentant Włoch.

Giuseppe Meazza
Ilustracja
Giuseppe Meazza (1935)
Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1910
Mediolan

Data i miejsce śmierci

21 sierpnia 1979
Lissone

Wzrost

169 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1922–1924 Gloria
1924–1927 Inter Mediolan
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1927–1940 Inter Mediolan 348 (240)
1940–1942 Milan 37 (9)
1942–1943 Juventus 27 (10)
1944 Varese 20 (7)
1945–1946 Atalanta 14 (2)
1946–1947 Inter Mediolan 17 (2)
W sumie: 463 (270)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1930–1939  Włochy 53 (33)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1945–1946 Atalanta
1946–1948 Inter Mediolan
1948–1949 Beşiktaş JK
1949–1951 Pro Patria
1952–1953 Włochy
1955–1956 Inter Mediolan
1957 Inter Mediolan
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
złoto Włochy 1934
złoto Francja 1938
Puchar Europy Środkowej
złoto 1927–1930
złoto 1933–1935
srebro 1931–1932
Multimedia w Wikimedia Commons

Uważany za jednego z najlepszych zawodników w historii włoskiej piłki nożnej[1][2][3][4]. Większość kariery klubowej spędził w Interze Mediolan, w którym występował w latach 1927–1940 oraz 1946–1947 zdobywając dla klubu 284 bramki w 408 meczach[5]. Przez dziewięć lat był kapitanem drużyny[6]. Trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Włoch, tyle samo razy zostawał królem strzelców rozgrywek i przekroczył granicę 100 goli w Serie A, dokonując tego najszybciej w historii, mając 23 lata i 32 dni[7]. Zdobywca Pucharu Włoch w sezonie 1938/1939 i król strzelców tych rozgrywek w sezonie 1937/1938[8]. Jest czwartym najlepszym strzelcem w historii Serie A, mając na koncie 216 goli[9].

Z 33 golami pozostaje drugim najskuteczniejszym strzelcem w historii reprezentacji Włoch[10]. Wraz z reprezentacją narodową świętował mistrzostwo świata w latach 1934 (strzelił 2 bramki w turnieju finałowym) i 1938 jako kapitan. Dwukrotnie zdobywał złoty medal w Pucharze Europy Środkowej. W latach 1937–1939 kapitan włoskiej reprezentacji.

Po zakończeniu kariery seniorskiej był m.in. trenerem reprezentacji Włoch podczas Igrzysk Olimpijskich 1952. Został także trenerem włoskich klubów: Interu Mediolan, Atalanty BC i Pro Patrii. W latach 1948–1949 trenował turecki klub Beşiktaş JK.

W 1980 stadion Comunale San Siro, na którym rozgrywają swoje mecze Inter Mediolan oraz Milan, przemianowano na Stadio Giuseppe Meazza[11], jednak kibice Milanu wciąż używają nazwy San Siro[12]. W 2011 został pośmiertelnie wprowadzony do Galerii Sławy włoskiej piłki nożnej[13], cztery lata później został uwzględniony w Alei Gwiazd włoskiego sportu[14]. W 2019 został członkiem Galerii Sław Interu Mediolan[15].

Dzieciństwo edytuj

Giuseppe Meazza urodził się 23 sierpnia 1910 w via Maestri Campionesi w Porta Vittorii, dzielnicy Mediolanu[16]. W wieku 7 lat stracił ojca z powodu trwającej I wojny światowej[17]. Dorastał będąc wychowywany przez matkę, Ersilię, której pomagał sprzedawać owoce w sklepie[2]. W wieku 6 lat zaczął grać w piłkę nożnę, jednak z powodu braku butów grał boso piłką zrobioną ze szmat. W tamtym czasie grał na ulicy w drużynie „Maestri Campionesi”. W 1922, po tym jak matka dała mu zgodę na regularną grę, dołączył do klubu Gloria F.C. W tym czasie dostał swoje pierwsze piłkarskie buty[17].

Z powodu niskiego wzrostu i słabych warunków fizycznych został w wieku 14 lat odrzucony przez Milan, co wykorzystał lokalny rywal Inter Mediolan, do którego przeszedł Meazza[16]. Podczas gry w sekcjach juniorskich Interu został zauważony przez zawodnika seniorskiej drużyny – Fulvio Bernardiniego. Ten namówił trenera Árpáda Weisza do włączenia młodego zawodnika do pierwszego zespołu, co stało się w 1927[16].

Kariera klubowa edytuj

Inter Mediolan edytuj

Sezon 1927/1928 edytuj

 
Meazza w barwach Interu Mediolan w 1927

Po włączeniu do seniorskiej drużyny przez Árpáda Weisza, młody zawodnik dostał przezwisko Balila, co znaczy Mały chłopiec, który nadał mu Leopoldo Conti[18]. Conti uważał, że Meazza był za młody na treningi z seniorami. Trener postanowił jednak wystawić Giuseppe na nadchodzący mecz z Milanese Unione Sportiva. Conti skomentował decyzję trenera słowami: „Teraz bierzemy zawodników już nawet z Balilli!”[18][19]. Opera Nazionale Balilla, do której Conti porównał Meazzę, była faszystowską organizacją, która zrzeszała dzieci od 8 do 14 lat, dlatego też starszy zawodnik użył takiego porównania[17]. 12 września 1927 Giuseppe Meazza zadebiutował w rozgrywkach seniorskich w spotkaniu Coppa Volta di Como przeciwko Milanese Unione Sportiva (6:2), w którym strzelił dwie bramki[20]. 25 września zadebiutował w barwach Interu Mediolan w ligowych rozgrywkach – Divisione Nazionale, rozgrywając spotkanie z La Dominante (6:1) i notując dwa trafienia[21].

8 stycznia 1928 zanotował dwie bramki w wygranym 5:2 z Pro Patrią[22]. Z 24 punktami w lidze, Inter uplasował się na 4. miejscu w pierwszej fazie rozgrywek, dzięki czemu zakwalifikował się do finałowej rundy. Tam zajął 7. miejsce spośród ośmiu zespołów. Meazza wystąpił łącznie w 33 meczach, w których zdobył 12 bramek[23].

Sezon 1928/1929 edytuj

 
Meazza (siedzi trzeci od lewej) w sezonie 1928/1929

30 września 1928 rozegrał pierwszy mecz sezonu 1928/1929, w którym Ambrosiana zwyciężyła 3:0 z Fiorentiną[24]. 7 października w drugim meczu zanotował trafienie w wygranym 5:1 meczu przeciwko Reggianie[25]. 28 października zanotował swojego pierwszego hat tricka w karierze seniorskiej, trzykrotnie bramkarza w meczu Inter–Brescia, który zakończył się zwycięstwem mediolańskiego klubu 5:1[26].

Rok 1929 rozpoczął od strzelenia pięciu bramek w meczu przeciwko Pistoiese, który zakończył się zwycięstwem Interu 9:1. Zdobycie trzech goli zajęło Meazzie 8 minut[27]. 20 stycznia 1929 skompletował hat-tricka w starciu z SSC Napoli (8:1)[28]. W dwóch późniejszych meczach przeciwko: La Biellese (7:0) oraz Fiorentinie (3:0) zdobył dwie bramki[29][30]. 17 marca trzykrotnie trafił do siatki w meczu przeciwko Hellas Werona[31]. Kolejnego hat tricka zantował 14 kwietnia, kiedy Inter pokonał 8:1 drużynę Fiumany[32]. Tydzień później strzelił dwie bramki w wygranym 4:2 spotkaniu przeciwko Juventusowi[33]. 12 maja zdobył pięć bramek w zwycięskim 10:2 dla Interu spotkaniu z Venezią[34].

Łącznie w sezonie 1928/1929 zdobył 33 bramki, występując w 29 meczach. Został wicekrólem strzelców, kończąc za zdobywcą 36 bramek Gino Rossettim. Klub zakończył rozgrywki ligowe na 6. miejscu, w związku z czym zakwalifikował się do rozgrywek Serie A[35].

Sezon 1929/1930 edytuj

 
Skład Interu na sezon 1929/1930; Meazza siedzi trzeci od lewej

Meazza rozpoczął sezon 1929/1930 od rozegrania pierwszego meczu w Serie A, w którym Ambrosiana wygrała 2:1 z Livorno, a napastnik zdobył bramkę już w 6. minucie spotkania[36]. 3 listopada zdobył dwa gole w wygranym 3:2 starciu z Cremonese[37]. Pierwszego hat-tricka w rozgrywkach Serie A zdobył 17 listopada, trzykrotnie pokonując bramkarza Padovy, Antonio Colognese[38].

