Wikipedia

Jonathan Learoyd

francuski skoczek narciarski

Jonathan Learoyd (ur. 3 listopada 2000 w Albertville[1]) – francuski skoczek narciarski posiadający również brytyjskie obywatelstwo. Olimpijczyk (2018), uczestnik mistrzostw świata seniorów (2019) oraz juniorów (2016–2020). Medalista zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2017). Brał także udział w zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016). Medalista mistrzostw kraju.

Jonathan Learoyd
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 2000
Albertville

Klub

Club des Sports de Courchevel

Wzrost

171 cm[1]

Debiut w PŚ

16 grudnia 2017 w Engelbergu (35. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

30 grudnia 2017 w Oberstdorfie (29. miejsce)

Rekord życiowy

201,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (15 marca 2019)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
srebro Erzurum 2017 indywidualnie
srebro Erzurum 2017 drużynowo
srebro Erzurum 2017 druż. miesz.
Multimedia w Wikimedia Commons

Życie prywatne edytuj

Rodzice Learoyda są Brytyjczykami[2], dzięki czemu posiada on podwójne obywatelstwo – zarówno francuskie, jak i brytyjskie. Skoki narciarskie uprawia również jego młodszy brat, Louis, urodzony w 2006 roku[1].

Przebieg kariery edytuj

Początkowo uprawiał narciarstwo alpejskie. W wieku 6 lat oddał swój pierwszy skok na nartach. W wieku 11 lat, gdy trenował oba te sporty, zdecydował się na wybór skoków narciarskich[2].

Nieoficjalny mistrz świata dzieci z Garmisch-Partenkirchen z lipca 2012 (kategoria zawodników urodzonych w 2000 i młodszych) i zwycięzca zawodów FIS Youth Cup w Hinterzarten z sierpnia 2014 (także wśród zawodników urodzonych w 2000 i młodszych)[3].

W marcu 2014 w Chaux-Neuve po raz pierwszy wystąpił w Alpen Cupie, zajmując lokaty w piątej dziesiątce. We wrześniu 2015 w Einsiedeln zadebiutował w FIS Cupie, od razu punktując (dwukrotnie uplasował się w trzeciej dziesiątce). W grudniu 2015 w Seefeld po raz pierwszy punktował w Alpen Cupie (był 18.). W Pucharze Kontynentalnym pierwsze w karierze punkty zdobył w swoim debiucie w zawodach tej rangi – 27 grudnia 2015 w Engelbergu, gdzie był 11[4]. W lutym 2016 roku wystartował w zimowych igrzyskach olimpijskich młodzieży, gdzie zarówno w konkursie indywidualnym chłopców i w drużynowym konkursie mieszanym skoków zajmował piąte miejsca, a w sztafecie mieszanej, z francuskim zespołem, został sklasyfikowany na 6. pozycji[5]. W tym samym miesiącu wziął także udział w mistrzostwach świata juniorów, gdzie indywidualnie uplasował się na 36. pozycji, a w konkursie drużynowym mężczyzn, wraz z reprezentacją Francji (w składzie: Thomas Roch Dupland, Jonathan Learoyd, Noëlig Revilliod Blanchard i Paul Brasme), zajął 10. miejsce[4].

W lipcu 2016 zadebiutował w zawodach najwyższej rangi, zajmując w Courchevel 40. pozycję w konkursie Letniego Grand Prix. W lutym 2017 wziął udział w zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy w Erzurum, gdzie zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym chłopców, a także srebrne medale w rywalizacji drużynowej chłopców (w składzie Francji znaleźli się również Romane Dieu[a], Alessandro Batby i Mathis Contamine) oraz drużyn mieszanych (oprócz niego Francję reprezentowali także: Marine Bressand, Romane Dieu i Mathis Contamine). Wcześniej w tym samym miesiącu wystartował także w mistrzostwach świata juniorów, zajmując indywidualnie 13. pozycję. W marcu 2017 po raz pierwszy stanął na podium zawodów z cyklu Alpen Cup (4 marca był drugi w Hinterzarten)[4].

