Ino

Ino (gr. Ἰνώ Inṓ, łac. Ino) – w mitologii greckiej królewna tebańska, córka Kadmosa i Harmonii, druga żona beockiego króla Orchomenos Atamasa, macocha Fryksosa i Helle, matka Learchosa i Melikertesa.

Ino

Ino rzucająca się w morze z Melikertesem (barokowa rzeźba Pierre Graniera w parku wersalskim)
mityczna królowa Orchomenos
Jako żona	Atamasa
Dane biograficzne
Ojciec	Kadmos
Matka	Harmonia
Mąż	Atamas
Dzieci	Melikertes Learchos

Pragnąc pozbyć się swych pasierbów, najpierw doprowadziła do zmarnowania sparzonego wrzątkiem ziarna siewnego i wywołanej tym klęski nieurodzaju, a następnie sfałszowała orzeczenie wyroczni delfickiej, wymuszając na małżonku złożenie przebłagalnej ofiary z jego dzieci. Ich matka Nefele zesłała im uskrzydlonego baranka o złotym runie, który uniósł rodzeństwo, ratując im życie.

Ostatecznie zemstę na niej wywarła Hera, która zazdrosna o Dionizosa, syna Semele, pozostającego pod opieką Ino i Atamasa, zesłała na króla atak szału, w którym zabił Learchosa, gdy Ino wraz z młodszym Melikertesem ratowała się ucieczką, w końcu rzucając się do morza. Oboje zostali tam zamienieni w dobroczynne bóstwa morskie – Leukoteę i Palajmona. Mit ten Eurypides wykorzystał w (niezachowanej w całości) tragedii Ino.

Nieliczne były jej przedstawienia w greckim malarstwie wazowym. Twórcą kantaty zatytułowanej jej imieniem był Johann Christian Bach.

Bibliografia

• Lucyna Stankiewicz: Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 2008, s. 185
• Słownik kultury antycznej (red. Lidia Winniczuk). Warszawa: Wiedza Powszechna, Warszawa, 1986, s. 202-203 ISBN 83-214-0406-5
• Michał Pietrzykowski: Mitologia starożytnej Grecji. Warszawa: WAiF, 1979, s. 56