19 stycznia 1930 dwukrotnie trafił w meczu z Torino[39]. Tydzień później również zanotował dublet, tym razem strzelając przeciwko Genoi[40]. 23 lutego zdobył dwie bramki w wygranym 6:2 meczu z Livorno[41]. Dwie bramki zanotował w spotkaniu przeciwko Pro Vercelli[42]. 23 marca skompletował hat-tricka w wygranym 4:2 meczu z S.S. Lazio[43]. 27 kwietnia strzelił cztery gole, a Inter pokonał 6:0 zespół Romy. Meazza skompletował trzy gole po trzech minutach od rozpoczęcia starcia[44]. 25 maja zanotował dublet w wygranym 8:0 meczu z Pro Patrią[45]. 15 czerwca w meczu 32. kolejki Serie A z Genoą strzelił trzy bramki[46].

 
Giuseppe Meazza podczas sezonu 1930/1931

Ambrosiana po zakończeniu sezonu 1929/1930 ligi włoskiej wzięła udział w Pucharze Mitropa. 15 lipca 1930 rozegrano pierwszy mecz, w którym Inter pokonał 4:2 Újpest (4:2), a Meazza zdobył dwa gole[47]. W meczu rewanżowym Meazza również strzelił dwie bramki, ale Nerazzurri przegrali 4:2 i trzeba było rozegrać mecz rozstrzygający[48]. W trzecim starciu padł remis 1:1, a Meazza zdobył bramkę[49]. Rozegrano zatem jeszcze jeden mecz, w którym Ambrosiana wygrała 5:3. Balilla zdobył w tym meczu dwa trafienia[50]. Inter awansował do półfinału, w którym przegrał 8:3 w dwumeczu ze Spartą Praga[51].

Ambrosiana w sezonie 1929/1930 zdobyła mistrzostwo Włoch, zdobywając 50 punktów. Meazza zdobył w tym sezonie 31 bramek, co pozwoliło mu na zdobycie korony króla strzelców[52]. Z 7 golami został królem strzelców Pucharu Mitropy[53].

Sezon 1930/1931 edytuj

5 października 1930 rozegrał pierwszy mecz 1930/1931, w którym strzelił bramkę, a Ambrosiana zremisowała z Pro Vercelli 1:1[54]. Dublet zanotował 28 października w meczu z Casale (5:1)[55]. 21 grudnia również zanotował dwa trafienia w zremisowanym 2:2 meczu przeciwko Legnano[56].

15 lutego 1930, w wygranym meczu ligowym z Pro Vercelli (6:1), zdobył dwie bramki[57]. 8 marca zanotował dwa trafienia w meczu 21. kolejki Serie A przeciwko Torino[58]. 5 kwietnia strzelił dwa gole w spotkaniu z Modeną (5:2)[59]. W następnym meczu, przeciwko Alessandrii, również zdobył dwa gole[60]. 31 maja w wygranym 5:0 meczu z AS Romą zdobył dwa gole[61]. Tydzień później, w meczu 30. kolejki Serie A przeciwko Legnano (3:0), dwukrotnie trafił do siatki bramkarza, Angelo Rotondiego[62].

Meazza w sezonie 1930/1931 łącznie wystąpił w 34 meczach, w których strzelił 24 bramki. Ambrosiana zajęła 5. miejsce w rozgrywkach ligowych, gromadząc 38 punktów. Meazza z 24 golami zajął 2. miejsce w klasyfikacji strzelców Serie A – za zdobywcą 29 goli, Rodolfo Volkiem[63].

Sezon 1931/1932 edytuj

 
Meazza w sezonie 1931/1932 (siedzi trzeci od lewej)

Sezon rozpoczął 20 września 1931 od meczu z Casale, w którym Ambrosiana przegrała 3:1[64]. Pierwszą bramkę strzelił w następnym meczu, rozegranym 27 września przeciwko Torino[65]. 18 października zdobył dwa gole w wygranym 3:2 meczu z A.C. Milanem[66]. Dublet skompletował 25 października w spotkaniu z Pro Vercelli[67].

31 stycznia 1932 zanotował trzy trafienia, a Ambrosiana 4:0 z drużyną Casale[68]. 26 maja strzelił dwie bramki w meczu 31. kolejki Serie A przeciwko Genui[69]. Trzy dni później również zdobył dwa gole, tym razem remisując 2:2 z Lazio[70].

Ambrosiana-Inter zakończył sezon 1931/1932 na 6. miejscu z 38 punktami. Giuseppe Meazza z 21 golami na koncie został wicekrólem strzelców rozgrywek (razem z Libero Marchiną)[71].

Sezon 1932/1933 edytuj

 
Giuseppe Meazza i Giampiero Combi podczas Derbów d’Italia (1933)

Sezon 1932/1933 rozpoczął od spotkania z Pro Patrią (6:2), w którym zdobył trzy bramki, strzelając w 5., 41. i 89. minucie spotkania[72]. 8 grudnia, w wygranym 3:2 meczu z Padovą, zanotował dwa trafienia[73].

8 stycznia 1933 strzelił dwie bramki w meczu przeciwko Palermo[74]. Tydzień później również zanotował dublet, dwukrotnie trafiając w spotkaniu z Bari[75]. 16 kwietnia strzelił dwa gole w wygranym 5:1 meczu 25. kolejki Serie A przeciwko Torino[76].

Meazza skończył sezon z 20 trafieniami, plasując się na 4. pozycji w klasyfikacji króla strzelców Serie A. Ambrosiana-Inter zajął 2. miejsce w lidze, w związku z czym zakwalifikował się do Pucharu Mitropa[77], w którym pierwszy mecz rozegrał 25 czerwca, przegrywając 1:0 z First Vienną[78]. W meczu rewanżowym Inter wygrał 4:0, a Meazza zanotował hat tricka[79]. Włoski zespół doszedł do finału rozgrywek, w którym przegrał 4:3 z Austrią Wiedeń[80]. Z 5 golami został królem strzelców rozgrywek[53].

Sezon 1933/1934 edytuj

Najmłodsi piłkarze w historii Serie A, który strzelili 100 goli[7][81][82]
Lp. Piłkarz Wiek
1. Giuseppe Meazza 23 lata i 32 dni
2. Silvio Piola 23 lata i 68 dni
3. Giampiero Boniperti 23 lata i 193 dni
4. Felice Borel 23 lata i 307 dni
5. José Altafini 24 lata i 239 dni
6. Mauro Icardi 25 lat i 27 dni
7. Edinson Cavani 25 lat i 340 dni
8. Omar Sívori 26 lat i 90 dni
9. Guglielmo Gabetto 26 lat i 104 dni
10. Alberto Gilardino 26 lat i 105 dni

10 września 1933 rozegrał pierwszy mecz sezonu 1933/1934, w którym Ambrosiana wygrała 9:0 z Casale, a Meazza skompletował trzy trafienia[83]. 24 września, w wygranym 2:1 meczu z Napoli, strzelił obie bramki dla swojego zespołu[84]. Jego pierwszy gol był 100. w rozgrywkach Serie A, dzięki czemu w wieku 23 lat i 32 dni stał się najmłodszym piłkarzem, który zdobył 100 goli w najwyższej klasie rozgrywkowej we Włoszech[7][81][82]. 1 listopada strzelił dwie bramki w starciu z A.C. Milanem (3:0)[85]. 5 listopada w meczu 9. kolejki Serie A przeciwko Lazio (4:1) strzelił cztery gole, trafiając w 12., 47., 62. i 76. minucie meczu[86].

 
Meazza w walce o piłkę podczas Derbów d’Italia

W drugiej połowie sezonu znalazł się w fatalnej formie strzeleckiej, nie strzelając bramki w siedmiu meczach: od grudnia do lutego[87]. Passę bez bramki 18 lutego 1934 w meczu z Alessandrią (2:0), w którym strzelił bramkę w 67. minucie spotkania[88]. 18 marca strzelił dwie bramki w wygranym 8:1 meczu z Lazio[89]. Były to jego ostatnie gole w tym sezonie Serie A; Meazza nie trafił do siatki w sześciu pozostałych meczach, a w dwóch nie zagrał z powodu kontuzji[90].