W grudniu 2017 w Whistler po raz pierwszy uplasował się w czołowej dziesiątce konkursów rangi FIS Cupu i Pucharu Kontynentalnego, a 10 grudnia 2017 w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego (zajął wówczas 2. pozycję). 16 grudnia 2017 zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 35. pozycję w pierwszym konkursie w Engelbergu[4]. 27 grudnia 2017 na tym samym obiekcie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach Pucharu Kontynentalnego[6]. 30 grudnia 2017, w ramach 1. konkursu 66. Turnieju Czterech Skoczni, zdobył debiutanckie punkty Pucharu Świata za zajęcie 29. lokaty w Oberstdorfie. W lutym 2018 po raz trzeci w karierze wystąpił w mistrzostwach świata juniorów. W Kanderstegu w konkursie indywidualnym zajął 6. lokatę, w zmaganiach drużynowych był 9., a w rywalizacji zespołów mieszanych uplasował się na 4. pozycji. W tym samym miesiącu wystartował także w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie wziął udział w konkursach indywidualnych – na skoczni normalnej był 27., a na dużej zajął 41. miejsce[4].

W styczniu 2019 w Lahti po raz czwarty wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie był 13., a drużynowo 8. (mężczyźni) i 6. (mikst). Na przełomie lutego i marca 2019 zadebiutował w mistrzostwach świata seniorów, awansując do drugiej serii obu konkursów indywidualnych – na skoczni dużej był 28., a na normalnej 26[4]. 15 marca 2019 na Vikersundbakken w Vikersund, debiutując na skoczni mamuciej, pierwszy raz w życiu przekroczył dystans 200 metrów, uzyskując w kwalifikacjach do konkursu Raw Air odległość 201 metrów[7]. W sezonie 2018/2019 kilkukrotnie startował w Pucharze Świata, nie zdobył jednak punktów[4].

27 lipca 2019 w Hinterzarten po raz pierwszy punktował w Letnim Grand Prix, zajmując w rozegranym tam konkursie 27. lokatę. W sezonie zimowym 2019/2020 notował słabsze wyniki niż w poprzednich dwóch sezonach. W Pucharze Świata ani razu nie przebrnął kwalifikacji, tylko trzykrotnie przystępując do rywalizacji na tym szczeblu (odpadał w kwalifikacjach do trzech pierwszych konkursów Turnieju Czterech Skoczni), a w Pucharze Kontynentalnym punktował 6 razy, jednak ani razu nie znalazł się w czołowej piętnastce któregoś z konkursów. Wziął także udział w mistrzostwach świata juniorów, ale indywidualnie uzyskał najgorszy w historii swoich startów w tej imprezie wynik (56. lokata), drużynowo zajął 7. miejsce i nie znalazł się w składzie francuskiej kadry na konkurs drużyn mieszanych[4].

We wrześniu 2022 oficjalnie zakończył karierę sportową[8].

Jest wielokrotnym medalistą mistrzostw kraju. W marcu 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym mężczyzn na skoczni normalnej[9], a dwa lata później zwyciężył w tej samej rywalizacji[10], sukces ten powtarzając w 2019 na skoczni dużej[11]. Zdobywał także medale imprez tej rangi w konkursach drużynowych – brąz w 2013 (w składzie drużyny Sabaudii skakali oprócz niego Nicolas Mayer, Léa Lemare i Sacha Gardet)[12], srebro w 2016 (w pierwszym zespole Sabaudii startowali także Tim Bernoud, Arthur Royer i Mathis Contamine)[13], brąz w 2018 (wraz z pierwszym zespołem Sabaudii, w którym, oprócz niego, skakali: Mathis Contamine, Jack White i Alessandro Batby[14]) i złoto w 2019 (ponownie w sabaudzkiej drużynie skakali z nim Batby, White i Contamine[15]).

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Pjongczang – 27. miejsce (K-98), 41. miejsce (K-125)

Starty J. Learoyda na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
27. 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 98,5 m 100,5 m 207,9 pkt 51,4 pkt Andreas Wellinger
41. 17 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 119,5 m – 100,1 pkt 185,6 pkt Kamil Stoch

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2019   Seefeld/Innsbruck – 28. miejsce (K-120), 26. miejsce (K-99)

Starty J. Learoyda na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
28. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 116,5 m 116,5 m 205,9 pkt 73,5 pkt Markus Eisenbichler
26. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 90,0 m 94,0 m 187,9 pkt 30,4 pkt Dawid Kubacki

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2016   Râșnov – 36. miejsce
2017   Park City – 13. miejsce
2018   Kandersteg – 6. miejsce
2019   Lahti – 13. miejsce
2020   Oberwiesenthal – 56. miejsce

Drużynowo edytuj

2016   Râșnov – 10. miejsce[b]
2018   Kandersteg – 9. miejsce[c], 4. miejsce (drużyna mieszana)[d]
2019   Lahti – 8. miejsce[e], 6. miejsce (drużyna mieszana)[f]
2020   Oberwiesenthal – 7. miejsce[g]

