Wikipedia

Jeff Beck

angielski gitarzysta rockowy

Jeff Beck, właśc. Geoffrey Arnold Beck (ur. 24 czerwca 1944 w Wallington[1], zm. 10 stycznia 2023 w East Sussex[2]) – brytyjski muzyk, wirtuoz gitary[3][4]. Absolwent Wimbledon College of Art[5]. Sześciokrotny laureat nagrody amerykańskiego przemysłu fonograficznego Grammy.

Jeff Beck
Ilustracja
Jeff Beck (2009)
Imię i nazwisko

Geoffrey Arnold Beck

Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1944
Wallington, Anglia

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 2023
East Sussex, Anglia

Instrumenty

gitara elektryczna, gitara akustyczna, gitara basowa, elektryczna gitara hawajska

Gatunki

rock albumowy[1], blues-rock[1], hard rock[1], fusion[1], blues[1], rock and roll[1], contemporary rock[1], contemporary pop[1], blues brytyjski[1]

Zawód

muzyk, wokalista

Wydawnictwo

Epic Records, Atlantic Records, Rhino Records, ATCO Records, Eagle Rock

Powiązania

The Honeydrippers, Big Town Playboys, Upp, Screaming Lord Sutch

Zespoły
The Yardbirds (1965–1966)
The Jeff Beck Group (1967–1969, 1970–1972)
Beck, Bogert & Appice (1972–1974)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

W 2003 został sklasyfikowany na 14. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone[6], zaś w 2011 na 5. W 2004 muzyk został sklasyfikowany na 24. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów magazynu Guitar World[7]. W 2009 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[8].

Życiorys edytuj

Jeff Beck rozpoczął swą karierę muzyka w 1964 w grupie The Tridents oraz współpracując z zespołem Screaming Lord Sutch and The Savages. W marcu 1965 zastąpił Erica Claptona w znanej grupie The Yardbirds. Zespół ten opuścił jesienią 1966, zastąpiony z kolei przez Jimmy’ego Page’a, lecz ten krótki okres współpracy pozwolił mu zdobyć szerszą popularność i uznanie dla jego umiejętności. Duży wpływ na jego twórczość wywarł Jimi Hendrix[9].

W 1968 założył swój własny zespół The Jeff Beck Group, w którym wokalistą był mało jeszcze znany Rod Stewart, a na gitarze basowej grał Ron Wood. W tym składzie zespół nagrał płyty: Truth i Beck-Ola. Mimo odejścia Stewarta z grupy w 1969, Jeff Beck Group nagrała jeszcze dwie udane płyty z nowym wokalistą, a Jeff Beck zdobył reputację jednego z najlepszych profesjonalnych gitarzystów rockowych świata. W 1972 Jeff Beck Group zakończyła działalność, a sam Beck nagrał płytę Beck Bogert Appice z muzykami z zespołu Vanilla Fudge.

W 1975 Beck ponownie skompletował zespół muzyków i nagrał następnie dwie wysoko oceniane płyty Blow by Blow i Wired.

W latach 80. artysta nagrał zaledwie trzy płyty, zróżnicowane jeśli chodzi o oceny krytyków, udzielał się także jako gitarzysta sesyjny (np. Tina Turner „Private Dancer”) z tego właśnie okresu pochodzi jedyny popowy hit Becka „People Get Ready” z wokalem Roda Stewarta. Zwieńczeniem tego okresu w karierze jest jeden z najlepszych albumów w karierze „Guitar Shop” uhonorowany w 1990 roku nagrodą Grammy.

W 1985 roku ukazała się płyta „Flash”, a po czterech latach „Guitar Shop”. Styl gry, jaki Beck wraz z Tonym Hymasem oraz Terrym Bozzio zaprezentowali na płycie, stał się cechą charakterystyczną Becka w latach późniejszych. Wyróżniał się sposobem gry palcami, zastosowaniem vibrata, nowoczesną aranżacją i wsparciem instrumentów klawiszowych. Płyta przyniosła artyście nagrodę Grammy[10].

W latach 90. gitarzysta niemal zupełnie zniknął z rynku, przypominając o sobie jedynie sporadycznymi nagraniami i występami. Jedne z najlepszych partii nagrał na wydanym w 1992 roku albumie Rogera Watersa „Amused to Death”.

Do muzycznej aktywności powrócił w 1999, wydając płytę Who Else!, na której mieszał rock z techno, z naciskiem położonym jednak na ten pierwszy gatunek. Kolejne albumy Becka utrzymane były w tym samym klimacie.

