Wikipedia

Jakub Wolny

polski skoczek narciarski

Jakub Dawid Wolny (ur. 15 maja 1995 w Bielsku-Białej[1]) – polski skoczek narciarski, reprezentant klubu LKS Klimczok Bystra. Złoty medalista mistrzostw świata juniorów (2014) oraz zwycięzca klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2014.

Jakub Wolny
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1995
Bielsko-Biała

Klub

LKS Klimczok Bystra

Wzrost

177 cm[1]

Debiut w PŚ

19 stycznia 2014 w Zakopanem (45. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

10 stycznia 2016 w Willingen (30. miejsce)

Rekord życiowy

237,5 m na Letalnicy w Planicy (23 marca 2019)[2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Val di Fiemme 2014 indywidualnie
złoto Val di Fiemme 2014 drużynowo
Inne nagrody
Letni Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2014
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Przebieg kariery edytuj

Pierwszy skok na nartach oddał w 2002 roku, w sezonie 2004/2005 rozpoczął starty w cyklu Lotos Cup[3]. Jako junior początkowo uprawiał też kombinację norweską, jednak w oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS w tej dyscyplinie sportu wystąpił tylko raz – 15 lutego 2011 w Libercu zajął 34. miejsce w zawodach zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (Gundersen HS100/7,5 km)[4].

W FIS Cup w skokach narciarskich zadebiutował w styczniu 2011 w Szczyrku, dwukrotnie zajmując 57. miejsce. Pierwsze punkty zdobył w Wiśle 8 września 2012, zajmując 19. miejsce[5]. W maju 2013 wystąpił w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży, gdzie zdobył 3 złote medale (2 indywidualnie i 1 drużynowy)[3].

Jako jeden z czterech nowych zawodników znalazł się w kadrze juniorów reprezentacji Polski na sezon 2013/2014[6]. 3 sierpnia 2013 w Kuopio w swoim debiutanckim starcie zdobył punkty Letniego Pucharu Kontynentalnego, zajmując 13. pozycję. Dwa tygodnie później stanął na najniższym stopniu podium FIS Cup w Zakopanem. 27 grudnia tego samego roku zdobył pierwsze punkty zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego – był 8. w Engelbergu. Znalazł się w najlepszej trzydziestce również w trzech kolejnych konkursach cyklu. 19 stycznia 2014 zadebiutował w Pucharze Świata, w zawodach w Zakopanem zajmując 45. miejsce. 31 stycznia w debiucie w zawodach tej rangi Wolny zwyciężył w konkursie skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2014. Następnego dnia zdobył złoty medal również w konkursie drużynowym, startując wraz z Krzysztofem Biegunem, Klemensem Murańką i Aleksandrem Zniszczołem[7].

W 2014 zadebiutował w Letnim Grand Prix. Kilkukrotnie zdobył punkty tego cyklu, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 11. pozycji, w zawodach w Hakubie. We wrześniu 2014 trzykrotnie zwyciężał w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[8]. 3 października 2014 podczas kwalifikacji do konkursu LGP w Klingenthal upadł po skoku na 138 metrów i naderwał więzadło krzyżowe przednie[9][10]. W związku z powikłaniami po kontuzji nie wystąpił w żadnych oficjalnych zawodach w sezonie zimowym 2014/2015. Pierwsze skoki po kontuzji oddał na skoczni w Szczyrku po ponad roku od upadku[11].

Do występów w zawodach międzynarodowych powrócił w grudniu 2015, startując w Pucharze Kontynentalnym w Renie. 10 stycznia 2016 w Willingen po raz pierwszy po kontuzji, a po raz drugi w karierze wystartował w zawodach indywidualnych Pucharu Świata. Za zajęcie 30. miejsca zdobył pierwszy w karierze punkt do klasyfikacji generalnej tego cyklu. 24 stycznia zajął 27. lokatę w zawodach PŚ w Zakopanem. W ramach Pucharu Kontynentalnego najwyżej w sezonie klasyfikowany był na 4. miejscu, również w Zakopanem, w lutym 2016[12].