Ogólnie w sezonie 1933/1934 zanotował 34 występy, w których zdobył 24 goli. Z 21 bramkami w sezonie ligowym uplasował się na trzeciej pozycji w klasyfikacji najlepszych strzelców[91]. Po zakończeniu rozgrywek ligowych, Ambrosiana wzięła udział w Pucharze Mitropa. W pierwszym meczu włoski zespół zremisował 1:1 z SK Kladno[92]. W spotkaniu rewanżowym Meazza strzelił dwie bramki, ale Inter przegrał 3:2 z czeskim zespołem i odpadł z turnieju[93].

Sezon 1934/1935 edytuj

 
Meazza w 1934 (pierwszy od lewej w pierwszym rzędzie)

Sezon rozpoczął od spotkania z Palermo (3:0)[94]. 14 października, w wygranym 7:0 meczu z Triestiną, Meazza skompletował hat-tricka[95]. Następnie nie strzelił bramki w sześciu meczach z rzędu[87], przerywając passę 23 grudnia, kiedy to zdobył bramkę w meczu 10. kolejki z Fiorentiną (1:1)[96].

6 stycznia 1935 strzelił hat-tricka w wygranym 5:1 meczu z Brescią[97]. 24 lutego zanotował dublet w spotkaniu przeciwko Livorno (5:1)[98]. Po tym meczu zanotował serię dziewięciu meczów bez zdobytej bramki[87]. Passę przełamał 13 maja w meczu z SSC Napoli (2:1), w którym strzelił dwa gole[99]. 27 maja w meczu 29. kolejki Serie A z Torino (4:0) dwukrotnie zdobył bramkę[100].

Łącznie w sezonie 1934/1935 zdobył 20 bramek, występując w 32 spotkaniach. Meazza z 18 golami w rozgrywkach ligowych został trzecim najskuteczniejszym zawodnikiem, za królem strzelców Enrique Guaitą (28 goli) i Silvio Piolą (21 goli). Ambrosiana-Inter ponownie zakończył sezon na 2. miejscu, kwalifikując się do Pucharu Mitropy[101].

16 czerwca rozpoczął zmagania w rozgrywkach, rozgrywając mecz z Austrią Wiedeń. Starcie zakończyło się porażką 5:2 Interu, a Meazza zanotował oba trafienia dla swojej drużyny[102]. W meczu rewanżowym Inter ponownie przegrał (3:1) i tym samym odpadł z pucharu[103].

Sezon 1935/1936 edytuj

22 września 1935 rozegrał pierwszy mecz nowego sezonu, w którym Inter przegrał 1:0 z Brescią[104]. Pierwszego gola zdobył skutecznie wykonując rzut wolny w kolejnym meczu, przeciwko A.C. Milan, który zakończył się remisem 1:1.[105]. 13 października strzelił trzy bramki w wygranym 4:0 meczu z Palermo[106]. 3 listopada zanotował dublet w meczu 6. kolejki Serie A przeciwko Triestinie (5:0)[107]. Tydzień później również strzelił dwa gole, trafiając w zremisowanym 2:2 spotkaniu z Alessandrią[108]. 17 listopada strzelił hat-tricka w meczu Derbów d’Italia z Juventusem (4:0)[109]. 25 grudnia zadebiutował w rozgrywkach Pucharu Włoch w wygranym 4:0 meczu z Brescią, w którym strzelił premierową bramkę[110].

 
Skład Ambrosiany na sezon 1935/1936; Meazza siedzi trzeci od lewej

Od grudnia 1935 do lutego 1936 Meazza notował passę 6 meczów ze zdobytą bramkę[87]. 22 marca strzelił dwa gole w wygranym 4:2 starciu z Napoli[111]. 21 maja wystąpił w przegranym 1:0 meczu pucharu krajowego z Juventusem[112].

Ambrosiana-Inter zakończył sezon na 4. miejscu, kwalifikując się do Pucharu Mitropa. Łącznie w sezonie 1935/1936 wystąpił w 37 meczach, w których zdobył 36 goli. Z 25 golami w lidze został królem strzelców, kończąc na czele klasyfikacji strzelców po raz drugi[113].

21 czerwca rozegrał pierwszy mecz Pucharu Mitropa. Spotkanie ze Zbrojovką Brno zakończyło się zwycięstwem 3:2, a Balilla strzelił dwie bramki[114]. 29 czerwca w meczu rewanżowym, w którym Inter ponownie wygrał (8:1), Meazza zdobył pięć bramek: 1:0 (2'), 3:0 (28'), 5:0 (61'), 7:0 (80'), 8:0 (84')[115]. Ambrosiana z wygraną 11:3 w dwumeczu awansowała do ćwierćfinału, który wygrała 4:3 z First Vienną[116]. Włoski zespół został pokonany w półfinale przez Spartę Praga; Meazza strzelił bramki w obu przegranych meczach półfinału (3:5, 2:3)[117]. Został królem strzelców pucharu, zdobywając łącznie 10 bramek[53].

Sezon 1936/1937 edytuj

 
Skład Interu na sezon 1936/1937; Meazza drugi od prawej w pierwszym rzędzie

13 września rozegrał pierwszy mecz nowego sezonu, w którym zdobył bramkę w przegranym 2:1 meczu z Triestiną[118]. Tydzień później, w meczu ligowym przeciwko Novara Calcio skompletował hat tricka[119]. Od października do stycznia nie zanotował trafienia, kończąc mecz bez strzelonej bramki pięciokrotnie (nie grał w meczach kolejek 8., 9., 10., i 11.)[87].

6 stycznia 1937 strzelił gola w rozgrywkach Pucharu Włoch w 1/8 finału z drużyną L’Aquili (4:3)[120]. W lidze przełamał się 10 stycznia 1937 w wygranym 3:0 meczu 15. kolejki Serie A przeciwko Alessandrii, w którym strzelił gola w 58. minucie spotkania[121]. Rozgrywki krajowego pucharu zakończył na etapie półfinału, przegrywając 2:0 z AS Romą[122].

Sezon 1936/1937 zakończył z 14 golami, w tym 11 uzbierał w Serie A. Po raz pierwszy w swojej karierze nie znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji króla strzelców Serie A[a]. Ambrosiana-Inter zakończyła sezon na 7. miejscu i nie zakwalifikowała się do Pucharu Mitropa[123].

Sezon 1937/1938 edytuj

 
Giuseppe Meazza (1937)

Sezon rozpoczął 12 września 1937 od zremisowanego 3:3 spotkania z Lucchese, w którym zanotował trafienie[124]. 3 października, po nierozegraniu dwóch meczów Serie A, Meazza zdobył dwa gole w wygranym 5:1 meczu z Fiorentiną[125]. 8 grudnia, w wygranym 5:2 meczu 4. rundy Pucharu Włoch przeciwko Vicenzie, zdobył cztery bramki, strzelając w 10., 30., 60., i 88. minucie spotkania[126]. W kolejnym starciu pucharu, rozegranym 26 grudnia przeciwko Bari (5:1), skompletował hat-tricka[127].

9 stycznia 1938, w wygranym 9:2 meczu 15. kolejki Serie A z Bari, strzelił pięć bramek, trafiając w 19., 34., 61., 77. i 86. minucie starcia[128]. Tydzień później, w meczu z Lucchese (4:0), Meazza skompletował hat-tricka[129]. 13 lutego zanotował dublet w wygranym 2:0 spotkaniu z Bologną[130].

W rozegranych 34 meczach zdobył 30 bramek. Sezon ligowy skończył z 20 bramkami, sięgając po raz trzeci po koronę króla strzelców Serie A. Ambrosiana zakończyła sezon w lidze na 1. miejscu, zdobywając mistrzostwo Włoch[131]. W Pucharze Włoch udział zakończyła na półfinale, odpadając po meczu z Juventusem (0:2)[132].

Jako mistrz Włoch, Inter zakwalifikował się do Pucharu Mitropa. 26 czerwca rozegrano pierwszy mecz turnieju, w którym włoski zespół wygrał 4:2, a Meazza zdobył bramkę[133]. Przegrywając 10:3 ze Slavią Praga, Nerazzurri, zakończyli swój udział w rozgrywkach na ćwierćfinale[134].

Sezon 1938/1939 edytuj

Sezon 1938/1939 rozpoczął od strzelenia bramki w meczu z Lazio (1:1)[135]. Jednak już od października pauzował z powodu kontuzji. Z tego powodu nie rozegrał dziewięciu meczów[87].