Starty J. Learoyda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
36. 23 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 85,5 m – 100,6 pkt 148,4 pkt David Siegel
10. 24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[b] 82,5 m – 328,4 pkt (78,8 pkt) 538,3 pkt Niemcy
13. 1 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 90,0 m 90,0 m 241,6 pkt 21,6 pkt Viktor Polášek
6. 1 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 indywid. 99,0 m 95,0 m 259,1 pkt 32,3 pkt Marius Lindvik
9. 3 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż.[c] 101,5 m – 411,6 pkt (135,9 pkt) 656,9 pkt Niemcy
4. 4 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż. miesz[d]. 102,0 m 104,5 m 768,7 pkt (240,4 pkt) 100,6 pkt Norwegia
13. 24 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 91,5 m 92,5 m 225,2 pkt 26,9 pkt Thomas Aasen Markeng
8. 26 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż.[e] 90,5 m 85,5 m 844,5 pkt (224,9 pkt) 135,2 pkt Niemcy
6. 28 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. miesz[f]. 90,5 m 91,5 m 943,1 pkt (240,7 pkt) 41,3 pkt Rosja
56. 5 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 indywid. 73,5 m – 60,0 pkt 178,3 pkt Peter Resinger
7. 7 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż.[g] 88,5 m 90,5 m 720,9 pkt (174,6 pkt) 179,4 pkt Słowenia

Igrzyska olimpijskie młodzieży edytuj

Indywidualnie edytuj

2016   Lillehammer – 5. miejsce

Drużynowo edytuj

2016   Lillehammer – 5. miejsce (drużyna mieszana)[h], 6. miejsce (sztafeta mieszana)[i]

Starty J. Learoyda na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
5. 16 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 indywid. 96,5 m 92,0 m 231,8 pkt 31,0 pkt Bor Pavlovčič
5. 18 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 druż. miesz[h]. 90,5 m 95,5 m 623,4 pkt (230,0 pkt) 86,1 pkt Słowenia
6. 19 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 sztaf. miesz[j][i]. 95,5 m 330,8 pkt (119,1 pkt) +1:31,2 s Rosja

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy edytuj

Indywidualnie edytuj

2017   Erzurum – srebrny medal

Drużynowo edytuj

2017   Erzurum – srebrny medal[k][a], srebrny medal (drużyna mieszana)[l]

Starty J. Learoyda na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.  14 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 101,5 m 98,5 m 246,4 pkt 14,9 pkt Timi Zajc
2.  16 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[k] 102,0 m 104,0 m 891,6 pkt (247,5 pkt) 44,6 pkt Słowenia
2.  17 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż. miesz[l]. 111,5 m 98,0 m 713,2 pkt (246,6 pkt) 123,4 pkt Słowenia

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[16]
2017/2018 63.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

Źródło[3]
Sezon 2017/2018
                                            punkty
- - - - - 35 39 29 46 - - - - - - - 25 41 41 - - - 8
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- 50 q - - 46 45 38 q - - - - - - - - - - - - - 44 43 q 40 - - 0
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
- - - - - - - q q q - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[16]
2017/2018 44.
2018/2019 60.

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[16]
2018 46.
2019 48.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[17]
2019 63.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

Źródło[3]
2016
                    punkty
40 - - - - - - - - - 0
2018
                  punkty
- 42 - 43 - - - - - 0
2019
                punkty
- 27 28 - - - - - 7
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP edytuj

Źródło[3]
2019      
- 9 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[18]
2015/2016 82.
2017/2018 13.
2018/2019 36.
2019/2020 65.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 10 grudnia 2017   Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 101,0 m 101,0 m 263,5 pkt 2. 4,1 pkt Andreas Wank
2. 27 grudnia 2017   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,5 m 128,0 m 259,1 pkt 1. —
3. 20 stycznia 2018   Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 137,0 m 138,5 m 259,8 pkt 2. 8,8 pkt David Siegel

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[3]
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
- - - - - 11 26 66 65 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 29
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
57 56 52 - - - - 37 41 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
7 2 - - 1 6 4 11 11 15 2 7 - - - - - - - - - - - - - - - - 486
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
38 24 - - 36 24 12 31 7 4 - - - - - 26 35 13 33 26 - - - - - - - - 152
Sezon 2019/2020
                                          punkty
28 54 18 16 42 26 37 44 - - - - 39 46 28 30 - - - - - 40
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[18]
2017 62.
2018 66.
2019 111.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[3]
2017
                          punkty
dq 48 31 19 16 - - - - - - 35 20 38
2018
                          punkty
31 27 dq 44 10 - - 30 33 - - 51 40 31
2019
                                punkty
- - - - - - 34 24 - - - - - - 52 40 7
2020
    punkty
40 36 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[3]
2017 22.
2018 40.