Regularnie startował w zawodach Letniego Grand Prix 2016. Najwyżej sklasyfikowany był na 20. pozycji w Wiśle. W zimowej części sezonu 2016/2017 występował głównie w Pucharze Kontynentalnym. W najlepszym występie zajął 8. miejsce w zawodach w Zakopanem[13].

W Letnim Grand Prix 2017 najwyżej sklasyfikowany był na 9. pozycji, w rozgrywanych w lipcu zawodach w Hinterzarten. W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata regularnie występował w tym cyklu. W najlepszym występie, w konkursie w Innsbrucku, znalazł się na 15. miejscu[14]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 36. pozycji z 73 punktami[15]. W lutym 2018 startował w Pucharze Kontynentalnym. Trzy razy zajął 2., a raz – 3. lokatę[14].

4 sierpnia 2018 zajął 4. miejsce w konkursie LGP w Einsiedeln. Łącznie w ramach Letniego Grand Prix 2018 czterokrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata dwukrotnie zajmował indywidualnie pozycje w najlepszej dziesiątce. W obu przypadkach miało to miejsce na skoczniach mamucich – 3 lutego 2019 był 6. w Oberstdorfie, a 17 marca w zawodach w Vikersund rozgrywanych w ramach Raw Air 2019 zajął 4. pozycję. Na skoczni dużej najwyżej sklasyfikowany był na 11. miejscu, w listopadzie 2018 w Ruce[16]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata zakończył na 22. lokacie. Dodatkowo zajął 11. miejsce w Pucharze Świata w lotach 2018/2019 oraz 8. w Raw Air[15]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie zajął 40. miejsce w konkursie indywidualnym na skoczni dużej[16].

W ramach Letniego Grand Prix 2019 trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce w zawodach indywidualnych. Najwyżej sklasyfikowany został na 6. miejscu, w sierpniu w Courchevel. Regularnie startował w konkursach Pucharu Świata 2019/2020, w większości z nich nie zdobył jednak punktów. W najlepszym występie, w grudniu 2019 w Niżnym Tagile, zajął 16. pozycję[17]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 38. miejscu z 58 punktami[15].

W sezonie 2020/2021 początkowo występował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Dwukrotnie stanął na podium tego cyklu: w rozgrywanych w grudniu 2020 zawodach zajął 2. miejsce w Ruce oraz zwyciężył w Engelbergu. Od stycznia 2021 regularnie startował w Pucharze Świata, w większości występów zdobywając punkty. Dwukrotnie kończył zawody indywidualne w pierwszej dziesiątce – w styczniu był 9. w Titisee-Neustadt, a w marcu 10. w Planicy[18]. Sezon zakończył na 27. miejscu w klasyfikacji generalnej ze 195 punktami[15].

W otwierającym Letnie Grand Prix 2021 konkursie w Wiśle odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach tej rangi[19]. W dalszej części sezonu letniego w trzech startach w tym cyklu jeszcze dwukrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce, zaś w Letnim Pucharze Kontynentalnym 2021 dwa razy stawał na podium, zajmując 2. i 3. pozycję. W zimowej części sezonu 2021/2022 w Pucharze Świata siedmiokrotnie zdobył punkty, a najwyżej klasyfikowany był na 15. miejscu (w marcu 2022 w Planicy), zaś w Pucharze Kontynentalnym dwukrotnie zajmował 2. lokatę. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których był 11. indywidualnie, a w zawodach drużynowych zajął 5. miejsce[20].

W Letnim Grand Prix 2022 dwukrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce podczas lipcowych zawodów w Wiśle. Konkurs rozgrywany 24 lipca ukończył na 3. miejscu. W zimowej części sezonu 2022/2023 startował naprzemiennie w Pucharze Świata oraz Pucharze Kontynentalnym. W najwyższej rangi cyklu w 12 występach ani razu nie zdobył punktów, a w Pucharze Kontynentalnym 2022/2023 najwyżej sklasyfikowany był na 8. pozycji[21].