Obok kariery solowej Jeff Beck często uczestniczył w nagraniach innych muzyków, będąc cenionym instrumentalistą sesyjnym. Współpracował z takimi artystami jak: Eric Clapton, Brian May, Rod Stewart, Tina Turner, Steve Winwood, Tangerine Dream, John McLaughlin, Mick Jagger, Jon Bon Jovi, Alice in Chains, Donovan, Roger Waters, Jan Hammer, Stevie Ray Vaughan, Stevie Wonder, ZZ Top, Screaming Lord Sutch i wielu innych.

Zmarł po zachorowaniu na bakteryjne zapalenie opon mózgowych[11].

Publikacje edytuj

Instrumentarium edytuj

Dyskografia edytuj

Zobacz więcej w artykule The Jeff Beck Group, w sekcji Dyskografia.
Zobacz więcej w artykule Beck, Bogert & Appice, w sekcji Dyskografia.
Albumy studyjne
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[15] 		UK
[16] 		SWE
[17] 		GER
[18] 		NLD
[19] 		FRA
[20] 		JPN
[21]
Blow by Blow
  • Data: marzec 1975[22]
  • Wydawca: Epic Records
 4 – – – – – –
Wired
  • Data: maj 1976[25]
  • Wydawca: Epic Records
 16 38 – – – – –
  • USA: platynowa płyta[23]
  • CAN: złota płyta[24]
There & Back
  • Data: czerwiec 1980[26]
  • Wydawca: Epic Records
 21 38 36 – – – –
Flash
  • Data: lipiec 1985[27]
  • Wydawca: Epic Records
 42 83 27 – 43 – –
Jeff Beck's Guitar Shop
  • Data: październik 1989[28]
  • Wydawca: Epic Records
 49 – – – – – –
Crazy Legs (oraz Big Town Playboys)
  • Data: 29 czerwca 1993[29]
  • Wydawca: Epic Records
 171 – – – – – –
Who Else!
  • Data: 16 marca 1999[30]
  • Wydawca: Epic Records
 99 74 – – – – –
You Had It Coming
  • Data: 6 lutego 2001[31]
  • Wydawca: Epic Records
 110 132 – 96 123 – –
Jeff
  • Data: 5 sierpnia 2003[32]
  • Wydawca: Epic Records
 122 – – – – 92 –
Emotion & Commotion
  • Data: 13 kwietnia 2010[33]
  • Wydawca: ATCO Records
 11 21 35 30 77 74 9
Loud Hailer
  • Data: 15 lipca 2016[34]
  • Wydawca: ATCO Records
 41 27 – 23 42 77 14
„–” oznacza, że album nie był notowany.
Albumy koncertowe
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[15] 		UK
[16] 		GER
[18] 		JPN
[21] 		FRA
[20]
Jeff Beck with the Jan Hammer Group Live
  • Data: marzec 1977[35]
  • Wydawca: Epic Records
 23 – – – –
  • USA: złota płyta[23]
Jeff Beck Live: B.B. King’s
Blues Club & Grill, New York
  • Data: 9 grudnia 2003
  • Wydawca: Epic Records
 – – – – –
Performing This Week... Live At Ronnie Scott’s
  • Data: 24 listopada 2008[36]
  • Wydawca: Eagle Records
 – 143 71 43 160
Live and Exclusive from the Grammy Museum
  • Data: 7 grudnia 2010[37]
  • Wydawca: ATCO Records
 – – – – –
Rock ‘n’ Roll Party (Honoring Les Paul)
  • Data: 21 lutego 2011[38]
  • Wydawca: Atlantic Records
 54 106 96 81 –
Live+
  • Data: 19 maja 2015[39]
  • Wydawca: Rhino Records
 148 195 – 34 –
„–” oznacza, że album nie był notowany.
Albumy wideo
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
SWE
[40] 		NLD
[41] 		JPN
[42] 		FRA
[43] 		FIN
[44]
Performing This Week... Live At Ronnie Scott’s
  • Data: 31 marca 2009
  • Wydawca: Eagle Vision
 3 – 15 – –
  • USA: platynowa płyta[23]
  • CAN: 2x platynowa płyta[24]
  • UK: złota płyta[45]
Rock ‘n’ Roll Party (Honoring Les Paul)
  • Data: 22 lutego 2011
  • Wydawca: Eagle Vision
 2 – 33 – 1
  • USA: złota płyta[23]
  • CAN: platynowa płyta[24]
Live in Tokyo
  • Data: 24 listopada 2014
  • Wydawca: Eagle Vision
 8 29 30 16 –
„–” oznacza, że album nie był notowany.
Kompilacje
Tytuł Dane dot. albumu
Beckology
  • Data: 19 listopada 1991[46]
  • Wydawca: Epic Records
Ścieżki dźwiękowe
Tytuł Dane dot. albumu
Frankie’s House (oraz Jed Leiber)
  • Data: 5 stycznia 1992[47]
  • Wydawca: Epic Soundtrax
Skład zespołu Jeffa Becka[48]
Byli członkowie zespołu