Na boisko powrócił 1 stycznia 1939, występując w wygranym 1:0 meczu z Genoą[136]. Tydzień później strzelił swoją pierwszą bramkę po absencji, trafiając w meczu z Bari (1:4)[137].

 
Artykuł tygodnika Il Calcio Illustrato z 1940 opowiadający o kontuzji Meazzy

Z powodu innych kontuzji łącznie w sezonie 1938/1939 rozegrał 23 mecze, w których zdobył trzy gole. W lidze Ambrosiana zajęła 3. miejsce, kwalifikując się do Pucharu Mitropy[138]. Wystąpił we wszystkich sześciu meczach Pucharu Włoch, który Ambrosiana-Inter wygrała, pokonując w finale 2:1 drużynę Novary[139].

Sezon 1939/1940 edytuj

Z powodu poważnej kontuzji – odmrożenia stopy (niedrożność naczyń krwionośnych w lewej stopie) – Meazza nie wystąpił w żadnym meczu sezonu 1939/1940. Po zakończonym sezonie zdecydował się na opuszczenie Interu Mediolan i przejście do ulubionego klubu z czasów dzieciństwa – A.C. Milanu[18][140].

 
Giuseppe Meazza (1941)

AC Milan edytuj

Sezon 1940/1941 edytuj

Po przenosinach do Milanu nadal leczył kontuzję, w związku z czym w nowym klubie zadebiutował 12 stycznia 1941, rozgrywając mecz z Juventusem (2:2)[141]. Pierwszą bramkę dla Milanu zdobył w zremisowanym 2:2 starciu ze swoim poprzednim klubem – Ambrosianą-Interem[142]. 30 marca, w wygranym 5:0 meczu z SSC Bari, strzelił 200. gola w Serie A, stając się pierwszym zawodnikiem, który zanotował 200 trafień w tych rozgrywkach[143][144].

Ogólnie w sezonie 1940/1941 rozegrał 15 meczów, w których strzelił 6 bramek. Milan z 34 punktami uplasował się na 3. pozycji w tabeli ligowej[145].

Sezon 1941/1942 edytuj

26 października 1941 rozegrał pierwszy mecz nowego sezonu, w którym wygrał 7:1 z Modeną[146]. Pierwszą bramkę w sezonie 1941/1942 zdobył dopiero 22 marca 1942 w wygranym 4:2 starciu z Romą[147].

Łącznie w sezonie 1941/1942 wystąpił w 27 meczach, w których zdobył pięć bramek. Mediolański zespół z 27 punktami zajął 10. miejsce w lidze[148]. Wraz z drużyną dotarł do finału Pucharu Włoch, w którym przegrał 5:2 w dwumeczu przeciwko Juventusowi[149]. Rozgrywki pucharowe zakończył z pięcioma występami, zdobywając dwie bramki. Ogólnie dla Milanu rozegrał 42 spotkania, w których zanotował 11 trafień.

 
Skład Juventusu na mecz z AC Sampierdarenese; Meazza pierwszy od lewej w pierwszym rzędzie (1943)

Juventus edytuj

Po zakończonym sezonie postanowił przenieść się do Juventusu. Z powodu kontuzji opuścił pierwsze dwa mecze Serie A[87], dlatego w nowym zespole zadebiutował 18 października 1942 w meczu 3. kolejki Serie A z Torino (2:5)[150]. Pierwszą bramkę dla Juventusu strzelił 15 listopada w wygranym 3:1 spotkaniu z Bologną[151].

24 stycznia 1943, w wygranym 5:2 meczu z Venezią, Giuseppe Meazza zanotował dublet[152]. 14 marca, w przegranym 3:1 meczu ze swoim dawnym klubem – Ambrosianą-Interem – Meazza strzelił jedyną bramkę dla turyńskiego zespołu[153].

Sezon 1942/1943 zakończył z 27 meczami, w których strzelił 10 bramek. Był to jego ostatni sezon w karierze, w którym zaliczył 10 goli[b]. Milan zakończył sezon na 8. miejscu w tabeli ligowej[154].

AS Varese edytuj

W sezonie 1944 występował w klubie Varese Calcio. Zespół występował w rozgrywkach Divisione Nazionale, które zostały później uznane za nieoficjalne z uwagi na fakt, że rozgrywano je tylko na terenie Włoskiej Republiki Socjalnej. W 2002 Federazione Italiana Giuoco Calcio uznało jednak status oficjalny edycji, jednak zwycięzca edycji – Spezia została „honorowym” mistrzem Włoch[155].

Sezon rozpoczął od strzelenia bramki z rzutu karnego w meczu przeciwko US Cremonese[156]. 30 kwietnia 1944 strzelił dwa gole w wygranym 4:1 meczu z Atalantą[156]. Rundę kwalifikacyjną zakończył z 7 golami, a Varese, po rozegraniu zwycięskiego barażu z Brescią (1:0), awansowało do półfinałów, gdzie odpadło kończąc grupę A na ostatnim, 4. miejscu[157].

Atalanta BC edytuj

 
Meazza i Amedeo Biavati (1946)

W 1945 dołączył do zespołu Atalanty, w którym zadebiutował 18 listopada 1945 w bezbramkowo zremisowanym meczu z Triestiną[158]. Pierwszą bramkę dla drużyny zdobył, trafiając w spotkaniu z Brescią (1:1)[159]. Drugą i jednocześnie ostatnią bramkę dla Orobici Nerazzurri zdobył w meczu z Interem Mediolan (2:1)[160].

W sezonie 1945/1946 rozegrał 14 spotkań, w których zanotował dwa trafienia. Atalanta BC zakończyła sezon na 9. miejscu i nie awansowała do rundy finałowej rozgrywek[161].

Inter Mediolan edytuj

Po zakończeniu sezonu 1945/1946 dołączył jako grający trener do Interu Mediolan, który był zagrożony spadkiem z ligi. Pierwszy mecz po powrocie rozegrał 22 grudnia 1946, w którym strzelił bramkę, a Inter zwyciężył z Bari 3:1[162].

Ostatnią bramkę w seniorskiej karierze zdobył 13 kwietnia 1947, trafiając w 44. minucie na 3:0 w spotkaniu z Triestiną (5:2)[163]. 29 czerwca 1947 zakończył karierę seniorską, rozgrywając mecz przeciwko Bolognii, który zakończył się remisem 1:1[164]. Inter Mediolan zakończył rozgrywki ligowe na 10. pozycji w ligowej tabeli[165], unikając degradacji do Serie B, którą był zagrożony w połowie sezonu[166].

Kariera reprezentacyjna edytuj

 
Meazza między 1930 a 1933

Lata 1930–1933 edytuj

9 lutego 1930 zadebiutował w reprezentacji Włoch w meczu przeciwko reprezentacji Szwajcarii (4:2), w którym zdobył dwa gole: 3:2 (37. minuta) i 4:2 (39. minuta)[3][167]. W swoim drugim meczu dla reprezentacji zdobył bramkę, a włoska drużyna pokonały Niemcy 2:0[168]. 11 maja 1930, w 4. meczu dla Włoch skompletował hat-tricka w wygranym 5:0 spotkaniu z Węgrami[169].

25 stycznia 1931, w wygranym 5:0 meczu z reprezentacją Francji zdobył trzy bramki, trafiając w odstępie 19 minut: 1:0 (19'), 2:0 (34') i 3:0 (40')[170]. Zdobył dwa gole w rozgrywkach Pucharu Europy Środkowej.

12 marca 1933 zanotował dwa trafienia w wygranym 3:2 meczu z Belgią[168]. 13 maja 1933 nie zdobył bramki w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Anglią kończąc passę czterech meczów ze zdobytą bramkę[168].

Lata 1934–1936 edytuj

25 marca 1934 strzelił dwie bramki w wygranym 4:0 meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 1934 z Grecją, tym samym zapewniając Włochom awans na Mistrzostwa Świata 1934[171].

 
Skład reprezentacji Włoch na mecz z Czechosłowacją na MŚ 1934 (Meazza ósmy od lewej ze sztandarem)

Mistrzostwa Świata 1934, które odbyły się we Włoszech, rozpoczął od rozegrania meczu 1/8 fazy pucharowej przeciwko Stanom Zjednoczonym (7:1), w którym strzelił bramkę w 90. minucie[172]. 31 maja Włochy zremisowały 1:1 z reprezentacją Hiszpanii, dlatego mecz został powtórzony. Dzień później strzelił jedyną bramkę w spotkaniu, dzięki czemu włoska reprezentacja awansowała do półfinału rozgrywek[172]. W nim gospodarz pokonał Austrię 1:0 po golu Enrique Guaity i awansował do finału[172].

