Irmina z Oeren
Irmina z Oeren, także Irma, Ermina, Hermione, Ymena, z Trewiru (ur. ?, zm. 24 grudnia, po 704, a przed 710) – benedyktynka frankijska, uznana za świętą przez Kościół katolicki.
 Figura św. Irminy z Oeren w Echternach | |
| Data śmierci |
24 grudnia po 704, a przed 710 |
|---|---|
| Czczona przez | |
| Wspomnienie | |
| Atrybuty | |
| Szczególne miejsca kultu | |
Życiorys edytuj
Według pochodzącej ze średniowiecza legendy Irmina miała być córką Dagoberta II[a], króla frankijskiego z dynastii Merowingów, oraz stracić narzeczonego na dzień przed ślubem i wówczas wstąpić do zakonu benedyktynek. Faktycznie jednak pochodziła z możnej rodziny z Austrazji, a pewności co do tego, kto był jej ojcem (na pewno nie Dagobert), nie ma.
Jej mężem był seneszal Hugobert. Z małżeństwa tego pochodziły m.in.:
- św. Plektruda – żona frankijskiego majordoma z rodu Karolingów Pepina Średniego,
- św. Adela – babka Grzegorza z Utrechtu,
- Bertrada – matka Heryberta, babka Bertrady, prababka Karola Wielkiego.
Po śmierci męża Irmina wstąpiła do zakonu Trierer Klosters St. Marien i została ksienią (650)[1] w klasztorze Oeren (Öhren lub Horreum) w Trewirze (później nazywanym jej imieniem). W 697 lub 698 podarowała św. Wilibrordowi odziedziczone przez siebie po rodzicach ziemie nad rzeką Sûre, gdzie ten założył opactwo Echternach (położone obecnie w Luksemburgu). Żyła jeszcze w 704 roku, gdy czyniła nowe nadania temu opactwu (znanych jest dzisiaj pięć takich dokumentów, stąd Irmina jest niekiedy traktowana jako współzałożycielka opactwa), natomiast zmarła na pewno nie później niż w 710, gdy wspominana jest w źródłach nowa przełożona klasztoru. Pochowana została w klasztorze, a część jej relikwii znajduje się w Wissembourgu w Alzacji.
Kult edytuj
Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 24 grudnia obok jej córki św. Adeli.
W diecezji trewirskiej i Luksemburgu święto obchodzone jest 3 stycznia.
W ikonografii przedstawiana jest w stroju mniszym lub książęcym. Jej atrybuty to anioły (dwa anioły zgodnie z tradycją pojawiły się w chwili jej śmierci) a także korona nawiązująca do jej pochodzenia, krzyż i księga nawiązujące do wyboru drogi życiowej, model kościoła przypominający o ufundowanych opactwach[2], dawanie jałmużny.
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Irmina, Äbtissin von Oeren (Irmina, opatka z Oeren). mittelalter-genealogie.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-27)]. – za źródłem: Lexikon des Mittelalters: Band V Spalte 662 (niem.).
- ↑ Marecki i Rotter 2009 ↓, s. 285.
Bibliografia edytuj
- Klaus-Gunther Wesseling: Irmina von Trier. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon. Friedrich Wilhelm Bautz (red.). T. 2. Hamm: Verlag Traugott Bautz, 1990, s. 1336. ISBN 3-88309-032-8. [dostęp 2014-08-31].
- Irmina von Oeren – Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)
- Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).