Teledyski edytuj

Tytuł Rok Reżyseria Album Źródło
„Ambitious” (gościnnie: Jimmy Hall) 1985 Jim Yukich Flash [49]
„People Get Ready” (gościnnie: Rod Stewart) D. J Webster [50]

Filmografia edytuj

Tytuł Rok Uwagi Źródło
Queen: Champions of the World 1995 film dokumentalny, reżyseria: Rudi Dolezal, Hannes Rossacher [51]
The Return of the Blue Moon Boys 2006 film dokumentalny, reżyseria: Dan Griffin [52]
Rock Prophecies 2009 film dokumentalny, reżyseria: John Chester [53]
The Life and Times of Gene Vincent 2016 film dokumentalny, reżyseria: Kenneth van Schooten [54]

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
1985 Best Rock Instrumental Performance „Escape” Grammy Laur [55]
1989 Jeff Beck’s Guitar Shop
with Terry Bozzio & Tony Hymas 		Laur
2001 „Dirty Mind” Laur
2009 „A Day in the Life” Laur
2010 Best Pop Instrumental Performance „Nessun Dorma” Laur
Best Rock Instrumental Performance „Hammerhead” Laur
2011 Najlepszy album zagraniczny Emotion & Commotion Fryderyki 2011 Nominacja [56]
2014 Outstanding contribution to British music Jeff Beck Ivor Novello Awards Laur [57]