Mecz finałowy został rozegrany 10 czerwca na Stadio Nazionale w Rzymie pomiędzy Włochami, a reprezentacją Czechosłowacji. Po 90 minutach włoska drużyna remisowała 1:1 z rywalami. W piątej minucie dogrywki zwycięską bramkę strzelił Angelo Schiavio, dzięki czemu Włochy zostały mistrzem świata. Został wybrany najlepszym piłkarzem turnieju, a także został włączony do drużyny gwiazd[1].

14 listopada zanotował dublet w meczu z Anglią (2:3), strzelając w 58. i 62. minucie spotkania[173]. W 1935 po raz drugi wygrał Puchar Europy Środkowej, zdobywając w edycji 1933/1935 dwa gole. 17 lutego 1935 strzelił dwie bramki w wygranym 2:1 meczu towarzyskim z Francją[174]. Jego pierwsza bramka była 26. dla reprezentacji Włoch – pobił tym samym rekord Adolfo Baloncieriego, który dotychczas był najlepszym strzelcem w historii reprezentacji. 25 października zdobył gola przeciwko Szwajcarii w rozgrywkach Pucharu Europy Środkowej. Z ośmioma golami jest najskuteczniejszym włoskim piłkarzem w historii pucharu[175], a z 16 meczami jest włoskim piłkarzem z największą liczbą meczów w tych rozgrywkach[176].

Lata 1937–1939 edytuj

 
Meazza odbiera Złotą Nike od prezydenta Francji Alberta Lebruna po wygranej w finale MŚ 1938

Na początku został mianowany kapitanem drużyny narodowej. Pierwszy raz z opaską kapitańską wystąpił 25 kwietnia 1937 w meczu z Węgrami (2:0)[164][168]. 27 maja, w wygranym 3:1 meczu z reprezentacją Norwegii, strzelił swoją 30. bramkę dla reprezentacji Włoch[168].

Mistrzostwa Świata 1938 we Francji rozpoczął od wygrania 2:1 w 1/8 finału z Norwegią[177]. Następnie Włochy pokonały 3:1 Francję w ćwierćfinale przechodząc do półfinału. 16 czerwca rozegrał mecz półfinałowy przeciwko reprezentacji Brazylii, który zakończył się zwycięstwem włoskiej drużyny 2:1. Bramkę na 2:0 strzelił w 60. minucie spotkania Meazza z rzutu karnego. Podczas jego wykonywania napastnikowi rozerwały się szorty, dlatego Meazza przytrzymał spodenki lewą ręką i skutecznie wykonał rzut karny[164].

W finale, rozegranym 19 czerwca na Stade olympique Yves-du-Manoir w Colombes, Azzurri zmierzyli się z Węgrami, które w półfinale pokonały 5:1 reprezentację Szwecji. W meczu finałowym zanotował trzy asysty: przy trafieniu Silvio Pioly oraz przy dwóch golach Gino Colaussiego. Ostatecznie Włochy pokonały rywali 4:2, a Meazza jako kapitan wzniósł Złotą Nike[178]. Po turnieju został wybrany do drużyny gwiazd mundialu[179].

Ostatni mecz dla reprezentacji Włoch rozegrał 20 lipca 1939, a Włosi wygrali 3:2 z Finlandią. Łącznie dla Włoch rozegrał 53 mecze, w których strzelił 33 bramki i jest drugim najskuteczniejszym zawodnikiem w historii reprezentacji Włoch, ustępując zdobywcy 35 goli Luigi Rivie. W czasie gry dla narodowej drużyny wygrał 35 spotkań, zremisował 12 razy, a przegrał sześć meczów[180].

Kariera trenerska edytuj

Jako grający trener występował w Atalancie (1945–1946) oraz w Interze Mediolan (1946–1948). W 1948, jako jeden z pierwszych trenerów, zaczął trenować zagraniczny klub – turecki Beşiktaş JK[2][181]. Później prowadził Pro Patrię. W latach 1952–1953 był trenerem reprezentacji Włoch w piłce nożnej, z którą wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich 1952. Później ponownie był szkoleniowcem Interu. Podczas pracy w sekcji juniorskiej klubu wypatrzył syna Valentino Mazzoli – Sandro Mazzolę i przekonał go do podpisania kontraktu z Interem[2].

Styl gry edytuj

Meazza podczas kariery juniorskiej był umieszczany na pozycji obrońcy. Na początku kariery seniorskiej został przesunięty na pozycję napastnika. Później grał także jako cofnięty napastnik na lewej części boiska, jednak potrafił grać też na prawej stronie. Pod koniec kariery zaczął występować na pomocy, grając na pozycjach ofensywnego pomocnika, środkowego pomocnika, a także grając bliżej obrony.

Był znany z ponadprzeciętnej skuteczności w wykańczaniu akcji, a także z umiejętności w kiwaniu się. Pomimo niskiego wzrostu (169 cm), potrafił dobrze grać głową i strzelać bramki w ten sposób[1]. Chociaż jego wiodącą nogą była prawa, dobrze grał obiema nogami. Znany był z niezwykłej techniki wykonywania rzutów wolnych, które strzelał nadając im rotację opadającą, nazywaną po włosku a foglia morta[1][182][183]. Był także niezwykle skutecznym wykonawcą rzutów karnych. Prócz umiejętności czysto piłkarskich, posiadał także cechy przywódcze[4][183][184].

Prowadził jednak niezdrowy tryb życia: często przed meczami nocował w domach publicznych. Był jedynym piłkarzem reprezentacji Włoch, któremu pozwolono palić papierosy. Był także miłośnikiem szybkich samochodów, dobrze tańczył tango, co później pomagało mu w dryblingu podczas meczów[18].

Statystyki edytuj

Klubowe edytuj

Klub Sezon Liga Liga Puchar Włoch Puchar Mitropa Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Inter Mediolan 1927/1928 Divisione Nazionale 33 12 – – 33 12
1928/1929 29 33 – – 29 33
1929/1930 Serie A 33 31 – 6 7 39 38
1930/1931 34 24 – – 34 24
1931/1932 28 21 – – 28 21
1932/1933 32 20 – 6 5 38 25
1933/1934 32 21 – 2 3 34 24
1934/1935 30 18 – 2 2 32 20
1935/1936 29 25 2 1 6 10 37 36
1936/1937 26 11 4 3 – 30 14
1937/1938 26 20 4 8 4 2 34 30
1938/1939 16 4 6 0 1 0 23 4
1939/1940 0 0 – – 0 0
Ogólnie 348 240 16 12 27 29 391 282
A.C. Milan 1940/1941 Serie A 14 6 1 0 – 15 6
1941/1942 23 3 4 2 – 27 5
Ogólnie 37 9 5 2 0 0 42 11
Juventus 1942/1943 Serie A 27 10 – – 27 10
Ogólnie 27 10 0 0 0 0 27 10
AS Varese 1944 Divisione Nazionale 20 7 – – 20 7
Ogólnie 20 7 0 0 0 0 20 7
Atalanta BC 1945/1946 Divisione Nazionale 14 2 – – 14 2
Ogólnie 14 2 0 0 0 0 14 2
Inter Mediolan 1946/1947 Serie A 17 2 – – 17 2
Ogólnie 17 2 0 0 0 0 17 2
Ogólnie w karierze 463 270 21 14 27 29 511 313

Reprezentacyjne edytuj

Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Włochy
1930 5 6
1931 6 5
1932 4 2
1933 5 5
1934 9 7
1935 3 2
1936 4 2
1937 5 1
1938 6 3
1939 6 0
Ogólnie 53 33

Trenerskie edytuj

Zespół Od Do Statystyka
M W R P % W
Atalanta 25 listopada 1945 13 stycznia 1946 7 2 0 5 28,57
Inter Mediolan 5 stycznia 1947 14 marca 1948 49 22 7 20 44,90
Beşiktaş JK 22 marca 1948 30 czerwca 1948 7 5 0 2 71,43
Pro Patria 19 września 1949 30 czerwca 1951 74 25 18 31 33,78
Włochy 1 lipca 1952 31 grudnia 1952 2 1 0 1 50,00
Inter Mediolan 26 grudnia 1955 30 czerwca 1956 22 11 6 5 50,00
6 maja 1957 30 czerwca 1957 8 3 1 4 37,50
Łącznie 169 66 32 68 39,05

