Jan Syrový

czeski generał armii, minister obrony narodowej, premier rządu

Jan Syrový (ur. 24 stycznia 1888 w Třebíču, zm. 17 października 1970 w Pradze) – czeski generał armii, minister obrony narodowej, premier rządu, konstytucyjny prezydent Republiki Czechosłowackiej.

Jan Syrový
Ilustracja
Gen. Jan Syrový (1938)
generał armii generał armii
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1888
Třebíč

Data i miejsce śmierci

17 października 1970
Praga

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Czechosłowacka

Jednostki

Korpus Czechosłowacki

Stanowiska

minister obrony narodowej, premier rządu, zastępca prezydenta

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji

podpis
Odznaczenia
Order Sokoła (Czechosłowacja) Krzyż Wojenny Czechosłowacki (pięciokrotnie) Medal zwycięstwa (Czechosłowacja) Czechosłowacki Medal Rewolucyjny Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Wielki Oficer Orderu Korony (Belgia) Krzyż Wojenny (Belgia) (1914-1918) Order Krzyża Orła I Klasy (Estonia) Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Krzyż Wojenny 1914-1918 z brązową palmą (Francja)
Krzyż Wielki Orderu Feniksa (Grecja) Medal Zasługi Wojskowej (Grecja) Złota i Srebrna Gwiazda Orderu Świętego Skarbu (Japonia, 1888–2003) Wielki Oficer Orderu Świętego Sawy (Serbia) Krzyż Wielki Orderu Orła Białego (Serbia) Wielki Oficer Orderu Orła Białego (Serbia) Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Jerzego Czarnego z mieczami (Serbia) Wielki Krzyż Orderu Witolda Wielkiego (Litwa) Order Wojenny Pogromcy Niedźwiedzia (Łotwa) Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Wielka Wstęga Orderu Alawitów (do 1955, Maroko) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii Wielki Oficer Orderu Korony Rumunii Krzyż Wielki Orderu Wiernej Służby (Rumunia) Krzyż Pamiątkowy za Wojnę 1916–1918 (Rumunia) Order św. Jerzego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Wielka Wstęga Orderu Sławy (Tunezja) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Wielki Oficer Orderu Korony Włoch Krzyż Zasługi Wojennej (Królestwo Włoch)
Jan Syrový
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1888
Třebíč

Data i miejsce śmierci

17 października 1970
Praga

Premier Czechosłowacji
Okres

od 22 września 1938
do 1 grudnia 1938

Poprzednik

Milan Hodža

Następca

Rudolf Beran

Minister Obrony Czechosłowacji
Okres

od 18 marca 1926
do 12 października 1926

Poprzednik

Jiří Stříbrný

Następca

František Udržal

Minister Obrony Czechosłowacji
Okres

od 22 września 1938
do 15 marca 1939

Poprzednik

František Machník

Następca

Ludvík Svoboda

Minister Obrony Narodowej Protektoratu Czech i Moraw
Okres

od 16 marca 1939
do 27 kwietnia 1939

Poprzednik

funkcja utworzona

Następca

funkcja zniesiona

Grób gen. Jana Syrového na Cmentarzu Olszańskim w Pradze

Życiorys edytuj

W 1907 ukończył liceum budowlane w Brnie. Potem pracował w różnych firmach budowlanych w ojczyźnie i w 1912 w Rosji. Przed I wojną światową objął stanowisko asystenta budowlanego w Warszawie.

Po wybuchu wojny wstąpił do Drużyny Czeskiej i został oficerem Korpusu Czechosłowackiego w Rosji. W 1917 w bitwie pod Zborowem stracił prawe oko. W latach 1918–1920, w stopniu generała brygady, był głównym dowódcą Korpusu Czechosłowackiego w Rosji. Kierował walkami na Uralu i Syberii. Kierując powolną ewakuacją Korpusu wzdłuż kolei transsyberyjskiej, Syrový przyczynił się do kapitulacji stanowiącej straż tylną 5 Dywizji Strzelców Polskich przed bolszewikami, na stacji Klukwiennaja 10 stycznia 1920[1].

W latach 1920–1924 był ziemskim komendantem wojskowym w Czechach, w 1924–1927 podnaczelnikiem, w 1927–1933 naczelnikiem Sztabu Głównego Wojska Czechosłowackiego i 1933–1938 generalnym inspektorem wojskowym. Od 1923 generałem dywizji i od 1926 generałem armii.

Od marca do października 1926 oraz od września 1938 do kwietnia 1939 był ministrem obrony narodowej. Od 22 września do 1 grudnia 1938 premierem rządu, który m.in. 30 września 1938 przyjął dyktat z Monachium. W dniach 5 października – 30 listopada 1938 sprawował funkcję konstytucyjnego prezydenta Republiki Czechosłowackiej.

Na początku okupacji niemieckiej odszedł z życia publicznego. W 1945 oskarżony o kolaborację z Niemcami; 2 lata później został skazany wyrokiem Sądu Narodowego na 20 lat więzienia. W 1960 został ułaskawiony. Potem pracował jako nocny stróż i w 1964 odszedł na emeryturę.

Zmarł 17 października 1970 w Pradze i został pochowany na Cmentarzu Olszańskim.

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Henryk Bagiński: Wojsko polskie na Wschodzie 1914–1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1921, s. 584–586.

Bibliografia edytuj