IV symfonia Mendelssohna

IV Symfonia A-dur op. 90, nazywana powszechnie Włoską − symfonia napisana przez niemieckiego kompozytora Feliksa Mendelssohna.

Pracę nad dziełem, podobnie jak nad Szkocką Symfonią oraz uwerturą Hebrydy (Grota Fingala), rozpoczął kompozytor podczas swej podróży po Europie, którą odbył w latach 1829-1831. Inspiracją była barwna atmosfera Włoch. Symfonia Włoska skomponowana została ostatecznie w 1833, a po raz pierwszy wykonana 13 maja tegoż roku w Londynie w Królewskiej Filharmonii^[1].

Instrumentacja edytuj

Utwór został napisany na 2 flety, 2 oboje, 2 klarnety, 2 fagoty, 2 rogi, 2 trąbki, kotły i instrumenty smyczkowe.

Części symfonii edytuj

Symfonia składa się z czterech części:

Allegro vivace
Andante con moto
Con moto moderato
Saltarello: Presto

Pierwsza część, mająca formę sonaty, ma charakter radosny. Po niej następuje pełne ekspresji Andante utrzymane w tonacji d-moll, powstałe pod wpływem religijnej procesji, w której uczestniczył kompozytor w Neapolu. Trzecia część to menuet i trio, natomiast finał symfonii (cały napisany w tonacji molowej) wprowadza elementy znane z muzyki tanecznej: rzymskiego saltarello i neapolitańskiej tarantelli.

Zwykle trwa około pół godziny.