Sukcesy edytuj

Inter Mediolan edytuj

Reprezentacyjne edytuj

Indywidualne edytuj

Wyróżnienia edytuj

Rekordy edytuj

Reprezentacja Włoch
Rozgrywki klubowe we Włoszech
  • Czwarty najskuteczniejszy zawodnik w historii Serie A: 216 goli
  • Najskuteczniejszy zawodnik w historii Interu Mediolan: 284 gole[188]
  • Najskuteczniejszy zawodnik w historii Interu Mediolan w Serie A: 197 goli[188]
  • Najmłodszy zawodnik w historii Serie A, który strzelił 100 goli: 23 lata i 32 dni
  • Najwięcej goli historii Serie A w debiutanckim sezonie: 31 goli (sezon 1929/1930)[189]
  • Najwięcej hat-tricków spośród Włochów występujących w Serie A: 15[190][191]
Rozgrywki klubowe międzynarodowe
 
Grób Meazzy w Cimitero Monumentale di Milano (2015)

Życie prywatne edytuj

Meazza w 1939 poślubił Ritę Galloni (zm. 1966). Para doczekała się dwóch córek: Silvany i Gabrielli[192]. Miał też drugą żonę, Carlę Lambrughi[18]. W 1951 wystąpił w filmie pt. Milano miliardaria, w którym zagrał samego siebie, u boku Sophii Loren[192][193]. Pracował też jako dziennikarz[164].