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2019   Seefeld/Innsbruck – 40. miejsce (K-120)

Starty J. Wolnego na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
40. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 113,0 m – 91,8 pkt 187,6 pkt Markus Eisenbichler

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Indywidualnie edytuj

2022   Vikersund – 11. miejsce

Drużynowo edytuj

2022   Vikersund – 5. miejsce[a]

Starty J. Wolnego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
11. 11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 219,0 m 197,0 m 213,5 m 221,5 m 745,6 pkt 108,6 pkt Marius Lindvik
5. 13 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[a] 215,5 m 231,0 m 1495,8 pkt (406,6 pkt) 215,7 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2014   Val di Fiemme/Predazzo – złoty medal

Drużynowo edytuj

2014   Val di Fiemme/Predazzo – złoty medal[b]

Starty J. Wolnego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
1.  31 stycznia 2014   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 91,0 m 99,0 m 231,5 pkt –
1.  1 lutego 2014   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[b] 98,5 m 96,5 m 1027,0 pkt (264,1 pkt) –

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[15]
2015/2016 69.
2017/2018 36.
2018/2019 22.
2019/2020 38.
2020/2021 27.
2021/2022 47.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2013/2014
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - q 45 - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
- - - - - - - - - - - 30 27 - - - - - - - - - 36 46 q - - - - 5
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - q 48 - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2017/2018
                                            punkty
32 30 30 26 30 34 24 q 33 15 50 37 39 23 31 26 22 20 28 27 29 - 73
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
23 11 13 47 q 41 22 26 13 34 45 40 29 22 35 30 25 16 6 14 33 16 19 21 13 4 12 12 328
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
33 27 32 16 28 q 52 dq q q q 45 33 - - q - - 23 24 21 20 37 49 32 37 34 58
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
33 - - 15 44 - - - - - - 11 9 33 22 17 18 14 20 36 35 19 14 10 26 195
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
45 44 47 23 45 - - 44 q 32 23 30 q 48 38 29 45 - - - - - 47 26 25 q 15 - 46
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
36 40 46 39 35 43 49 50 - - - - - - - - q q q 48 - - - 43 41 35 q - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon
2015/2016 		           
- 6 - - - -
Sezon
2018/2019 		             
1 - 4 1 4 4 1
Sezon
2019/2020 		         
3 1 5 6 -
Sezon
2020/2021 		         
- - - - 6
Sezon
2021/2022 		             
- - 6 - - - 4
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Zwycięstwa w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 17 listopada 2018   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 [c] 128,0 m 125,5 m 1026,6 pkt (246,9 pkt) –
2. 15 lutego 2019   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 [c] 140,5 m 141,5 m 979,4 pkt (256,3 pkt) –
3. 23 marca 2019   Planica Letalnica K-200 HS-240 [d] 237,5 m 228,5 m 1627,8 pkt (415,6 pkt) –
4. 14 grudnia 2019   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 [e] 136,0 m 130,0 m 968,7 pkt (241,7 pkt) –

Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 17 listopada 2018   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 [c] 128,0 m 125,5 m 1026,6 pkt (246,9 pkt) 1. –
2. 15 lutego 2019   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 [c] 140,5 m 141,5 m 979,4 pkt (256,3 pkt) 1. –
3. 23 marca 2019   Planica Letalnica K-200 HS-240 [d] 237,5 m 228,5 m 1627,8 pkt (415,6 pkt) 1. –
4. 23 listopada 2019   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 [e] 123,5 m 119,0 m 990,9 pkt (227,8 pkt) 3. 27,3 pkt Austria
5. 14 grudnia 2019   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 [e] 136,0 m 130,0 m 968,7 pkt (241,7 pkt) 1. –

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[15]
2017/2018 38.
2018/2019 29.
2021/2022 35.

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[15]
2018 27.
2019 8.
2020 39.
2022 45.
2023 55.

