Język martwy
język niebędący już rodzimym dla żadnej społeczności, nawet jeśli nadal jest w użyciu
Język martwy – język, który nie jest używany przez zwartą grupę etniczną lub taki, który ma obecnie rozproszoną społeczną bazę osób posługujących się nim. W pierwszym przypadku taki język jest nazywany wymarłym, w drugim zaś – nieżywym. Często przywoływanym przykładem języka martwego jest łacina używana w Kościele katolickim, która spełnia oba powyższe warunki[1]. Języki zasadniczo martwe mogą być w określonych warunkach przywrócone do życia[2]. Tak się stało z językiem hebrajskim[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Marian Susskin: Paninterlingwa: powszechny język międzynarodowy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 19. ISBN 978-83-01-09271-9.
- ↑ a b Zbigniew Gołąb, Adam Heinz, Kazimierz Polański: Słownik terminologii językoznawczej. Warszawa: 1968, s. 333-334.