Zmarł 21 sierpnia 1979 z powodu raka płuc, dwa dni przed swoimi 69. urodzinami w Lissone, gdzie spędził ostatnie lata życia[18]. Początkowo był pochowany na Cimitero Monumentale di Milano, skąd w 2004 przeniesiono jego ciało do krypty kościoła na tym samym cmentarzu[194]. 3 marca 1980, kilka miesięcy po jego śmierci, stadion Interu Mediolan i A.C. Milanu – San Siro otrzymał imię Meazzy[18][195].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Sezony Giuseppe Meazzy w Serie A:
    Sezon 1929/1930 – 31 goli (1. miejsce)
    Sezon 1930/1931 – 24 gole (2. miejsce)
    Sezon 1931/1932 – 21 goli (3. miejsce)
    Sezon 1932/1933 – 20 goli (4. miejsce)
    Sezon 1933/1934 – 21 goli (3. miejsce)
    Sezon 1934/1935 – 18 goli (3. miejsce)
    Sezon 1935/1936 – 25 goli (1. miejsce).
  2. ↑ W pozostałych sezonach strzelał:
    Sezon 1944 – 7 goli
    Sezon 1945/1946 – 2 gole
    Sezon 1946/1947 – 2 gole.
  3. ↑ Ex aequo – Raimundo Orsi, František Kloz i Matthias Sindelar.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d The inimitable Giuseppe Meazza – FIFA.com [online], web.archive.org, 26 października 2019 [dostęp 2022-10-27] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-26].
  2. ↑ a b c d Miał sprzedawać owoce, został legendą futbolu [online], fcinter.pl [dostęp 2023-05-19] (pol.).
  3. ↑ a b Charlie Connelly, Giuseppe Meazza: Milan’s greatest footballer [online], The New European, 18 sierpnia 2021 [dostęp 2023-05-19] (ang.).
  4. ↑ a b Storie di Calcio, MEAZZA Giuseppe: La favola di Peppin il folbèr [online], Storie di Calcio, 30 stycznia 2016 [dostęp 2023-07-30] (wł.).
  5. ↑ Giuseppe Meazza [online], playerhistory.com [dostęp 2012-02-26].
  6. ↑ Giuseppe Meazza | Inter.it [online], www.inter.it [dostęp 2024-01-26] (ang.).
  7. ↑ a b c FourFourTwo Staff, Icardi 100: Inter captain’s Serie A landmark in Opta numbers [online], fourfourtwo.com, 18 marca 2018 [dostęp 2023-07-10] (ang.).
  8. ↑ MIKY & GENNY - COPPA ITALIA 1937-38 [online], xoomer.virgilio.it [dostęp 2024-01-26].
  9. ↑ Serie A all-time top scorers: Piola, Totti, Del Piero & players with over 150 goals | Goal.com [online], www.goal.com, 19 marca 2023 [dostęp 2023-07-10] (ang.).
  10. ↑ FIGC [online], web.archive.org, 31 lipca 2013 [dostęp 2022-10-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-07-31].
  11. ↑ Stadion Giuseppe Meazza (San Siro) [online], intermediolan.com [dostęp 2012-02-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-04].
  12. ↑ Stadion [online], acmilan.pl [dostęp 2012-02-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-24].
  13. ↑ Hall of Fame: Allegri miglior allenatore. Nell’Olimpo del calcio italiano anche Zanetti e Totti – Sportmediaset [online], Sportmediaset.it [dostęp 2023-07-10] (wł.).
  14. ↑ Inaugurata la Walk of Fame: 100 targhe per celebrare le leggende dello sport italiano [online], www.coni.it, 7 maja 2015 [dostęp 2023-07-10].
  15. ↑ l, Nowi członkowie Galerii Sław – Inter Mediolan [online], intermediolan.com [dostęp 2023-07-10] (ang.).
  16. ↑ a b c Meazza dopo un secolo resta il più bravo di tutti – Milano [online], milano.corriere.it [dostęp 2023-07-10].
  17. ↑ a b c Giuseppe Meazza Giuseppe Meazza – Inter Milan Milano [online] [dostęp 2023-07-10] (ang.).
  18. ↑ a b c d e f g Wirtualna Polska Media, Kobieciarz, tancerz, miłośnik szybkiej jazdy, legenda Calcio. Giuseppe Meazza – pierwowzór celebryty wśród piłkarzy [online], sportowefakty.wp.pl, 3 stycznia 2021 [dostęp 2023-07-30] (pol.).
  19. ↑ Max Bradfield, Giuseppe Meazza: 'il Genio' [online], Football Bloody Hell, 14 października 2022 [dostęp 2023-08-01] (ang.).
  20. ↑ #InterLegends – Giuseppe Meazza: Italian Football’s Greatest Of All Time [online], SempreInter.com, 29 marca 2019 [dostęp 2023-07-10] (ang.).
  21. ↑ Giuseppe Meazza, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–debiuty) [dostęp 2023-07-10].
  22. ↑ Campionato 1927/1928: Inter – Pro Patria (5:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  23. ↑ Inter-Calcio.it: Archivio Storico Campionato 1927-1928 [online], www.inter-calcio.it [dostęp 2023-07-10].
  24. ↑ Campionato 1928/1929: Fiorentina – Ambrosiana (0:3) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  25. ↑ Campionato 1928/1929: Ambrosiana – Reggiana (5:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  26. ↑ Campionato 1928/1929: Ambrosiana – Brescia (5:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  27. ↑ Campionato 1928/1929: Ambrosiana – Pistoiese (9:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  28. ↑ Campionato 1928/1929: Ambrosiana – Napoli (8:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  29. ↑ Campionato 1928/1929: Ambrosiana – Biellese (7:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  30. ↑ Campionato 1928/1929: Ambrosiana – Fiorentina (3:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  31. ↑ Campionato 1928/1929: Ambrosiana – Verona (9:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  32. ↑ Campionato 1928/1929: Ambrosiana – Fiumana (8:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  33. ↑ Campionato 1928/1929: Ambrosiana – Juventus (4:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  34. ↑ Campionato 1928/1929: Ambrosiana – Venezia (10:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-10].
  35. ↑ Italy 1928/29 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-10].
  36. ↑ Campionato 1929/1930: Livorno – Ambrosiana (1:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  37. ↑ Campionato 1929/1930: Ambrosiana – Cremonese (3:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  38. ↑ Campionato 1929/1930: Ambrosiana – Padova (6:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  39. ↑ Campionato 1929/1930: Ambrosiana – Torino (3:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  40. ↑ Campionato 1929/1930: Genova 1893 – Ambrosiana (1:4) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  41. ↑ Campionato 1929/1930: Ambrosiana – Livorno (6:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  42. ↑ Campionato 1929/1930: Ambrosiana – Pro Vercelli (4:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  43. ↑ Campionato 1929/1930: Ambrosiana – Lazio (4:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  44. ↑ Campionato 1929/1930: Ambrosiana – Roma (6:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  45. ↑ Campionato 1929/1930: Ambrosiana – Pro Patria (8:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  46. ↑ Campionato 1929/1930: Ambrosiana – Genova 1893 (3:3) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  47. ↑ Coppa Europa Centrale 1930: Ujpest Budapest – Inter (2:4) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  48. ↑ Coppa Europa Centrale 1930: Inter - Ujpest Budapest (2:4), Anno 1930 [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  49. ↑ Coppa Europa Centrale 1930: Inter – Ujpest Budapest (1:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  50. ↑ Coppa Europa Centrale 1930: Inter – Ujpest Budapest (5:3) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  51. ↑ Coppa Europa Centrale 1930: Sparta Praga – Inter (6:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  52. ↑ Italy 1929/30 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-11].
  53. ↑ a b c d Mitropa Cup 1927-1940 Statistics [online], web.archive.org, 18 listopada 2017 [dostęp 2023-07-11] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-18].
  54. ↑ Campionato 1930/1931: Pro Vercelli – Ambrosiana (1:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  55. ↑ Campionato 1930/1931: Ambrosiana – Casale (5:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  56. ↑ Campionato 1930/1931: Legnano – Ambrosiana (2:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  57. ↑ Campionato 1930/1931: Ambrosiana – Pro Vercelli (6:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  58. ↑ Campionato 1930/1931:Ambrosiana – Torino (3:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  59. ↑ Campionato 1930/1931: Modena – Ambrosiana (2:5) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  60. ↑ Campionato 1930/1931: Ambrosiana – Alessandria (2:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  61. ↑ Campionato 1930/1931: Ambrosiana-Roma (5:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  62. ↑ Campionato 1930/1931: Ambrosiana – Legnano (3:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  63. ↑ Italy 1930/31 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-11].
  64. ↑ Campionato 1931/1932: Casale -Ambrosiana (3:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  65. ↑ Campionato 1931/1932: Ambrosiana – Torino (1:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  66. ↑ Campionato 1931/1932: Milan – Ambrosiana (2:3) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  67. ↑ Campionato 1931/1932: Ambrosiana – Pro Vercelli (4:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  68. ↑ Campionato 1931/1932: Ambrosiana – Casale (4:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  69. ↑ Campionato 1931/1932: Ambrosiana – Genova (3:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  70. ↑ Campionato 1931/1932: Lazio – Ambrosiana (2:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-11].
  71. ↑ Italy 1931/32 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-11].
  72. ↑ Campionato 1932/1933: Ambrosiana Inter – Pro Patria (6:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  73. ↑ Campionato 1932/1933: Ambrosiana Inter – Padova (3:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  74. ↑ Campionato 1932/1933: Ambrosiana Inter – Palermo (5:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  75. ↑ Campionato 1932/1933: Bari – Ambrosiana Inter (2:3) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  76. ↑ Campionato 1932/1933: Ambrosiana Inter – Torino (5:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  77. ↑ Italy 1932/33 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-12].
  78. ↑ Coppa Europa Centrale 1933: First Vienna – Inter (1:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  79. ↑ Coppa Europa Centrale 1933: Inter – First Vienna (4:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  80. ↑ Coppa Europa Centrale 1933: Austria Vienna – Inter (3:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  81. ↑ a b Napoli’s title hopes reignited; Icardi scores 4 in Serie A – The Washington Post [online], web.archive.org, 1 kwietnia 2018 [dostęp 2023-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-01].
  82. ↑ a b Solo Altafini come Gilardino: bomber a 26 anni (La Nazione) – Goal.com [online], web.archive.org, 2 października 2017 [dostęp 2023-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-02].
  83. ↑ Campionato 1933/1934: Ambrosiana Inter – Casale (9:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  84. ↑ Campionato 1933/1934: Ambrosiana Inter – Napoli (2:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  85. ↑ Campionato 1933/1934: Ambrosiana Inter – Milan (3:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  86. ↑ Campionato 1933/1934: Lazio – Ambrosiana Inter (1:4) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  87. ↑ a b c d e f g Giuseppe Meazza, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–bilans występów) [dostęp 2023-07-12].
  88. ↑ Campionato 1933/1934: Alessandria – Ambrosiana Inter (0:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  89. ↑ Campionato 1933/1934: Ambrosiana Inter – Lazio (8:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  90. ↑ Giuseppe Meazza - Występy 33/34, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–bilans występów) [dostęp 2023-08-01].
  91. ↑ Italy 1933/34 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-12].