Willingen Six edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2018 31. [22]
2019 26. [23]
2020 23. [24]
2021 23. [25]

Planica 7 edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2018 41. [26]
2019 10. [27]
2021 19. [28]
2022 24. [29]

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[15]
2017/2018 43.
2018/2019 11.
2019/2020 25.
2020/2021 14.
2021/2022 27.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[30]
2014 36.
2016 50.
2017 36.
2018 11.
2019 18.
2020 33.
2021 6.
2022 10.
2023 68.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 17 lipca 2021   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 123,5 m 126,5 m 261,2 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 17 lipca 2021   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 123,5 m 126,5 m 261,2 pkt 1. –
2. 24 lipca 2022   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,5 m 130,0 m 249,2 pkt 3. 7,4 pkt Kamil Stoch

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2014
                  punkty
28 - - 13 11 - - 15 - 63
2016
                    punkty
25 20 22 29 q 35 26 25 q 38 39
2017
                  punkty
29 9 28 - - - - 24 22 50
2018
                  punkty
12 8 4 - - - 10 8 27 166
2019
                punkty
26 - 6 8 - - 24 7 120
2020
    punkty
28 - 3
2021
                punkty
1 6 5 - - - - 14 203
2022
            punkty
4 3 - - 24 - 117
2023
                  punkty
19 29 - - - - - - - 15
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 17 sierpnia 2019   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 druż.[e] 119,0 m 135,5 m 951,1 pkt (216,6 pkt) 2. 10,8 pkt Japonia

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2019      
- - 2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[31]
2013/2014 36.
2015/2016 33.
2016/2017 26.
2017/2018 19.
2020/2021 18.
2021/2022 20.
2022/2023 27.
2023/2024 21.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 27 grudnia 2020   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 127,0 m 133,5 m 271,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 10 lutego 2018   Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 130,0 m 138,0 m 277,7 pkt 2. 13,8 pkt Marius Lindvik
2. 18 lutego 2018   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 114,5 m 115,0 m 269,4 pkt 2. 0,5 pkt David Siegel
3. 24 lutego 2018   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 138,0 m 128,5 m 249,6 pkt 3. 21,9 pkt Marius Lindvik
4. 25 lutego 2018   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 128,0 m 138,0 m 258,8 pkt 2. 23,8 pkt Marius Lindvik
5. 19 grudnia 2020   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 128,5 m 130,0 m 272,0 pkt 2. 16,2 pkt Jan Hörl
6. 27 grudnia 2020   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 127,0 m 133,5 m 271,4 pkt 1. –
7. 13 lutego 2022   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 108,0 m 113,5 m 250,0 pkt 2. 1,3 pkt Kacper Juroszek
8. 26 lutego 2022   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 129,5 m 137,0 m 283,9 pkt 2.[f] 7,4 pkt Michael Hayböck
9. 4 lutego 2024   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 137,5 m 136,0 m 290,6 pkt 3. 2,5 pkt Maximilian Ortner

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2013/2014
                                                punkty
54 57 40 42 8 28 24 13 - - - - 57 - - - - 21 22 28 18 14 11 32 139
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
14 44 28 29 11 30 16 - - - - - - - 27 16 23 8 16 4 - - - - - 19 27 203
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
28 24 26 21 20 32 47 18 19 - - 31 43 27 43 27 - - 11 24 24 14 10 14 19 13 8 10 19 17 285
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 2 12 5 2 3 2 - - - - - 367
Sezon 2020/2021
                                      punkty
17 2 9 1 7 - - - - - - - - - - 12 18 - - 294
Sezon 2021/2022
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - 14 7 16 5 2 24 14 2 11 - - - - - 323
Sezon 2022/2023
                                                  punkty
- - - - - - 29 9 8 25 25 33 31 22 12 10 10 8 9 9 15 - - - - 264
Sezon 2023/2024
                                                      punkty
20 18 20 12 12 18 13 20 - - - - - 17 29 22 3 33 24 14 21 16 21 31 15 21 19 306
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[31][32]
2013 52.
2014 1.
2020 30.
2021 13.
2023 15.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 14 września 2014   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 143,5 m – 133,4 pkt
2. 20 września 2014   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS 115 112,5 m 112,5 m 261,8 pkt
3. 21 września 2014   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS 115 112,0 m 116,0 m 250,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 14 września 2014   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 143,5 m – 133,4 pkt 1. –
2. 20 września 2014   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS 115 112,5 m 112,5 m 261,8 pkt 1. –
3. 21 września 2014   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS 115 112,0 m 116,0 m 250,5 pkt 1. –
4. 19 września 2021   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 102,5 m 98,5 m 231,1 pkt 3. 6,1 pkt Fredrik Villumstad
5. 26 września 2021   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 133,5 m 138,5 m 262,1 pkt 2. 12,7 pkt Manuel Fettner

