Jak hartowała się stal (powieść)
Jak hartowała się stal (ros. Как закалялась сталь) – jedna z najbardziej znanych powieści realizmu socjalistycznego autorstwa radzieckiego pisarza Nikołaja Ostrowskiego, w dużym stopniu autobiograficzna. Pierwsza wersja ukazała się w gazecie Młoda Gwardia, później jako książka, z której usunięto fragmenty dotyczące osobistych problemów bohatera (autora). Tomy 1–2 wydano w latach 1932–34, natomiast pełne wydanie ukazało się w 1936; wydanie polskie w 1941 (Kijów). W krajach socjalistycznych była to lektura szkolna, a główny bohater, Paweł (Pawka) Korczagin, stawiany był za wzór dla młodzieży.
Autor | |
---|---|
Typ utworu |
powieść, fikcja |
Wydanie oryginalne | |
Miejsce wydania | |
Język | |
Data wydania |
1932–1934 |
Pierwsze wydanie polskie | |
Data wydania polskiego |
1941 |
Ekranizacje filmowe edytuj
Powieść trzykrotnie sfilmowano w ZSRR, w 1942 roku (reż. Mark Donskoj), w 1956 roku (Paweł Korczagin, reż. Aleksander Alow, Włodzimierz Naumow) i w roku 1975 (Nikołaj Maszczenko).
Streszczenie książki edytuj
Roman opowiada o życiu postaci o imieniu Paweł Korchagin. Korchagin zostaje wyrzucony ze szkoły w młodym wieku i zaczyna pracować jako zmywacz. Kiedy w wieku 16 lat pracuje w elektrowni, spotyka bolszewika o imieniu Żuchraj i dowiaduje się o bolszewikach i Leninie. W 1917 roku, kiedy armia niemiecka okupuje Shepetovka, Korchagin walczy z Niemcami i ostatecznie dołącza do bolszewików. W czasie wojny zostaje poważnie ranny i traci część wzroku. Po wojnie pracuje jako robotnik i buduje linie kolejowe. Jednak zostaje ponownie ranny i traci nogi i jedną rękę. Spędza swoje dni na Krymie. Książka kończy się, gdy Korchagin zaczyna pisać swoją autobiografię: “Jak hartuje się stal”.[1]
Przypisy edytuj
- ↑ Ve Çeliğe Su Verildi Kısa Özet - Arabuloku [online], 24 lutego 2024 [dostęp 2024-03-27] (tur.).