Jacques Curie
Paul-Jacques Curie (ur. 29 października 1855 w Paryżu, zm. 19 lutego 1941 w Montpellier)[1] – francuski fizyk, profesor mineralogii na Uniwersytecie w Montpellier[2].
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Tytuł naukowy | |
| Alma Mater | |
| Krewni i powinowaci |
Pierre Curie (brat) |
Życiorys edytuj
Był starszym bratem Pierre'a, szwagrem Marii Skłodowskiej oraz stryjem ich córek Irène Joliot-Curie i Ève Curie. Karierę naukową zaczynał jako preparator w pracowni Charles'a Friedela (odkrywca reakcji Friedela-Craftsa) w Laboratorium Mineralogii na Sorbonie. Wspólną pracę obu braci umożliwił Paul Desains z Laboratorium Fizyki na Sorbonie. W 1880 roku Jacques i Pierre odkryli podczas badań wpływu naprężeń mechanicznych na własności piroelektryków zjawisko piezoelektryczne[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Louis Dulieu: La Faculté des sciences de Montpellier: de ses origines à nos jours. Presses universelles, 1981, s. 151.
- ↑ John E. Senior – Marie and Pierre Curie (Sutton Publishing, 1998; ISBN 978-0-7509-1527-4)
- ↑ Francis A. Duck – Publikacje braci Curie o piezoelektryczności (Journal of Oncology 2010; volume 60)