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2023

2013
                    punkty
- - - - 13 17 40 46 41 26 39
2014
                            punkty
15 11 4 4 5 9 - - 30 1 1 1 - - 515
2020
    punkty
26 42 5
2021
                        punkty
- - - - - - 27 27 26 3 17 2 167
2023
                  punkty
36 5 29 16 40 5 10 10 12 181
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[33]
2012/2013 178.
2013/2014 30.
2023/2024 53.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 17 sierpnia 2013   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 127,5 m – 129,0 pkt 3. 3,5 pkt Tomáš Zmoray

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2010/2011
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - 57 57 - - - - - - - - 0
Sezon 2011/2012
                                              punkty
- - - - 47 35 - - - - - - - - - - - - - - - 41 47 0
Sezon 2012/2013
                                          punkty
- - - - - 19 28 - - - - - - 58 64 - - - - - - 15
Sezon 2013/2014
                                                punkty
26 42 10 14 - - - - 3 5 - - - - - - - - - - - - - - 154
Sezon 2023/2024
                                        punkty
12 7 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 58
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Mistrzostwa Polski edytuj

Zimowe mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich (indywidualnie) edytuj

Stan po zakończeniu sezonu 2022/2023. Opracowano na podstawie[34].

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
42. 26 grudnia 2009 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 71,0 m – 54,5 pkt 201,5 pkt Adam Małysz
29. 19 lutego 2011 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 85,0 m 82,5 m 172,5 pkt 86,0 pkt Kamil Stoch
38. 26 grudnia 2011 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 84,5 m – 39,1 pkt 250,1 pkt Kamil Stoch
14. 25 marca 2012 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 114,0 m 108,0 m 190,1 pkt 95,8 pkt Kamil Stoch
18. 27 marca 2013 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 120,0 m 116,5 m 219,2 pkt 97,6 pkt Maciej Kot
8. 22 marca 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 125,5 m 122,0 m 241,5 pkt 31,9 pkt Maciej Kot
6. 26 grudnia 2017 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 107,0 m 115,0 m 197,8 pkt 56,5 pkt Stefan Hula
5. 26 grudnia 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 124,5 m 119,5 m 277,1 pkt 53,9 pkt Kamil Stoch
6. 22 grudnia 2020 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 121,5 m – 139,1 pkt 17,2 pkt Tomasz Pilch
6. 22 grudnia 2021 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 136,5 m 130,0 m 290,1 pkt 23,2 pkt Kamil Stoch
12. 22 grudnia 2022 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 121,0 m 108,5 m 220,7 pkt 79,5 pkt Kamil Stoch

Letnie mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich (indywidualnie) edytuj

Stan po zakończeniu sezonu letniego 2022. Opracowano na podstawie[34].

