Język licyjski
martwy język z rodziny anatolijskiej
Język licyjski (inaczej likijski, pis. oryg. 𐊗𐊕𐊐𐊎𐊆𐊍𐊆) – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich, którym posługiwali się w VII–I wieku p.n.e. Licyjczycy, zamieszkujący Licję – starożytną krainę w południowo-zachodniej Azji Mniejszej. Zachowało się ok. 200 inskrypcji z drugiej połowy I tysiąclecia p.n.e. spisane alfabetem licyjskim, który był rozwinięciem alfabetu greckiego[1].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | |||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Kody języka | |||
| ISO 639-1 | xlc | ||
| ISO 639-3 | xlc | ||
| IETF | xlc | ||
| Glottolog | lyci1241 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Przypisy edytuj
- ↑ Adams i Mallory 2006 ↓, s. 29-30.
Bibliografia edytuj
- D.Q. Adams, J.P. Mallory: The Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World. Oxford University Press, 2006. ISBN 0-19-928791-0. (ang.).