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j Stephen Thomas Erlewine: Jeff Beck Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  2. ↑ Jeff Beck, Rock’s Quiet Guitar Virtuoso, Dead at 78. rollingstone.com. [dostęp 2023-01-11]. (ang.).
  3. ↑ Filip Łobodziński: Beck, ale nie ten. Jeff Beck. kultura.newsweek.pl. [dostęp 2016-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-25)]. (pol.).
  4. ↑ Corbin Reiff: 16 Years Ago: Jeff Beck Dabbles in Electronica on ‘Who Else!’. ultimateclassicrock.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  5. ↑ Mark Kemp: Jeff Beck Biography. rollingstone.com. [dostęp 2016-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-28)]. (ang.).
  6. ↑ Rolling Stone’s „The 100 Greatest Guitarists of All Time” Do you agree?. theinsider.com. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  7. ↑ GUITAR WORLD’s 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time – Jan. 23, 2004. blabbermouth.net. [dostęp 2011-12-07]. (ang.).
  8. ↑ Jeff Beck: inducted in 2009. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  9. ↑ Pete Prown, Harvey P. Newquist: Legends of Rock Guitar: The Essential Reference of Rock’s Greatest Guitarists. Hal Leonard Corporation, 1997. ISBN 0-7935-4042-9. (ang.).
  10. ↑ TOP Legendy: Jeff Beck [online], TopGuitar.pl, 4 stycznia 2011 [dostęp 2021-01-14] (pol.).
  11. ↑ 1944-2023. jeffbeck.com, 2023-01-11. [dostęp 2023-01-12]. (ang.).
  12. ↑ JEFF BECK SIGNATURE STRATOCASTER®. fendercustomshop.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  13. ↑ a b c d Marshall: Jeff Beck. marshallamps.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  14. ↑ a b Ernie Ball: Jeff Beck. ernieball.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  15. ↑ a b Jeff Beck Billboard Chart History. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
    Jeff Beck Billboard Chart History. billboard.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  16. ↑ a b Jeff Beck UK Chart History. officialcharts.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
    CHART: CLUK Update 22.11.2008 (wk46) CHART LOG UK: NEW ENTRIES UPDATE. zobbel.de. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
    CHART: CLUK Update 30.05.2015 (wk21) CHART LOG UK: NEW ENTRIES UPDATE. zobbel.de. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
    CHART: CLUK Update 5.03.2011 (wk8) CHART LOG UK: NEW ENTRIES UPDATE. zobbel.de. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
    Chart Log UK 1994–2010. zobbel.de. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  17. ↑ Jeff Beck Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  18. ↑ a b Jeff Beck/Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. [dostęp 2016-04-14]. (niem.).
  19. ↑ Jeff Beck Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2016-04-14]. (niderl.).
  20. ↑ a b Jeff Beck French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  21. ↑ a b Oricon: Jeff Beck. oricon.co.jp. [dostęp 2016-04-14]. (jap.).
  22. ↑ Mark Kirschenmann: Jeff Beck Blow by Blow review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  23. ↑ a b c d e RIAA: Jeff Beck. riaa.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  24. ↑ a b c d Music Canada: Jeff Beck. musiccanada.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  25. ↑ Mark Kirschenmann: Jeff Beck Wired review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  26. ↑ William Ruhlmann: Jeff Beck There and Back review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  27. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Jeff Beck Flash review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  28. ↑ Glenn Astarita: Jeff Beck Jeff Beck’s Guitar Shop review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  29. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Jeff Beck / Jeff Beck & the Big Town Playboys Crazy Legs review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  30. ↑ William Ruhlmann: Jeff Beck Who Else! review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  31. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Jeff Beck You Had It Coming review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  32. ↑ Thom Jurek: Jeff Beck Jeff review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  33. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Jeff Beck Emotion & Commotion review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  34. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Jeff Beck Loud Hailer review. allmusic.com. [dostęp 2016-08-26]. (ang.).
  35. ↑ William Ruhlmann: Jeff Beck Jeff Beck with the Jan Hammer Group Live. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  36. ↑ Hal Horowitz: Jeff Beck Performing This Week... Live at Ronnie Scott’s review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  37. ↑ Thom Jurek: Jeff Beck Live and Exclusive from the Grammy Museum review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  38. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Jeff Beck Rock ‘n’ Roll Party (Honoring Les Paul) review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  39. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Jeff Beck Live+ review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  40. ↑ Veckolista DVD Album – Vecka 9, 4 mars 2011. sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-04-14]. (szw.).
    Veckolista DVD Album – Vecka 15, 10 april 2009. sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-04-14]. (szw.).
    Veckolista DVD Album – Vecka 49, 4 december 2014. sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-04-14]. (szw.).
  41. ↑ DUTCH DVD MUSIC TOP 30 29/11/2014. dutchcharts.nl. [dostęp 2016-04-14]. (niderl.).
  42. ↑ Oricon: Jeff Beck DVD. oricon.co.jp. [dostęp 2016-04-14]. (jap.).
  43. ↑ Classement officiel des ventes de DVD Musicaux du 28 novembre 2014 au 04 décembre 2014. chartsinfrance.net. [dostęp 2016-04-14]. (fr.).
  44. ↑ Suomen virallinen lista – Artistit Beck, Jeff: Rock ‘n’ Roll Party Honouring Les Paul. ifpi.fi. [dostęp 2016-04-14]. (fiń.).
  45. ↑ BPI: Jeff Beck. bpi.co.uk. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  46. ↑ Bruce Eder: Jeff Beck Beckology review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  47. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Jeff Beck Frankie’s House review. allmusic.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  48. ↑ Jeff Beck Band. jeffbeckofficial.com. [dostęp 2016-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-08)]. (ang.).
  49. ↑ Jim Yukich. imvdb.com. [dostęp 2016-04-16]. (ang.).
  50. ↑ Jeff Beck, Rod Stewart – People Get Ready. mtv.com. [dostęp 2016-04-16]. (ang.).
  51. ↑ Queen: Champions of the World (1995). imdb.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  52. ↑ The Return of the Blue Moon Boys (2006). imdb.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  53. ↑ Rock Prophecies (2009). imdb.com. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  54. ↑ The Life and Times of Gene Vincent (2016). imdb.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  55. ↑ Grammy: Jeff Beck. grammy.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  56. ↑ Fryderyki 2011: nominowani i laureaci. zpav.pl. [dostęp 2016-04-14]. (pol.).
  57. ↑ Tom Pakinkis: Ivor Novello Awards 2014: All the winners. musicweek.com. [dostęp 2016-04-16]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jeff_Beck&oldid=73229894”