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
71. 10 października 2009 Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 59,0 m – 51,5 pkt 194,5 pkt Adam Małysz
36. 23 lipca 2010 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 71,0 m – 79,5 pkt 203,0 pkt Adam Małysz
28. 2 września 2012 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 111,5 m 105,0 m 174,7 pkt 81,0 pkt Maciej Kot
17. 1 września 2013 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 93,0 m 95,5 m 227,0 pkt 39,5 pkt Dawid Kubacki
18. 8 września 2013 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 122,5 m 115,5 m 222,9 pkt 40,9 pkt Jan Ziobro
3.  19 lipca 2014 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 126,5 m 125,5 m 252,1 pkt 27,5 pkt Kamil Stoch
14. 8 października 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 120,5 m 111,5 m 216,4 pkt 76,0 pkt Maciej Kot
5. 27 października 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 126,5 m 136,5 m 290,3 pkt 30,3 pkt Dawid Kubacki
5. 28 października 2021 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 99,5 m 103,5 m 265,2 pkt 14,0 pkt Piotr Żyła
14. 18 października 2022 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 90,5 m 100,0 m 265,6 pkt 43,7 pkt Dawid Kubacki

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Kamil Stoch i Jakub Wolny
  2. ↑ a b Skład zespołu: Jakub Wolny, Aleksander Zniszczoł, Krzysztof Biegun i Klemens Murańka
  3. ↑ a b c d Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
  4. ↑ a b Skład zespołu: Jakub Wolny, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Piotr Żyła
  5. ↑ a b c d Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Kamil Stoch i Dawid Kubacki
  6. ↑ Ex aequo z Domenem Prevcem

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Stefan HUBER - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-03-05].
  2. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-03-05].
  3. ↑ a b Tadeusz Mieczyński: Jakub Wolny: „W myślach chodził mi po głowie medal”. skijumping.pl, 2014-02-01. [dostęp 2014-02-01].
  4. ↑ Jakub WOLNY - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2019-10-26]. (ang.).
  5. ↑ WOLNY Jakub - Athlete Information; FIS Cup. fis-ski.com. [dostęp 2019-10-26]. (ang.).
  6. ↑ Tadeusz Mieczyńsk: Znamy składy kadr polskich skoczków na sezon 2013/2014. skijumping.pl, 2013-05-22. [dostęp 2019-10-26].
  7. ↑ WOLNY Jakub - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-10-26]. (ang.).
  8. ↑ WOLNY Jakub - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-10-26]. (ang.).
  9. ↑ Tadeusz Mieczyński: Jakuba Wolnego czeka długa rehabilitacja. skijumping.pl, 2015-04-13. [dostęp 2015-10-03].
  10. ↑ FIS Ski Jumping Grand Prix Men. fis-ski.com. [dostęp 2015-10-03].
  11. ↑ Dominik Formela: Jakub Wolny: „Jakoś to przetrwałem”. skijumping.pl, 2015-11-06. [dostęp 2019-10-26].
  12. ↑ WOLNY Jakub - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-10-26]. (ang.).
  13. ↑ WOLNY Jakub - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-10-26]. (ang.).
  14. ↑ a b WOLNY Jakub - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-10-26]. (ang.).
  15. ↑ a b c d e f g h WOLNY Jakub - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2021-06-10]. (ang.).
  16. ↑ a b WOLNY Jakub - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-10-27]. (ang.).
  17. ↑ WOLNY Jakub - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-06]. (ang.).
  18. ↑ WOLNY Jakub - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-06-10]. (ang.).
  19. ↑ Adam Bucholz: LGP w Wiśle: Pierwszy w karierze triumf Wolnego, Kubacki trzeci!. skijumping.pl, 2021-07-17. [dostęp 2022-06-18].
  20. ↑ WOLNY Jakub - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-24]. (ang.).
  21. ↑ WOLNY Jakub - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-24]. (ang.).
  22. ↑ Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
  23. ↑ Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-30)]. (ang.).
  24. ↑ Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
  25. ↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
  26. ↑ Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  27. ↑ Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  28. ↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  29. ↑ Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
  30. ↑ WOLNY Jakub - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  31. ↑ a b WOLNY Jakub - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-17]. (ang.).
  32. ↑ WOLNY Jakub 1995.05.15 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-10-24].
  33. ↑ WOLNY Jakub - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-15]. (ang.).
  34. ↑ a b Mistrzostwa Polski. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-10-02].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jakub_Wolny&oldid=73166165”