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[19]
2015/2016 157.
2017/2018 80.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

Źródło[3]
Sezon 2015/2016
                                                punkty
- - - - - - 22 25 - - - - - - - - - - - - - - - - 15
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - - - - - - - 5 - - - - - - - - - - - - 45
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b W związku z faktem, że we francuskiej reprezentacji na Zimowy Olimpijski Festiwal Młodzieży Europy 2017 znalazło się tylko 3 chłopców (Contamine, Learoyd i Batby), w konkursie drużynowym chłopców, umożliwiając tym samym start francuskiego zespołu w tej rywalizacji, wystąpiła również Romane Dieu.
  2. ↑ a b Skład zespołu: Thomas Roch Dupland, Jonathan Learoyd, Noëlig Revilliod Blanchard i Paul Brasme
  3. ↑ a b Skład zespołu: Mathis Contamine, Valentin Foubert, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
  4. ↑ a b Skład zespołu: Océane Paillard, Mathis Contamine, Romane Dieu i Jonathan Learoyd
  5. ↑ a b Skład zespołu: Mathis Contamine, Jack White, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
  6. ↑ a b Skład zespołu: Joséphine Pagnier, Mathis Contamine, Lucile Morat i Jonathan Learoyd
  7. ↑ a b Skład zespołu: Enzo Milesi, Jonathan Learoyd, Valentin Foubert i Mathis Contamine
  8. ↑ a b Skład zespołu: Romane Dieu, Jonathan Learoyd i Lilian Vaxelaire
  9. ↑ a b Skład zespołu: Romane Dieu, Jonathan Learoyd, Lilian Vaxelaire, Juliette Ducordeau i Jérémy Royer
  10. ↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
  11. ↑ a b Skład zespołu: Mathis Contamine, Romane Dieu, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
  12. ↑ a b Skład zespołu: Marine Bressand, Mathis Contamine, Romane Dieu i Jonathan Learoyd

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Jonathan LEAROYD - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2023-11-24].
  2. ↑ a b Athlete Profile - Jonathan LEAROYD. pyeongchang2018.com. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h Adam Kwieciński: LEAROYD Jonathan 2000.11.03 FRA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-11-24].
  4. ↑ a b c d e f g h LEAROYD Jonathan - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
  5. ↑ Athletes / LEAROYD Jonathan. wyog2016.sportresult.com. [dostęp 2017-08-28]. (ang.).
  6. ↑ Adam Bucholz: PK w Engelbergu: Triumf Learoyda, Pilch piąty. skijumping.pl, 2017-12-27. [dostęp 2017-12-27].
  7. ↑ Andrzej Mysiak: Piątek w Vikersund: Piętnastu skoczków z życiówkami, nowy rekord Kazachstanu. skokinarciarskie.pl, 2019-03-15. [dostęp 2019-11-01].
  8. ↑ Dominik Formela: Jonathan Learoyd zakończył karierę. skijumping.pl, 2022-09-05. [dostęp 2022-09-06].
  9. ↑ Dominik Formela: Descombes Sevoie i Morat najlepsi w Courchevel. skijumping.pl, 2016-03-28. [dostęp 2016-07-15].
  10. ↑ Dominik Formela: Learoyd oraz Clair mistrzami Francji. skijumping.pl, 2018-03-31. [dostęp 2018-04-29].
  11. ↑ Dominik Formela: Ekipa z Courchevel górą w Chaux-Neuve. skijumping.pl, 2019-04-02. [dostęp 2019-11-01].
  12. ↑ SAUT PAR EQUIPE - CHAMPIONNAT DE FRANCE CHAUX NEUVE SEQ Mixte. ffs.fr, 2013-03-31. [dostęp 2016-07-15]. (fr.).
  13. ↑ CHAMPIONNAT DE FRANCE SAUT PAR EQUIPE le 26/03/2016. ski-nordique.net, 2016-03-26. [dostęp 2016-07-15]. (fr.).
  14. ↑ CHAMPIONNAT FRANCE SAUT EQUIPE. juraskievents.com, 2018-04-01. [dostęp 2018-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-01)]. (fr.).
  15. ↑ CHAMPIONNATS DE FRANCE SAUT PAR EQUIPE K-106 HS-118. ffs.fr. [dostęp 2019-11-01]. (fr.).
  16. ↑ a b c LEAROYD Jonathan - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
  17. ↑ LEAROYD Jonathan - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
  18. ↑ a b LEAROYD Jonathan - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
  19. ↑ LEAROYD Jonathan - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jonathan_Learoyd&oldid=71931832”