  92. ↑ Coppa Europa Centrale 1934: Kladno – Inter (1:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  93. ↑ Coppa Europa Centrale 1934: Inter – Kladno (2:3) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  94. ↑ Campionato 1934/1935: Ambrosiana Inter – Palermo (3:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  95. ↑ Campionato 1934/1935: Ambrosiana Inter – Triestina (7:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  96. ↑ Campionato 1934/1935: Fiorentina – Ambrosiana Inter (1:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  97. ↑ Campionato 1934/1935: Ambrosiana Inter – Brescia (5:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  98. ↑ Campionato 1934/1935: Ambrosiana Inter – Livorno (5:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  99. ↑ Campionato 1934/1935: Ambrosiana Inter – Napoli (2:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  100. ↑ Campionato 1934/1935: Ambrosiana Inter – Torino (4:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  101. ↑ Italy 1934/35 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-12].
  102. ↑ Coppa Europa Centrale 1935: Inter – Austria Vienna (2:5) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  103. ↑ Coppa Europa Centrale 1935: Austria Vienna – Inter (3:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-12].
  104. ↑ Campionato 1935/1936: Brescia – Ambrosiana Inter (1:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  105. ↑ Campionato 1935/1936: Ambrosiana Inter – Milan (1:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  106. ↑ Campionato 1935/1936: Ambrosiana Inter – Palermo (4:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  107. ↑ Campionato 1935/1936: Ambrosiana Inter – Triestina (5:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  108. ↑ Campionato 1935/1936: Alessandria – Ambrosiana Inter (2:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  109. ↑ Campionato 1935/1936: Ambrosiana Inter – Juventus (4:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  110. ↑ Coppa Italia 1935/1936: Inter – Brescia (4:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  111. ↑ Campionato 1935/1936: Ambrosiana Inter – Napoli (4:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  112. ↑ Coppa Italia 1935/1936: Inter – Juventus (0:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  113. ↑ Italy 1935/36 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-13].
  114. ↑ Coppa Europa Centrale 1936: Zidenice Brno – Inter (2:3) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  115. ↑ Coppa Europa Centrale 1936: Inter – Zidenice Brno (8:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  116. ↑ Coppa Europa Centrale 1936: Inter – First Vienna (4:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  117. ↑ Coppa Europa Centrale 1936: Sparta Praga – Inter (3:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  118. ↑ Campionato 1936/1937: Ambrosiana Inter – Triestina (1:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  119. ↑ Campionato 1936/1937: Novara – Ambrosiana Inter (3:5) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  120. ↑ Coppa Italia 1936/1937: Inter – Aquila (4:3) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  121. ↑ Campionato 1936/1937: Alessandria – Ambrosiana Inter (0:3) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  122. ↑ Coppa Italia 1936/1937: Inter – Roma (0:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  123. ↑ Italy 1936/37 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-13].
  124. ↑ Campionato 1937/1938: Lucchese – Ambrosiana Inter (3:3) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  125. ↑ Campionato 1937/1938: Ambrosiana Inter – Fiorentina (5:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  126. ↑ Coppa Italia 1937/1938: Inter – Vicenza (5:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  127. ↑ Coppa Italia 1937/1938: Inter – Bari (5:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  128. ↑ Campionato 1937/1938: Ambrosiana Inter – Bari (9:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  129. ↑ Campionato 1937/1938: Ambrosiana Inter – Lucchese (4:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  130. ↑ Campionato 1937/1938: Ambrosiana Inter – Bologna (2:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  131. ↑ Italy 1937/38 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-13].
  132. ↑ Coppa Italia 1937/1938: Juventus – Inter (2:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  133. ↑ Coppa Europa Centrale 1938: Inter – Kispest Budapest (4:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  134. ↑ Coppa Europa Centrale 1938: Inter – Slavia Praga (3:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  135. ↑ Campionato 1938/1939: Ambrosiana Inter – Lazio (1:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  136. ↑ Campionato 1938/1939: Ambrosiana Inter – Genova (1:0) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  137. ↑ Campionato 1938/1939: Bari – Ambrosiana Inter (4:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  138. ↑ Italy 1938/39 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-13].
  139. ↑ Coppa Italia 1938/1939: Inter – Novara (2:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-13].
  140. ↑ Meazza dopo un secolo resta il più bravo di tutti – Milano [online], milano.corriere.it [dostęp 2023-07-13].
  141. ↑ Serie A 1940-1941: Milan – Juventus (2:2) [online], www.magliarossonera.it [dostęp 2023-07-13].
  142. ↑ Serie A 1940-1941: Ambrosiana-Inter – Milan (2:2) [online], www.magliarossonera.it [dostęp 2023-07-13].
  143. ↑ Serie A 1940-1941: Milan – Bari (5:0) [online], www.magliarossonera.it [dostęp 2023-07-31].
  144. ↑ OptaPaolo @OptaPaolo 79 – #OnThisDay in 1941, Giuseppe Meazza netted a goal against Bari and became the first player in Serie A’s history to score 200 goals. Historical. [online], Twitter [dostęp 2023-07-31] (ang.).
  145. ↑ Italy 1940/41 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-13].
  146. ↑ Serie A 1941-1942: Milan – Modena (7:1) [online], www.magliarossonera.it [dostęp 2023-07-13].
  147. ↑ Serie A 1941-1942: Milan – Roma (4:2) [online], www.magliarossonera.it [dostęp 2023-07-13].
  148. ↑ Italy 1941/42 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-13].
  149. ↑ Coppa Italia 1941-1942: Juventus – Milan (4:1) [online], www.magliarossonera.it [dostęp 2023-07-13].
  150. ↑ 18/10/1942 Juventus-Torino 2-5, Campionato di Serie A 1942-1943 [online], www.juworld.net [dostęp 2023-07-14].
  151. ↑ 15/11/1942 Juventus-Bologna 3-1, Campionato di Serie A 1942-1943 [online], www.juworld.net [dostęp 2023-07-14].
  152. ↑ 03/01/1943 Juventus-Fiorentina 5-2, Campionato di Serie A 1942-1943 [online], www.juworld.net [dostęp 2023-07-14].
  153. ↑ 14/03/1943 Inter-Juventus 3-1, Campionato di Serie A 1942-1943 [online], www.juworld.net [dostęp 2023-07-14].
  154. ↑ Italy 1942/43 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-14].
  155. ↑ 1944-2002: uno scudetto per sempre. [online], Citta della Spezia, 30 lipca 2004 [dostęp 2023-07-14] (wł.).
  156. ↑ a b Franco Giannantoni i Ettore Mocchetti, Cinquant’anni di calcio a Varese, Club Biancorosso „Franco Ossola”, 1966, strona sezonu 1943/1944.
  157. ↑ Italy 1943/44 (War Championship) [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-14].
  158. ↑ US Triestina - Atalanta BC, 18 lis 1945 - Divisione Nazionale, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2023-07-16].
  159. ↑ AC Brescia - Atalanta BC, 20 sty 1946 - Divisione Nazionale, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2023-07-16].
  160. ↑ Atalanta BC - FC Internazionale, 3 lutego 1946 - Divisione Nazionale, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2023-07-16].
  161. ↑ Italy 1946/47 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-16].
  162. ↑ Campionato 1946/1947: Inter – Bari (3:1) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-27].
  163. ↑ Campionato 1946/1947: Inter – Triestina (5:2) [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-27].
  164. ↑ a b c d Gwiazdy MŚ, Włochy 1934 – Giuseppe Meazza [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-07-27] (pol.).
  165. ↑ Italy 1946/47 [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-31].
  166. ↑ Inter Mediolan - Rankingi historyczne ligi, [w:] baza Transfermarkt (drużyny-miejsce w lidze) [dostęp 2023-07-31].
  167. ↑ Włochy - Szwajcaria, 9 lut 1930 - Mecze towarzyskie - Protokół meczowy, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2023-07-28].
  168. ↑ a b c d e Giuseppe Meazza - Reprezentacja, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–kadra) [dostęp 2023-07-28].
  169. ↑ Węgry - Włochy, 11 maja 1930 - Mecze towarzyskie - Protokół meczowy, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2023-07-28].
  170. ↑ Włochy - Francja, 25 sty 1931 - Mecze towarzyskie - Protokół meczowy, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2023-07-28].
  171. ↑ Telewizja Polska S.A, 1934: szalone eliminacje. Mistrz w jeden rok! [online], sport.tvp.pl, 30 grudnia 2013 [dostęp 2023-07-29] (pol.).
  172. ↑ a b c Damian Bednarz, Historia Mundiali: Włochy 1934 – Retro Futbol [online], rfbl.pl, 3 listopada 2022 [dostęp 2023-07-29] (pol.).
  173. ↑ Telewizja Polska S.A, Słynne mecze: najpiękniejsza porażka Włochów [online], sport.tvp.pl, 21 marca 2020 [dostęp 2023-07-29] (pol.).
  174. ↑ Włochy - Francja, 17 lut 1935 - Mecze towarzyskie - Protokół meczowy, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2023-07-29].
  175. ↑ a b Statistiche: classifiche giocatori – Italia1910.com – Nazionale Italiana di calcio e Serie A [online], www.italia1910.com [dostęp 2023-07-29].
  176. ↑ a b Statistiche: classifiche giocatori – Italia1910.com – Nazionale Italiana di calcio e Serie A [online], www.italia1910.com [dostęp 2023-07-29].
  177. ↑ Italy v Norway | 5 June 1938 | Goal.com Singapore, www.goal.com, 5 czerwca 1938 [dostęp 2023-07-29] (ang.).
  178. ↑ MŚ 1938: finał dla Włoch. Giuseppe Meazza wzniósł puchar. Telewizja Polska S.A 2018-05-29. [dostęp 2023-07-29].
  179. ↑ a b Copa del Mundo Francia 1938 – futbol – ESPN [online], www.espn.com.mx [dostęp 2023-05-19].
  180. ↑ FIGC [online], web.archive.org, 31 lipca 2013 [dostęp 2023-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2013-07-31].
  181. ↑ Marcin Paczkowski, FJW: Włoski Demon [online], iGol.pl, 4 lutego 2013 [dostęp 2023-08-01] (pol.).
  182. ↑ Will Tidey, Pele to Zico to Beckham to Ronaldo: Evolution of the Free-Kick Masters [online], Bleacher Report [dostęp 2023-07-30] (ang.).
  183. ↑ a b Giuseppe Meazza [online], www.magliarossonera.it [dostęp 2023-07-30].
  184. ↑ Gli eroi in bianconero: Giuseppe MEAZZA [online], Tutto Juve [dostęp 2023-07-30] (wł.).
  185. ↑ Messi najlepszym piłkarzem mundialu [LISTA NAGRODZONYCH] [online], www.rmf24.pl [dostęp 2023-05-19] (pol.).
  186. ↑ IFFHS’ Century Elections [online], www.rsssf.org [dostęp 2023-07-31].
  187. ↑ IFFHS [online], www.iffhs.com [dostęp 2023-07-31].
  188. ↑ a b La storia dell’Inter in un CD [online], www.storiainter.com [dostęp 2023-07-31].
  189. ↑ Andy Macfarlane, Giuseppe Meazza: Led Italy To Two World Cup Victories [online], History Of Soccer, 7 stycznia 2023 [dostęp 2023-07-31] (ang.).
  190. ↑ TOP 10 | I dieci giocatori autori di più triplette nella storia della Serie A | 90min [online], web.archive.org, 27 lipca 2021 [dostęp 2023-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-27].
  191. ↑ Sky Sport, Berardi, 5^ tripletta: chi ha il record in A? [online], sport.sky.it, 2 września 2019 [dostęp 2023-07-31] (wł.).
  192. ↑ a b SportMob – Top Facts About Giuseppe Meazza [online], SportMob, 17 kwietnia 2021 [dostęp 2023-07-31] (ang.).
  193. ↑ Giuseppe Meazza | Actor [online], IMDb [dostęp 2023-07-31] (ang.).
  194. ↑ MEAZZA RIPOSA TRA I CAMPIONI DI MILANO | NEWS [online], web.archive.org, 29 lipca 2017 [dostęp 2023-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-29].
  195. ↑ Wojciech Kocjan, Jeden stadion, dwie nazwy [online], iGol.pl, 3 lipca 2007 [dostęp 2023-07-31] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Giuseppe_Meazza&oldid=72689995”