Jörg Hickl

niemiecki szachista

Jörg Hickl (ur. 16 kwietnia 1965 w Wiesbaden) – niemiecki szachista, arcymistrz od 1988 roku.

Jörg Hickl
Ilustracja
Jörg Hickl, Porz 2005
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1965
Wiesbaden

Obywatelstwo

RFN
Niemcy

Tytuł szachowy

arcymistrz (1988)

Ranking FIDE

2545

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Kariera szachowa edytuj

Pierwsze sukcesy zaczął odnosić na początku lat 80. XX wieku. W 1981 roku zdobył tytuł mistrza Niemiec juniorów do lat 18, natomiast w 1984 podzielił VI lokatę (wspólnie z m.in. Jeroenem Piketem, Gadem Rechlisem i Igorem Štohlem) w rozegranych w Kiljavie mistrzostwach świata juniorów do lat 20. Pomiędzy 1986 a 2002 rokiem czterokrotnie reprezentował narodowe barwy na szachowych olimpiadach, natomiast w latach 1989 i 1992 – w drużynowych mistrzostwach Europy (w roku 1989 zdobył brązowy medal wraz z drużyną, a w 1992 – złoty za indywidualny wynik na V szachownicy)[1]. W roku 1987 zakwalifikował się do turnieju międzystrefowego w Zagrzebiu, zajmując XVI miejsce[2]. Wielokrotnie startował w finałach indywidualnych mistrzostw Niemiec, największy sukces odnosząc w roku 1998 w Bremie, gdzie zdobył złoty medal[3]. Oprócz tego, w roku 1991 zajął w finałowym turnieju II miejsce (za Vlastimilem Hortem).

Odniósł szereg sukcesów w turniejach międzynarodowych, m.in. w Monachium (1987, turniej strefowy, II m. za Yehudą Gruenfeldem), Grazu (1987, II m. za Branko Damljanoviciem), Biel (1988, turniej B, II m. za Alonso Zapatą), Tel Awiwie (1988, I m. oraz 1989, II m. za Michaiłem Gurewiczem), Altensteigu (1990, dz II m. za Aleksandrem Czerninem, wspólnie z Philippem Schlosserem i Heinzem Wirthensohnem), Polanicy-Zdroju (1993, memoriał Akiby Rubinsteina, dz. I m. wspólnie z Giennadijem Sosonko), Lippstadt (1994, dz. II m. za Thomasem Lutherem, wspólnie z Ivánem Faragó i Uwe Bönschem), Kalkucie (1994, dz. II m. za Siergiejem Tiwiakowem, wspólnie z m.in. Anthony Milesem, Giorgi Giorgadze i Davidem Norwoodem), Horgen (1994, dz. II m. za Julianem Hodgsonem, wspólnie z Jordim Magemem Badalsem i Margeirem Peturssonem), Hamburgu (1995, dz. II m. za Wiktorem Korcznojem, wspólnie z m.in. Igorem Štohlem, Ľubomírem Ftáčnikiem, Stefanem Kindermannem i Christopherem Lutzem), Dżakarcie (1996, dz. I m. wspólnie z Ututem Adianto), Reykjaviku (1997, dz. I m. wspólnie z Jonny Hectorem i Ludgerem Keitlinghausem), Fürth (1998, dz. II m. za Arturem Koganem, wspólnie z Christianem Gabrielem, Aleksandrem Oniszczukiem i Siergiejem Kaliniczewem) oraz w Biel (1998, dz. II m. za Mladenem Palacem, wspólnie z Gurem Mittelmanem).

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 października 2002 r., z wynikiem 2605 punktów zajmował wówczas 92. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 6. miejsce wśród niemieckich szachistów[4].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj