Heinrich Wilhelm Olbers
Heinrich Wilhelm Matthäus Olbers (ur. 11 października 1758 w Arbergen koło Bremy, zm. 2 marca 1840 w Bremie[1]) – niemiecki lekarz i naukowiec: astronom, fizyk, a z wykształcenia inżynier.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 października 1758 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odkryte planetoidy: 2 | |
|---|---|
| (2) Pallas | 28 marca 1802 |
| (4) Westa | 29 marca 1807 |
Życiorys edytuj
W 1779 opracował nową metodę liczenia orbit komet. Dwa lata później otworzył praktykę medyczną w Bremie, a część swojego domu przekształcił w obserwatorium astronomiczne. Odegrał ważną rolę w poszukiwaniu planety w rejonie pomiędzy Marsem a Jowiszem.
28 marca 1802 r. odkrył drugą w historii planetoidę – (2) Pallas i był przekonany, że planetoidy są pozostałościami po rozpadzie średniej wielkości planety, która krążyła kiedyś w obszarze obecnego pasa planetoid.
29 marca 1807 r. odkrył planetoidę (4) Westa.
W 1811 roku sformułował teorię, zgodnie z którą warkocz komety zawsze skierowany jest w przeciwną stronę niż Słońce na skutek działania ciśnienia promieniowania słonecznego.
6 marca 1815 r. odkrył także periodyczną kometę nazwaną jego imieniem 13P/Olbers. Ogólnie odkrył sześć komet. W 1832 roku, na podstawie obserwacji komety Bieli, przewidział, że Ziemia będzie przechodzić przez jej warkocz. Jego przewidywania wzbudziły wiele obaw w Europie, jednak podczas przejścia Ziemi przez warkocz komety nie zanotowano żadnych katastrof[2].
Sformułował także paradoks Olbersa.
Upamiętnienie edytuj
Na cześć uczonego jedną z planetoid nazwano (1002) Olbersia[3], jego imię nosi też krater na Księżycu[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Olbers Heinrich Wilhelm, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-12].
- ↑ Encyklopedia Britannica. T. XXI. Poznań: KURPISZ S.A., 2006, s. 98. ISBN 978-83-60563-25-0.
- ↑ Lutz D. Schmadel: Dictionary of Minor Planet Names. Springer, 2007, s. 87. ISBN 978-3-540-29925-7.
- ↑ Olbers on Moon. [w:] Gazetteer of Planetary Nomenclature [on-line]. IAU, USGS Astrogeology Science Center, NASA. [dostęp 2022-08-27]. (ang.).