Indywidualne Mistrzostwa Świata w Ice Speedwayu 1966

Indywidualne Mistrzostwa Świata na lodzie 1966 – cykl zawodów motocyklowych na lodzie, mający na celu wyłonienie medalistów indywidualnych mistrzostw świata w sezonie 1966. Rozegrano cztery turnieje finałowe. Tytuł wywalczył Gabdrachman Kadyrow.

Indywidualne mistrzostwa świata w ice speedwayu 1966
1966 FIM Ice Racing World Championship
1965 1967
Dyscyplina

Ice speedway

Organizator

FIM

Szczegóły turnieju
Pierwsze zawody

19 lutego 1966
Ufa

Zamknięcie (finał)

25 lutego 1966
Moskwa

Liczba zawodników

16 + rezerwowy (32 w eliminacjach)

I miejsce I miejsce

Gabdrachman Kadyrow
 ZSRR

II miejsce II miejsce

Wiktor Kuzniecow
 ZSRR

III miejsce III miejsce

Antonín Šváb
 Czechosłowacja

Historia i zasady edytuj

Mistrzostwa świata zastąpiły rozegrane w latach 1964-1965 mistrzostwa Europy. W światowym czempionacie wzięło udział 32 zawodników z 12 krajów, biorących udział w dwóch rundach półfinałowych rozgrywanych w Leningradzie i Nowosybirsku, które wygrali odpowiednio Jurij Czekranow i Wiktor Kuzniecow. Seria finałowa składała się z czterech jednodniowych rund, spośród których dwie zostały rozegrane na stadionie Stroitiel w Ufie, dwie kolejne na stadionie Dinamo w Moskwie[1]. Punkty w każdych zawodach otrzymywało 6 najlepszych zawodników dnia, w końcowej klasyfikacji odrzucano najsłabszy rezultat. Finały były transmitowane w Związku Radzieckim i poza jego granicami za pośrednictwem Interwizji[2].

Pierwszy finał (19 lutego)

Początkowo poza konkurencją był Jurij Czekranow, który wygrał cztery swoje biegi, w tym z Kadyrowem, zwycięzcą rundy, jak i później całego cyklu. W piątej serii Czekranow upadł, przez co został sklasyfikowany na 2. miejscu, trzeci był Jurij Dudorin.

Drugi finał (20 lutego)

Kadyrow i Czekranow byli niepokonani po czterech seriach startów. Do ich bezpośredniego pojedynku doszło w 19. biegu - wygrał w nim Kadyrow. Trzecie miejsce na podium zajął Antonín Šváb.

Trzeci finał (24 lutego)

Kadyrow wygrał trzeci finał i zapewnił sobie tytuł mistrzowski bez konieczności udziału w ostatniej rundzie. Tego dnia nowego mistrza pokonał jedynie Boris Samorodow w 19. biegu, samemu kończąc finał na 3 pozycji. Drugi był Wiktor Kuzniecow, który podobnie jak nowo kreowany mistrz świata zgromadził 14 punktów, ale przegrał z nim bezpośredni bieg.

Czwarty finał (25 lutego)

Mistrz świata Gabdrachman Kadyrow zrezygnował z udziału w czwartej rundzie, a jego miejsce zastąpił zawodnik rezerwowy, Fin Martti Koivuoja. Zawody nie straciły jednak na swoim znaczeniu, ponieważ trwała walka o miejsca drugie i trzecie. Aspirujący na podium Wiktor Kuzniecow już w pierwszej serii stracił punkt na rzecz Jurija Dudorina. Po czterech seriach startów niepokonanym zawodnikiem był Antonín Šváb, który w piątej serii startów, w 17. biegu, przegrał właśnie z Kuzniecowem. Obaj zawodnicy zdobyli po 14 punktów, ale to Kuzniecow został zwycięzcą rundy. Drugi był Šváb, trzeci jego rodak, Antonin Kasper. Czekranow, który w dwóch etapach w Ufie zdobył 12 punktów, w Moskwie wywalczył tylko jeden, zrównując się w klasyfikacji łącznej ze Švábem. W biegu dodatkowym, decydującym o brązowym medalu zwyciężył Šváb[3].

Punktacja edytuj

Do klasyfikacji końcowej liczyły się trzy najlepsze występy.

Miejsce 1 2 3 4 5 6
Punkty 8 6 4 3 2 1

Zawodnicy edytuj

Obsada mistrzostw została ustalona na podstawie eliminacji rozegranych w Leningradzie i Nowosybirsku, w których brali udział zawodnicy z 12 krajów. W rozgrywkach finałowych wystąpili przedstawiciele dziewięciu z nich (nie zakwalifikowali się zawodnicy z Bułgarii, Mongolii i Wielkiej Brytanii).

Stali uczestnicy
Zawodnik rezerwowy

Terminarz edytuj

Lp. Data Stadion Miasto Zwycięzca
półfinał 12 - 13 lutego Mototrek   Leningrad   Jurij Czekranow
półfinał 12 - 13 lutego Motodrom   Nowosybirsk   Wiktor Kuzniecow
1 19 lutego Stroitiel   Ufa   Gabdrachman Kadyrow
2 20 lutego Stroitiel   Ufa   Gabdrachman Kadyrow
3 24 lutego Dinamo   Moskwa   Gabdrachman Kadyrow
4 25 lutego Dinamo   Moskwa   Wiktor Kuzniecow

Klasyfikacja końcowa edytuj

Poz Zawodnik 1
 
2
 
3
 
4
 
Punkty Punkty

biegowe

1   Gabdrachman Kadyrow 8 8 8 ns 24 43
2   Wiktor Kuzniecow 1 2 6 8 16 39
3   Antonín Šváb 2 4 3 6 13+3 39
4   Jurij Czekranow 6 6 1 1 13+2 35
5   Boris Samorodow 3 3 4 2 10 36
6   Jurij Dudorin 4 1 0 3 8 34
7   Antonín Kasper 0 0 0 4 4 30
8   Stanislav Kubíček 0 0 2 0 2 27
9   Kurt Westlund 0 0 0 0 0 23
10   Peter Liebing 0 0 0 0 0 21
11   Jouko Naskali 0 0 0 0 0 18
12   Helmut Walch 0 0 0 0 0 14
13   Peter Knott 0 0 0 0 0 10
14   Mieczysław Połukard 0 0 0 0 0 9
15   Leif Enecrona 0 0 0 0 0 7
16   Drago Perko 0 0 0 0 0 6
17   Martti Koivuoja ns ns ns 0 0 6

Przypisy edytuj

  1. nr 4 ( MC-Nytt april 1966) – Silverpilen [online] [dostęp 2022-01-04] (szw.).
  2. СПОРТ - Май 1966 года - архив За рулем [online], www.zr.ru [dostęp 2022-01-04].
  3. Личный ЧМ-1966 [online], ice-n-speedway.narod.ru [dostęp 2022-01-04].

Bibliografia edytuj